Θέλει ο Τσίπρας να δραπετεύσει;
ΕUROKINISSI / ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ
Συνήθως τις πρόωρες εκλογές επιλέγει μια κυβέρνηση που πιστεύει πως έχει πιθανότητες να τις κερδίσει. Διαφορετικά θα πρόκειται για πράξη αυτοκτονίας.
Οχι πως δεν υπάρχουν περιπτώσεις που μια κυβέρνηση αστόχησε στην πρόβλεψή της και ενώ ήταν σίγουρη ότι θα εξασφάλιζε άνετη νίκη, της προέκυψε επώδυνη ήττα. Ισως η πιο χαρακτηριστική είναι αυτή του Ελευθερίου Βενιζέλου το 1920.
Νόμισε ότι θα κάνει περίπατο, προκήρυξε εκλογές, αλλά οι γκαστρωμένες κάλπες, για να θυμηθούμε τον Χαρίλαο Φλωράκη, δεν έβγαλαν το παιδί που περίμενε ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Τότε δεν υπήρχαν ούτε μετρήσεις ούτε ταξί (τα κινούμενα γκάλοπ), τα κόμματα ήταν προσωποπαγή, δεν ήταν δικτυωμένα στην κοινωνία και δεν ήταν σε θέση οι ηγεσίες τους να πιάσουν τον σφυγμό του κόσμου.
Μόνο από τα καφενεία δεν έβγαζες άκρη γιατί δεν κατέγραφαν με ακρίβεια τη βουβή οργή, η οποία εκδηλωνόταν κυρίως στην κάλπη. Υπάρχει όμως και μία άλλη εκδοχή (εξαιρούμε την απώλεια της δεδηλωμένης ύστερα από αποστασία ή το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα σαν κι αυτό που γκρέμισε τον Γιώργο Παπανδρέου): να πάει μια κυβέρνηση σε πρόωρες εκλογές ξέροντας ότι θα τις χάσει, με το σκεπτικό ότι αν καθυστερήσει διατρέχει τον κίνδυνο να υποστεί συντριβή, κατάσταση την οποία δεν θα είναι εύκολο να διαχειριστεί από τη θέση της αντιπολίτευσης.
Οπότε το κόμμα που κυβερνά προτιμά την αξιοπρεπή ήττα για να κερδίσει χρόνο, να ανασυνταχτεί και να μείνει στο παιχνίδι της εξουσίας, από την πανωλεθρία που ενδεχομένως να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα συνοχής, ίσως ακόμη και αλλαγή ηγεσίας.
Πού βρισκόμαστε σήμερα;
■ Το κλίμα στην κοινωνία είναι βαρύ: δυσβάσταχτοι φόροι, μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις, «κόκκινα» δάνεια, υψηλή ανεργία. Αποτυπώνεται και στις δημοσκοπήσεις.
Η Ν.Δ. και ο Κ. Μητσοτάκης έχουν καθαρό προβάδισμα έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλ. Τσίπρα, η συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι στον πάτο. Κάνεις εκλογές με αυτά τα δεδομένα; Μόνον αν θέλεις να δραπετεύσεις. Εχει δώσει τέτοια δείγματα γραφής ο Τσίπρας;
Δεν τα βλέπω. Οταν πολλοί στο κόμμα του το 2013 και το 2014 τού έλεγαν «μήπως να μη βιαστούμε και να αφήσουμε τον Σαμαρά να βγάλει το φίδι από την τρύπα;», αυτός απαντούσε ότι «η Αριστερά είναι για τα δύσκολα».
Τώρα τα πράγματα είναι όντως δύσκολα για τον ίδιο και το κόμμα του. Δεν έχω την αίσθηση πάντως ότι ο Τσίπρας σκέφτεται να τα παρατήσει. Το αντίθετο θα έλεγα.
■ Η κατάσταση στον χώρο των μέσων ενημέρωσης είναι ρευστή λόγω της απόφασης (;) του ΣτΕ για την οποία όλοι μιλάμε, αλλά μόνον οι 25 δικαστές γνωρίζουν το σκεπτικό της. Αυτή τη στιγμή, όπως και στο παρελθόν άλλωστε, τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης είναι κατάφωρα εχθρικά.
Από τα δελτία και από τα πρωτοσέλιδα η εικόνα που βγαίνει είναι ότι η χώρα καταστρέφεται ολοσχερώς (πώς αντέχει ακόμη είναι ένα ερώτημα). Η λέξη Αρμαγεδδών θεωρείται πια πολύ ήπια.
Υπάρχει έστω και ένας σοβαρός πολίτης που να πιστεύει ότι τα μέσα που πολέμησαν και πολεμούν με πάθος (εξηγήσιμο) την κυβέρνηση από το πρωί μέχρι το βράδυ, χωρίς ούτε ένα διάλειμμα έτσι για ξέσκασμα, θα αποφασίσουν ξαφνικά και μέσα στην προεκλογική περίοδο να το παίξουν αντικειμενικά, πλουραλιστικά, ανιδιοτελή, ακριβοδίκαια;
Επιλέγεις εκλογές με το κόμμα σου ζαβλακωμένο και τους πάσης φύσεως αντιπάλους σου συσπειρωμένους γύρω από τον στόχο της αποδόμησής σου;
Γιατί λοιπόν η κυβέρνηση να μην περιμένει να μπουν και νέοι παίκτες στην τηλεοπτική και εκδοτική αγορά (μπόλικοι οι υποψήφιοι και ετοιμάζονται), οι οποίοι θα είναι λιγότερο φανατικοί και για τους δικούς τους λόγους θα θελήσουν να κρατήσουν μια πιο ισορροπημένη στάση;
■ Η δεύτερη αξιολόγηση δεν έχει κλείσει, το θέμα του χρέους είναι στον αέρα και εκκρεμεί η ένταξη της χώρας στο καθεστώς ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Με ποιο αφήγημα θα πάει η σημερινή κυβέρνηση σε πρόωρες εκλογές; Με ποια επιχειρήματα θα ζητήσει από τους πολίτες να την εμπιστευθούν για τρίτη φορά; Πάλι γιατί αυτή μπορεί να διαπραγματευθεί καλύτερα από τους άλλους;
Αυτό τελείωσε και απέδωσε ό,τι ήταν να αποδώσει. Αν όμως κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση με τις λιγότερες απώλειες για την ίδια, αν υπάρξει έστω μια μεσοβέζικη διευθέτηση του ζητήματος του χρέους και αν ενταχθούμε στο καθεστώς ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, το σκηνικό μπορεί να αλλάξει. Οχι όμως αμέσως, αλλά σε βάθος χρόνου.
● Για να κλείσουμε με την εκλογολογία: μία περίπτωση υπάρχει να πάμε σε πρόωρες εκλογές με απόφαση της κυβέρνησης. Να προκύψει σύγκρουση εφ’ όλης της ύλης με τους δανειστές. Είναι το σενάριο της αποφασισμένης απόγνωσης, ή με άλλα λόγια της ηρωικής εξόδου.
ΤΑΣΟΣ ΠΑΠΠΑΣ 06.11.2016
από τήν ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
efsyn.gr
