Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Κανονικά το Σάββατο που παρέδιδε το Υπουργείο Εξωτερικών στον Τσίπρα, έπρεπε ο Κοτζιάς να ξεκινήσει με μια μούντζα, να συνεχίσει με μια ροχάλα και να καταλήξει σε μια φάπα. Για κάτι τέτοιο μας είχαν προετοιμάσει πλείστοι όσοι σχολιαστές που κάνουν υγρά όνειρα με τα βιντεάκια της Ομάδας Αλήθειας και σταυροκοπιούνται... μπροστά στο πορτραίτο του Αντώνη Σαμαρά. Μη σου πω να τον πλάκωνε και στα καντήλια ο Νίκος τον Αλέξη, με όλους τους αγίους μέσα συν μερικές οσίες για να δέσει το γλυκό. Και μόνο στο στόμα δεν φιλήθηκαν εν τέλει…
Αυτά συμβαίνουν όμως στην ενεργό πολιτική, να είσαι δηλαδή τη μία μέγα παγωμένος και την επομένη να φλέγεσαι από αισθήματα τρυφερά...
Κανονικά το Σάββατο που παρέδιδε το Υπουργείο Εξωτερικών στον Τσίπρα, έπρεπε ο Κοτζιάς να ξεκινήσει με μια μούντζα, να συνεχίσει με μια ροχάλα και να καταλήξει σε μια φάπα. Για κάτι τέτοιο μας είχαν προετοιμάσει πλείστοι όσοι σχολιαστές που κάνουν υγρά όνειρα με τα βιντεάκια της Ομάδας Αλήθειας και σταυροκοπιούνται... μπροστά στο πορτραίτο του Αντώνη Σαμαρά. Μη σου πω να τον πλάκωνε και στα καντήλια ο Νίκος τον Αλέξη, με όλους τους αγίους μέσα συν μερικές οσίες για να δέσει το γλυκό. Και μόνο στο στόμα δεν φιλήθηκαν εν τέλει…
Αυτά συμβαίνουν όμως στην ενεργό πολιτική, να είσαι δηλαδή τη μία μέγα παγωμένος και την επομένη να φλέγεσαι από αισθήματα τρυφερά...