Το βέβαιο είναι ότι ελάχιστοι από όσους μετέχουν σε μια βάπτιση, γονείς, κουμπάρους, συγγενείς και φίλους, πιστεύουν ότι ακριβώς μόλις τελειώσει η τελετή κι αρχίσουν τα συχαρίκια και η διανομή κουφέτων, έχει προστεθεί στο χριστεπώνυμο πλήρωμα ένας νέος πιστός, που μάλιστα συνήθως διαλαλεί τα εισόδιά του γκρινιάζοντας ηχηρά για την ταλαιπωρία. Το νήπιο των οκτώ ή δέκα ή είκοσι μηνών που βαφτίζεται είναι ένα λατρεμένο νήπιο οκτώ, δέκα ή είκοσι μηνών και τίποτε άλλο. Ούτε χριστιανός, ούτε βουδιστής, ούτε μουσουλμάνος. Πίστη εκ γονιδίων δεν υπάρχει. Ούτε εκ κληρονομίας υπάρχει, αλλά κάτι τέτοιο δεν θα το παραδεχτούν ποτέ οι θρησκείες και τα «θρήσκα» κράτη. Και όμως. Ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης το διέπραξε και αυτό. Διαλάλησε από το τουίτερ την περηφάνια του νονού: «Συγκινούμαι πολύ όταν σκέφτομαι ότι ένας ακόμη πιστός Χριστιανός Ορθόδοξος προστέθηκε στο Σώμα της Εκκλησίας μας». Η ανάρτηση του υπουργού είχε σαφώς προληπτικό αυτοπροστατευτικό χαρακτήρα (να μη μαθευτεί το μυστικό του μυστηρίου και εκτεθεί), όμως αυτή ακριβώς μετέτρεψε τη βάπτιση σε πολιτικό γεγονός. Η σόλοικη «βεβαίωση κατ’ εξαίρεση τέλεσης θρησκευτικής τελετής» που έδωσε στη δημοσιότητα ο κ. Γεωργιάδης, αμυνόμενος, δεν έπεισε ούτε το κόμμα του, που βρέθηκε για πολλοστή φορά να πληρώνει τα σπασμένα του αντιπροέδρου του, ούτε την Εκκλησία, που βρέθηκε και αυτή εκτεθειμένη. Και ο κ. Νίκος Χαρδαλιάς και ο μητροπολίτης Αθηναγόρας, εκπρόσωπος της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, δήλωσαν ότι δεν υπάρχει ειδική άδεια για βάπτιση, και μάλιστα σε βαθυκόκκινες περιοχές.
Να ζήσει σαν τα ψηλά βουνά το μωράκι. Να το καμαρώσουν οι δικοί του όλοι. Ο πνευματικός του πατέρας, όμως, ας αποδεχθεί, έστω εκ των υστέρων, ότι εκείνο το ελαφρώς παγανιστικό «εμφύσησον, και έμπτυσον αυτώ» και το συνακόλουθο «φτου! φτου! φτου!» του αναδόχου αφορούν τον Σατανά. Οχι τον νόμο.
