Παρακολουθήστε σε ζωντανή σύνδεση με το υπουργείο Εσωτερικών, τα αποτελέσματα του Δημοψηφίσματος -ανά...
εκλογική περιφέρεια (νομό) και ανά δήμο...
Πιέστε ΕΔΩ
Κυριακή 5 Ιουλίου 2015
LIVE τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος...
Παρακολουθήστε σε ζωντανή σύνδεση με το υπουργείο Εσωτερικών, τα αποτελέσματα του Δημοψηφίσματος -ανά...
εκλογική περιφέρεια (νομό) και ανά δήμο...
Στο 61,1% το «Όχι» στο σύνολο της χώρας...
Έχει καταμετρηθεί το 45,1% των ψήφων...
Σταθερό προβάδισμα άνω του 60% συνεχίζει να καταγράφει το «Όχι», όπως προκύπτει από τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος με καταμετρημένο το 45,1% των ψήφων.
Στο 38,9% είναι το ποσοστό του «Ναι».
Δείτε...
εδώ αναλυτικά τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος μέσα από πίνακες
newsbeast.gr
Στή Ν.Δ. προσπαθούν -μέ τήν ευκαιρία τού αποτελέσματος- νά απαλλαγούν από τόν Σαμαρά...
Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ: Να φύγει ο Σαμαράς...
Οι Ράν Τάν Πλάν τού δημοψηφίσματος ή "φοβού τούς Δαναούς καί ...ψήφους φέροντας"...
...μέ τό μόνο πράγμα πού τού είχε απομείνει ο (καί ψήφον* φέρων) κοσμάκης έντρομος, κάθιδρος καί ανησυχήσας σφόδρα από τέτοιου μεγέθους συμπίπτουσα ...καλλιφωνία...
...πήρε αμπάριζα καί βρέθηκε -αβλεπί- στήν άλλη μπάντα γιατί "όποιος καεί απ' τό χυλό φυσάει καί τό γιαούρτι"... καί "τό καλό τό παλικάρι ...μήν τόν είδατε τόν Παναή"!
Μέχρι πού σκέφτομαι, ώρες- ώρες, ότι ενώ ξέρουνε "σέ τί ...εκτίμηση τούς έχει ο κόσμος", αυτοί εκεί, επίτηδες : τό βιολί - βιολάκι τους.
Πού θά πεί ότι, ενώ είναι γνωστά καί εκτεθειμένα "γατόνια", πότε-πότε, εκμεταλεύονται ...ανάποδα τήν κατάσταση. Μεγάλης πώρωσης ένεκεν...
Στήν πράξη, δηλαδή, κι αυτοί γιά τό "ΟΧΙ" δουλέψανε...
Τό λιγότερο πού θά μπορούσε νά τούς πεί, κανείς, είναι ένα μεγάλο "ΕΥΓΕ" ("η πατρίς ευγνωμονούσα..." καί λοιπά πομπώδη)!
Δ.Ν.Α.
*φοβού τούς Δαναούς καί ...ψήφους φέροντας
Έκτακτη Σύνοδο Κορυφής για το ελληνικό θέμα...
Τη διεξαγωγή έκτακτης Συνόδου Κορυφής για το ελληνικό θέμα ζητά το Γερμανικό Σοσιαλδημοκρατικό Kόμμα (SPD).
Όπως...
δήλωσε ο αντιπρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του SPD, Άξελ Σέφερ, «η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή για να την αφήσουμε να την διαχειριστούν μόνο οι υπουργοί Οικονομικών».
Υπενθυμίζεται ότι για τη Δευτέρα το απόγευμα έχει προγραμματιστεί συνάντηση στο Παρίσι της Γερμανίδας Καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ με τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ...
Μπροστά το ΟΧΙ και στον ALPHA…
Μια εκτίμηση - με…
τον τρόπο που διατυπώνεται –πονηρή, καθώς μπορεί να δώσει ανάκαμψη στο ΝΑΙ.
Γενικά, πάντως, οι περισσότεροι δημοσκόποι έχουν μπροστά το ΟΧΙ από 3 έως 4 μονάδες…
«Να μην κάνουμε τη συνθήκη των Βερσαλλιών της Ευρωζώνης...
Να μην συντρίψουμε έναν λαό»...
«Να μην κάνουμε τη συνθήκη των Βερσαλλιών της Eυρωζώνης. Να μην συντρίψουμε έναν λαό» δηλώνει ο Γάλλος υπουργός Οικονομίας, Εμανουέλ Μακρόν.
Ο Μακρόν ξεκαθάρισε...
ότι οι Ευρωπαίοι «οφείλουν να επαναλάβουν τις πολιτικές συνομιλίες με την Αθήνα».
«Έστω κι αν κερδίσει το ελληνικό 'όχι', η ευθύνη μας θα είναι να μην κάνουμε τη συνθήκη των Βερσαλλιών της ευρωζώνης» τόνισε με νόημα και πρόσθεσε «να μην συντρίψουμε έναν λαό επειδή οι μεν θα θεωρήσουν πως κέρδισαν ένα δημοψήφισμα».
Σημειωτέον ότι η συνθήκη των Βερσαλλιών αποτέλεσε το επιστέγασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Με την υπογραφή της επιβλήθηκαν πολύ σκληροί όροι στην Γερμανία κάτι που ευνόησε στην άνοδο του Χίτλερ και του ναζισμού.
Θά πέσει απ' τή σκάλα, NAI ή OXI; (Τά νεώτερα από τίς 19.00μ.μ. καί ύστερα ...καί πάλι εδώ είμαστε)
 |
| Πελώριο καί μυστηριώδες τό ερώτημα πού αιωρείται... Στή μιά περίπτωση ..."τή βάψαμε". Στήν άλλη τήν έχουμε "μισοβαμένη"...! *** O Σβορώνος και ο μέγας Κωστής Μοσκώφ λένε ότι υπάρχει μία ενότητα από την Ιλιάδα μέχρι το δημοτικό και αντιστασιακό τραγούδι. Μία «αργόσυρτη διάρκεια»... |
Το μέλλον της Ευρώπης παίζεται στην Αθήνα...
Αφιερωμένο στις κρίσιμες εξελίξεις στην Ελλάδα, το Κυριακάτικο πρωτοσέλιδο της «Le Monde»...
Το πρωτοσέλιδο της γαλλικής εφημερίδας, «Le Monde», είναι αφιερωμένο στις κρίσιμες εξελίξεις που σημειώνονται στην Ελλάδα και το δημοψήφισμα της Κυριακής.
«Το...
μέλλον της Ευρώπης παίζεται στην Αθήνα» είναι ο κεντρικός τίτλος στο φύλλο της κυριακάτικης έκδοσης της εφημερίδας, στην οποία φιλοξενείται πολυσέλιδο αφιέρωμα για τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας και τον τρόπο που επηρεάζουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Στο εξώφυλλο της γαλλικής εφημερίδας προβάλλεται επίσης η φράση του οικονομολόγου Τομά Πικετί, ο οποίος σε συνέντευξη που παραχώρησε στη Monde, καλεί τον Φρανσουά Ολάντ «να θέσει βέτο στην έξοδο της Ελλάδος».
Η ίδια εφημερίδα, μάλιστα, δημοσίευσε άρθρο τού Ζακ Ντελόρ, στο οποίο ο πρώην πρόεδρος της Κομσιόν και οι Pascal Lamy και Antonio Vitorino καλούν την Ε.Ε. να υιοθετήσει ένα σχέδιο 3 πυλώνων για τη διάσωση της Ελλάδας...
«Το τρίτον της συγκρίσεως»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
Εικόνα σημαδιακή, ίσως εικονογραφήσει κάποτε βιβλία – της Ιστορίας:
Εξημμένοι «Ευρωπαίοι» και μαινόμενες «Ευρωπαίες» του ελληνόφωνου
(περίπου) βαλκανικού νότου, με εμφανέστατη την προτεραιότητα των
καταναλωτικών ενδιαφερόντων τους (αμφιέσεις και εξαρτήματα επιδεικτικής
ευπορίας) να κραυγάζουν τινάζοντας ψηλά τις ποικιλμένες με κοσμήματα
γροθιές τους, για να διαδηλώσουν την αφοσίωσή τους στην «Ευρώπη».
Ρυθμικές οι φωνές και τσιρίδες, αίτημα το ένα και ποθητό όνομα:
Ευ-ρώ-πη, Ευ-ρώ-πη.
Τι συγκεκριμένο σήμαινε η λέξη γι’ αυτούς τους ερζάτς διαδηλωτές; Το αποκάλυπταν στα λιγοστά πανώ τους: «Παραμονή στο ευρώ». Θα κυριολεκτούσαν, αν αντί για «Ευρώπη» φώναζαν: «λεφτά», «τζάμπα χρήμα», «να συνεχίσουν τα πακέτα», οι επιδοτήσεις, ο εξωφρενικός δανεισμός. Με οποιοδήποτε τίμημα. Μπροστά στο ενδεχόμενο να μειωθεί η καταναλωτική ευχέρεια (η μοναδική χαρά ζωής, μοναδική σκοποθεσία βίου των ρινόκερων), τίποτε άλλο δεν λογαριάζεται – συλλογική αξιοπρέπεια, κρατική ανεξαρτησία, γλώσσα, Ιστορία, κατά κεφαλήν καλλιέργεια, τα καταπίνει όλα ο ρεαλισμός του μοναδικού οράματος ευτυχίας: να παραμείνει το Ελλαδέξ στο κλαμπ των παραλήδων της Ευρώπης.
Φυσικά, οι προσχηματικές αιτιολογήσεις του πάθους και του φανατισμού για την παραμονή μας στην Ευρωζώνη είναι εξωραϊσμένες, ψυχολογικά επεξεργασμένες: «Θέλουμε τη χώρα μας Ευρωπαϊκή, να μην την παραδώσουμε στα παιδιά μας σαν Αλβανία του Χότζα», έγραφε η προκήρυξη των οργανωτών της διαδήλωσης. «Να παραμείνουμε στην ευρωπαϊκή οικογένεια». Αλλά, αν ευρωπαϊκή οικογένεια σημαίνει: σεβασμό των νόμων και των θεσμών, δημοκρατική λειτουργία των κομμάτων, του κοινοβουλίου, της κυβέρνησης, συνεπή διάκριση των εξουσιών, εύρυθμη Δικαιοσύνη που προστατεύει την οργανωμένη κοινωνία πατάσσοντας τα κρούσματα διαπλοκής άνομων συμφερόντων με την εξουσία, κρούσματα διαφθοράς κρατικών λειτουργών και πολιτικών αρχόντων – αν σε τέτοιους στόχους στοχεύουμε ζητώντας να παραμείνουμε στο ευρώ, τότε γιατί στα δεκατέσσερα χρόνια που βρισκόμαστε ως ισότιμα μέλη στη νομισματική αυτή οικογένεια δεν κατορθώσαμε ούτε ένα πόντο προόδου στην προώθηση των ευγενικών ονείρων μας;
Αποδείχθηκε περίτρανα, για δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια, ότι τα εκπληκτικά προνόμια της μετοχής μας στο «κλαμπ των πλουσίων και ισχυρών» της Ευρώπης όχι μόνο δεν ανέστειλαν, αλλά και μεγέθυναν με τρόπο εφιαλτικό τη διαφθορά, τη σήψη, τον αμοραλισμό στη χώρα μας. Με ποια εχέγγυα η παραμονή μας στο ευρωπαϊκό νόμισμα θα επιφέρει, τώρα ξαφνικά, την ίαση και μεταστροφή μας; Αλλά και με ποια εχέγγυα η έξοδός μας από το ευρώ θα λειτουργήσει θαυματουργικά προς θετική κατεύθυνση;
Αν υπάρχει ένας ουσιωδέστατος λόγος για να παραμείνουμε στην ομάδα των χωρών που πρωτοπορούν έμπρακτα (όχι με θεωρίες) στην ευρωπαϊκή ενοποίηση, είναι η δημιουργική (και με ταυτότητα - ετερότητα) συμβολή μας σε αυτό το προβάδισμα. Ο Ελληνισμός επιβίωσε μέσα στην Ιστορία, ακόμα και με χαμένη την πολιτική του αυτονομία, όσο σάρκωνε μιαν εναλλακτική πρόταση ή και σαφώς αντιπρόταση στον θρησκευτικό (άρα και πολιτικό) ολοκληρωτισμό του Αυγουστίνου, στη μηχανιστική νοησιαρχία του ακινάτειου και καρτεσιανού cogito, στον αμφιπρόσωπο μηδενισμό του Ιστορικού Υλισμού: μαρξιστικό και καπιταλιστικό.
Εναλλακτική πρόταση ή και σαφώς αντιπρόταση είναι ο Ελληνισμός, όχι στο επίπεδο της ιδεολογίας (εθνικισμού, θρησκοληψίας, πολιτικού αυταρχισμού), αλλά στο έμπρακτο επίπεδο του «τρόπου»: άλλου νοήματος, άλλης πρακτικής, άλλων στόχων της συλλογικότητας και των θεσμών της. Ομως αυτή η ετερότητα του ενεργού ελληνικού «τρόπου» είναι μια πραγματικότητα ολοφάνερα πια χαμένη. Ακόμα και το συμβολικό απομεινάρι του ελληνικού «τρόπου», ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, με άρθρο του στην «Κ», πριν από δυο Κυριακές, βγήκε να μας πει, «δίχως αιδώ ή λύπην», ότι «Ευρώπη και Ελλάδα είναι δύο αναπόσπαστες όψεις της ίδιας πέτρας... με πρωτογενή υλικά την ελληνική παιδεία, το ρωμαϊκό δίκαιο και τον χριστιανισμό»! Δεν διευκρίνισε σε ποιαν ελληνική παιδεία αναφερόταν: στον Αριστοτέλη του Δαμασκηνού, του Μαξίμου, του Γρηγόριου Παλαμά ή στον Αριστοτέλη τον Ακινάτη και των Σχολαστικών; Σε ποιο Δίκαιο: στις «Νεαρές» του Ιουστινιανού ή σε μεσαιωνικές νομοθεσίες που τιμωρούσαν τον φόνο με πρόστιμο και την κλοπή με καταδίκη σε θάνατο; Σε ποιον χριστιανισμό: αυτόν του αυγουστίνειου «απόλυτου προορισμού», της θεοκρατίας και των εφιαλτικών ενοχών της concupiscentia ή στον χριστιανισμό που προβάλλει ως πρότυπο πληρότητας της ζωής την ερωτική αυτοπροσφορά;
Ντροπής μνημείο του εξευτελιστικού αφελληνισμού των Ελλήνων, λαού που απεμπόλησε ιλιγγιώδη θησαυρίσματα ανθρώπινης ελευθερίας και καλλιέργειας, για να τρέχει πίσω από χάντρες και καθρεφτάκια για κάφρους. Ούτε περιγράφεται ούτε αντέχεται ο εκπεσμός μας σε τέτοιον πρωτογονισμό μεταφυσικών αναζητήσεων, πολιτικών απαιτήσεων, κοινωνικών στοχεύσεων.
Θα μπορούσε, για δεύτερη φορά μετά την εφιαλτική Τουρκοκρατία, μέσα στις εκκλησιές να σωθεί το «πολυτίμητο τζιβαϊρκόν» της αρχοντιάς των Ελλήνων: η συνέχεια της γλώσσας, η συνέχεια του αθλήματος της κοινωνίας των σχέσεων (η ενορία – κοινότητα), η υψηλή καλλιέργεια του τραγωδικού ήθους, της ζωγραφικής και μουσικής ευαισθησίας. Αν υπήρχε έστω ένας επίσκοπος που να καταλαβαίνει τη λαϊκή μας παράδοση όχι σαν ιδεολογία και φολκλόρ, αλλά ως τη μόνη κοινωνικά ριζοσπαστική αντιπρόταση στον μηδενισμό και ολοκληρωτισμό του Ιστορικού Υλισμού – του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΔΝΤ και των «αγορών», αδιάφορο.
Το ιστορικό μας τέλος των Ελλήνων δεν τεκμαίρεται από το γεγονός ότι όλα τα πολιτικά κόμματα, χωρίς εξαίρεση, έχουν μόνο διαχειριστική, ιστορικο-υλιστική αντίληψη της πολιτικής, την ίδια με τους δανειστές μας – μετράνε τη ζωή με το χρήμα, την ευτυχία με την καταναλωτική ευχέρεια. Το ιστορικό μας τέλος βεβαιώνεται κυρίως από το γεγονός ότι δεν υπάρχει επίσκοπος που να καταλαβαίνει ότι η «πόλις»-πατρίδα θεμελιώνεται στο «νόημα» της ύπαρξης και συνύπαρξης και όχι στο «πρωτογενές πλεόνασμα» εισοδημάτων.
Έντυπη "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
Εικόνα σημαδιακή, ίσως εικονογραφήσει κάποτε βιβλία – της Ιστορίας:
Εξημμένοι «Ευρωπαίοι» και μαινόμενες «Ευρωπαίες» του ελληνόφωνου
(περίπου) βαλκανικού νότου, με εμφανέστατη την προτεραιότητα των
καταναλωτικών ενδιαφερόντων τους (αμφιέσεις και εξαρτήματα επιδεικτικής
ευπορίας) να κραυγάζουν τινάζοντας ψηλά τις ποικιλμένες με κοσμήματα
γροθιές τους, για να διαδηλώσουν την αφοσίωσή τους στην «Ευρώπη».
Ρυθμικές οι φωνές και τσιρίδες, αίτημα το ένα και ποθητό όνομα:
Ευ-ρώ-πη, Ευ-ρώ-πη.Τι συγκεκριμένο σήμαινε η λέξη γι’ αυτούς τους ερζάτς διαδηλωτές; Το αποκάλυπταν στα λιγοστά πανώ τους: «Παραμονή στο ευρώ». Θα κυριολεκτούσαν, αν αντί για «Ευρώπη» φώναζαν: «λεφτά», «τζάμπα χρήμα», «να συνεχίσουν τα πακέτα», οι επιδοτήσεις, ο εξωφρενικός δανεισμός. Με οποιοδήποτε τίμημα. Μπροστά στο ενδεχόμενο να μειωθεί η καταναλωτική ευχέρεια (η μοναδική χαρά ζωής, μοναδική σκοποθεσία βίου των ρινόκερων), τίποτε άλλο δεν λογαριάζεται – συλλογική αξιοπρέπεια, κρατική ανεξαρτησία, γλώσσα, Ιστορία, κατά κεφαλήν καλλιέργεια, τα καταπίνει όλα ο ρεαλισμός του μοναδικού οράματος ευτυχίας: να παραμείνει το Ελλαδέξ στο κλαμπ των παραλήδων της Ευρώπης.
Φυσικά, οι προσχηματικές αιτιολογήσεις του πάθους και του φανατισμού για την παραμονή μας στην Ευρωζώνη είναι εξωραϊσμένες, ψυχολογικά επεξεργασμένες: «Θέλουμε τη χώρα μας Ευρωπαϊκή, να μην την παραδώσουμε στα παιδιά μας σαν Αλβανία του Χότζα», έγραφε η προκήρυξη των οργανωτών της διαδήλωσης. «Να παραμείνουμε στην ευρωπαϊκή οικογένεια». Αλλά, αν ευρωπαϊκή οικογένεια σημαίνει: σεβασμό των νόμων και των θεσμών, δημοκρατική λειτουργία των κομμάτων, του κοινοβουλίου, της κυβέρνησης, συνεπή διάκριση των εξουσιών, εύρυθμη Δικαιοσύνη που προστατεύει την οργανωμένη κοινωνία πατάσσοντας τα κρούσματα διαπλοκής άνομων συμφερόντων με την εξουσία, κρούσματα διαφθοράς κρατικών λειτουργών και πολιτικών αρχόντων – αν σε τέτοιους στόχους στοχεύουμε ζητώντας να παραμείνουμε στο ευρώ, τότε γιατί στα δεκατέσσερα χρόνια που βρισκόμαστε ως ισότιμα μέλη στη νομισματική αυτή οικογένεια δεν κατορθώσαμε ούτε ένα πόντο προόδου στην προώθηση των ευγενικών ονείρων μας;
Αποδείχθηκε περίτρανα, για δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια, ότι τα εκπληκτικά προνόμια της μετοχής μας στο «κλαμπ των πλουσίων και ισχυρών» της Ευρώπης όχι μόνο δεν ανέστειλαν, αλλά και μεγέθυναν με τρόπο εφιαλτικό τη διαφθορά, τη σήψη, τον αμοραλισμό στη χώρα μας. Με ποια εχέγγυα η παραμονή μας στο ευρωπαϊκό νόμισμα θα επιφέρει, τώρα ξαφνικά, την ίαση και μεταστροφή μας; Αλλά και με ποια εχέγγυα η έξοδός μας από το ευρώ θα λειτουργήσει θαυματουργικά προς θετική κατεύθυνση;
Αν υπάρχει ένας ουσιωδέστατος λόγος για να παραμείνουμε στην ομάδα των χωρών που πρωτοπορούν έμπρακτα (όχι με θεωρίες) στην ευρωπαϊκή ενοποίηση, είναι η δημιουργική (και με ταυτότητα - ετερότητα) συμβολή μας σε αυτό το προβάδισμα. Ο Ελληνισμός επιβίωσε μέσα στην Ιστορία, ακόμα και με χαμένη την πολιτική του αυτονομία, όσο σάρκωνε μιαν εναλλακτική πρόταση ή και σαφώς αντιπρόταση στον θρησκευτικό (άρα και πολιτικό) ολοκληρωτισμό του Αυγουστίνου, στη μηχανιστική νοησιαρχία του ακινάτειου και καρτεσιανού cogito, στον αμφιπρόσωπο μηδενισμό του Ιστορικού Υλισμού: μαρξιστικό και καπιταλιστικό.
Εναλλακτική πρόταση ή και σαφώς αντιπρόταση είναι ο Ελληνισμός, όχι στο επίπεδο της ιδεολογίας (εθνικισμού, θρησκοληψίας, πολιτικού αυταρχισμού), αλλά στο έμπρακτο επίπεδο του «τρόπου»: άλλου νοήματος, άλλης πρακτικής, άλλων στόχων της συλλογικότητας και των θεσμών της. Ομως αυτή η ετερότητα του ενεργού ελληνικού «τρόπου» είναι μια πραγματικότητα ολοφάνερα πια χαμένη. Ακόμα και το συμβολικό απομεινάρι του ελληνικού «τρόπου», ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, με άρθρο του στην «Κ», πριν από δυο Κυριακές, βγήκε να μας πει, «δίχως αιδώ ή λύπην», ότι «Ευρώπη και Ελλάδα είναι δύο αναπόσπαστες όψεις της ίδιας πέτρας... με πρωτογενή υλικά την ελληνική παιδεία, το ρωμαϊκό δίκαιο και τον χριστιανισμό»! Δεν διευκρίνισε σε ποιαν ελληνική παιδεία αναφερόταν: στον Αριστοτέλη του Δαμασκηνού, του Μαξίμου, του Γρηγόριου Παλαμά ή στον Αριστοτέλη τον Ακινάτη και των Σχολαστικών; Σε ποιο Δίκαιο: στις «Νεαρές» του Ιουστινιανού ή σε μεσαιωνικές νομοθεσίες που τιμωρούσαν τον φόνο με πρόστιμο και την κλοπή με καταδίκη σε θάνατο; Σε ποιον χριστιανισμό: αυτόν του αυγουστίνειου «απόλυτου προορισμού», της θεοκρατίας και των εφιαλτικών ενοχών της concupiscentia ή στον χριστιανισμό που προβάλλει ως πρότυπο πληρότητας της ζωής την ερωτική αυτοπροσφορά;
Ντροπής μνημείο του εξευτελιστικού αφελληνισμού των Ελλήνων, λαού που απεμπόλησε ιλιγγιώδη θησαυρίσματα ανθρώπινης ελευθερίας και καλλιέργειας, για να τρέχει πίσω από χάντρες και καθρεφτάκια για κάφρους. Ούτε περιγράφεται ούτε αντέχεται ο εκπεσμός μας σε τέτοιον πρωτογονισμό μεταφυσικών αναζητήσεων, πολιτικών απαιτήσεων, κοινωνικών στοχεύσεων.
Θα μπορούσε, για δεύτερη φορά μετά την εφιαλτική Τουρκοκρατία, μέσα στις εκκλησιές να σωθεί το «πολυτίμητο τζιβαϊρκόν» της αρχοντιάς των Ελλήνων: η συνέχεια της γλώσσας, η συνέχεια του αθλήματος της κοινωνίας των σχέσεων (η ενορία – κοινότητα), η υψηλή καλλιέργεια του τραγωδικού ήθους, της ζωγραφικής και μουσικής ευαισθησίας. Αν υπήρχε έστω ένας επίσκοπος που να καταλαβαίνει τη λαϊκή μας παράδοση όχι σαν ιδεολογία και φολκλόρ, αλλά ως τη μόνη κοινωνικά ριζοσπαστική αντιπρόταση στον μηδενισμό και ολοκληρωτισμό του Ιστορικού Υλισμού – του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΔΝΤ και των «αγορών», αδιάφορο.
Το ιστορικό μας τέλος των Ελλήνων δεν τεκμαίρεται από το γεγονός ότι όλα τα πολιτικά κόμματα, χωρίς εξαίρεση, έχουν μόνο διαχειριστική, ιστορικο-υλιστική αντίληψη της πολιτικής, την ίδια με τους δανειστές μας – μετράνε τη ζωή με το χρήμα, την ευτυχία με την καταναλωτική ευχέρεια. Το ιστορικό μας τέλος βεβαιώνεται κυρίως από το γεγονός ότι δεν υπάρχει επίσκοπος που να καταλαβαίνει ότι η «πόλις»-πατρίδα θεμελιώνεται στο «νόημα» της ύπαρξης και συνύπαρξης και όχι στο «πρωτογενές πλεόνασμα» εισοδημάτων.
Νόαμ Τσόμσκι: Αίσχος η συμπεριφορά της τρόικας ...
«Αίσχος» και «επαίσχυντη φάρσα» σε βάρος του ελληνικού λαού χαρακτηρίζει ο Αμερικανός διανοητής Νόαμ Τσόμσκι τη «συμπεριφορά της τρόικας», σε δήλωσή του που δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Πολίτικα» του Βελιγραδίου.
«Η πολιτική της λιτότητας που επιβλήθηκε στην Ελλάδα, από οικονομικής απόψεως είναι παράλογη και καταστροφική για τη χώρα. Η συμπεριφορά της 'τρόικας' αποτελεί αίσχος. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως στόχος τους είναι να διαμηνύσουν προς πάσα κατεύθυνση ότι η αντίσταση στις βόρειες τράπεζες και στη γραφειοκρατία των Βρυξελλών δεν θα γίνει ανεκτή και πως οι επιδιώξεις για δημοκρατία και σεβασμό της λαϊκής βούλησης πρέπει να εγκαταλειφθούν», σχολιάζει ο Τσόμσκι.
Ο Αμερικανός θεωρητικός επισημαίνει πως όλα αυτά «είναι μια επίδειξη δύναμης και δεν υπάρχει κανένας λόγος να συνεχιστεί αυτή η επαίσχυντη φάρσα στην οποία γαλλικές και γερμανικές τράπεζες επωφελούνται από τα δεινά του ελληνικού λαού».
Παράλληλα,
αναφερόμενος στο ελληνικό χρέος, υπογραμμίζει ότι «έπρεπε να
αναδιαρθρωθεί ριζικά ή να κηρυχθεί παράνομο και να διαγραφεί»«Ό,τι
κι αν επιλέξει η Ελλάδα απ΄ αυτά που προσφέρονται, είτε αυτό είναι
έξοδος από την ευρωζώνη είτε υπακοή στις προσταγές των δανειστών, οι
συνέπειες θα είναι πικρές για τον ελληνικό λαό», αναφέρει ο Τσόμσκι.Και καταλήγει στη δήλωσή του: «Είναι μία άθλια επιλογή μεταξύ δύο επώδυνων λύσεων. Μπορούμε μόνο να ελπίζουμε ότι η γενναία αντίσταση των Ελλήνων θα ενθαρρύνει την παγκόσμια αλληλεγγύη που θα σώσει τους ίδιους αλλά και όλους τους άλλους από την σκληρή μοίρα που υπαγορεύουν οι σημερινοί ηγεμόνες».
«Θες γιατί… το πάπλωμα του έπεσε βαρύ, θες γιατί τα … ξίδια ήταν δυνατά, ο πρόεδρος αδύνατον να ξυπνήσει»
ΟΤΑΝ ΠΗΡΕ ….Ο ΥΠΝΟΣ ΤΟΝ ΚΑΜΜΕΝΟ ΕΔΕΙΞΕ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ…..!
(Περιστατικό παλιό αλλά καλό!)
Σύμφωνα με τον Χρήστο Παπαχρήστο, ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ και συνεργάτες του βρέθηκαν στις Σέρρες την περασμένη Τρίτη. Το βράδυ, λίγο πριν καταλύσουν στα δωμάτιά τους ενημέρωσαν τον ρεσεψιονίστ να τους ξυπνήσει στις 6.30 το πρωί. Οπως και έκανε, μόνο που ο Πάνος Καμμένος δεν απάντησε ποτέ στην κλήση. Γράφει ο Γιώργος Παπαχρήστος: «Θες γιατί… το πάπλωμα του έπεσε βαρύ, θες γιατί τα … ξίδια ήταν δυνατά, ο πρόεδρος αδύνατον να ξυπνήσει».Ο ρεσεψιονίστ ενημέρωσε τον συνεργάτη του κ. Καμμένου, τον Ντίμη Αργυρόπουλο πως ο πρόεδρος δεν απαντά, με αποτέλεσμα να συνεχίσουν να του τηλεφωνούν οι συνεργάτες του. Και πάλι όμως δεν πήραν απάντηση. Φανερά ανήσυχοι αποφάσισαν να πάρουν το κλειδί πασπαρτού από τον ρεσεψιονίστ ο οποίος μετά τις αρχικές ενστάσεις του δέχθηκε τελικά. Στη σουίτα ανέβηκαν ο κύριος Αργυρόπουλος και ο αστυνομικός της ασφάλειας, σύμφωνα με το ρεπορτάζ.
Γράφει μεταξύ άλλων ο Γιώργος Παπαχρήστος. «Κανείς δεν ξέρει σε τι κατάσταση τον βρήκαν., Εκείνο που γνωρίζει όλη η πόλη και μου το μετέφεραν είναι ότι λίγη ώρα μετά ο πρόεδρος Πάνος κατέβηκε σε έξαλλη κατάσταση περνώντας γενεές δεκατέσσερις τον άτυχο ρεσεψιονίστ που «έδωσε το κλειδί». Μάταια οι άλλοι προσπαθούσαν να τον πείσουν ότι εκείνοι το ζήτησαν. Η επωδός ήταν ότι «θα του κάνω μήνυση» του ανθρώπου και άλλα πολλά τα οποία κωλύομαι να μεταφέρω εδώ γιατί δεν το επιτρέπει η αγωγή μου».
Τελικά εκλήθη η Αστυνομία, πήρα τα στοιχεία του υπαλλήλου ο οποίος, σύμφωνα με τα Νέα, γλύτωσε το αυτόφωρο επειδή ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ έπρεπε να φύγει γρήγορα για τη Θεσσαλονίκη.
Monday, 25 November 2013
iefimerida.gr
Περί κουρέματος καταθέσεων...
Διαψεύδει τα περί κουρέματος καταθέσεων ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Αρχής Τραπεζών
Σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσε πριν από λίγο η Ευρωπαϊκή Αρχή Τραπεζών (European Banking Authority), ο πρόεδρός της Andrea Enria, δήλωσε ότι «δεν είμαι ενήμερος για κάποιο σχέδιο για επιβολή "κουρέματος" στους καταθέτες λιανικής των ελληνικών τραπεζών, όπως αναφέρθηκε από μέσα ενημέρωσης σήμερα το πρωί.
Πολύ αμφιβάλλω ότι κάποια αρχή ή δημόσιος φορέας σε επίπεδο ΕΕ ή κράτους μέλους θα μπορούσε να εξετάσει την επιλογή αυτή, καθώς αυτό θα ήταν αντίθετο προς το δίκαιο της ΕΕ. Σε αυτή την περίπτωση η Ευρωπαϊκή Αρχή Τραπεζών θα εκκινήσει αμέσως τη διαδικασία εξέτασης παραβίασης της νομοθεσίας της ΕΕ».
Στη δήλωσή του ο κ. Enria υπενθύμισε ότι «η νομοθεσία της ΕΕ είναι σε θέση να προστατεύσει τους Έλληνες καταθέτες λιανικής, όπως και κάθε άλλο καταθέτη στην ΕΕ».
Σημειώνεται ότι η Ευρωπαϊκή Αρχή Τραπεζών (ΕΑΤ), είναι το θεσμικό όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EE) που φέρνει σε συνεργασία τις τραπεζικές εποπτικές και ρυθμιστικές αρχές της ΕΕ.
matrix.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)