Έντυπος Τύπος : Αυτός ο βαριά ασθενής...

Η αρρώστια που σκοτώνει εφημερίδες

Η έντυπη ενημέρωση είναι βαριά άρρωστη. Είναι ζήτημα αν υπάρχουν δυο τρεις εφημερίδες που να αφήνουν «στα ίσα» κέρδη. Που πάει να πει χρηματικά οφέλη από πωλήσεις και ρεκλάμες, δηλαδή αυτά που πρέπει να
είναι οι φυσικές πηγές εσόδων για κάθε Μέσο. Οι κυκλοφορίες των ημερήσιων φύλλων, εκτός των κυριακάτικων δηλαδή, σέρνονται σε τετραψήφια  νούμερα. Από όλες τις εφημερίδες μόνο δύο έχουν σταθερά πενταψήφιο αριθμό στα δελτία του πρακτορείου διανομής: τα Νέα και η Καθημερινή με πωλήσεις γύρω στα 15.000 φύλλα –άλλοτε πάνω, άλλοτε κάτω. Οι εφημερίδες στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι θνησιγενείς. Κάποιες τρώνε είτε από τα «έτοιμα» είτε από τα έσοδα που έχουν οι ιδιοκτήτες τους από άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Και κάποιες άλλες νιώθουν το λουκέτο να κρέμεται πάνω από το κεφάλι τους. Αργοσβήνουν τρώγοντας τα παιδιά τους, τους εργαζόμενους, με απολύσεις και μισθούς που έχουν συμπιεστεί μια, δυο και τρεις φορές. Η μείωση των κυκλοφοριών έχει αποτέλεσμα τη μείωση του προσωπικού, η μείωση του προσωπικού τη μείωση της ποιότητας, η μείωση της ποιότητας και άλλη μείωση κυκλοφοριών και ο φαύλος κύκλος της φθοράς συνεχίζεται αέναα.

Τα λουκέτα
Η αρρώστια που βασανίζει τις εφημερίδες φέρνει αργή φθορά και αυτή οδηγεί κάποιες φορές σε θάνατο...

Πειραιάς : Αδειοδοτήθηκαν καί εγκαθίστανται 14 νέες εταιρείες...

Στον Πειραιά 14 νέες ναυτιλιακές εταιρείες

INTIME NEWS/ΜΠΑΜΠΟΥΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Συνολικά 14 ναυτιλιακές εταιρείες, διαχειρίστριες και ναυλομεσιτικές, έλαβαν άδειες εγκατάστασης στον Πειραιά. Τις σχετικές αδειοδοτήσεις υπέγραψε ο υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Παναγιώτης Κουρουμπλής.
Σύμφωνα με το υπουργείο Ναυτιλίας, οι εταιρίες που ζητούν σχετικές άδειες και προσλαμβάνουν προσωπικό εδώ στην Ελλάδα, είναι περί τις 290 την τελευταία τριετία.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, για το 10μηνο του έτους 2017 (από Ιανουάριο μέχρι και τον μήνα Οκτώβριο) εισέρρευσε συνάλλαγμα της κατηγορίας «Μεταφορές» του ισοζυγίου υπηρεσιών 7,533 δισ. ευρώ.
Συγκρινόμενο με το ποσό της αντίστοιχης περιόδου του 2016 (που ήταν 6,376 δισ. ευρώ), προκύπτει σημαντική αύξηση του συναλλάγματος που μπήκε στη χώρα μας, της τάξης του 18,15%.

Naftemporiki

«Εφημερίδες που κατ’ ουσίαν γράφονται από… τρίτους και όχι από τους δημοσιογράφους δεν είναι εφημερίδες»...

Non-Papers: Η κατάρα της ελληνικής δημοσιογραφίας
 
τού Γ. Λακόπουλου

Ανέκαθεν είχε πολλά κουσούρια η ελληνική δημοσιογραφία -ανάλογα με τον εκδότη και την εφημερίδα. Αλλά ήταν δημοσιογραφία. Δηλαδή πρόσφερε ενημέρωση. Οι εκδότες έπαιζαν παιχνίδια -πολιτικά κυρίως. Αλλά οι δημοσιογράφοι ήταν οι κυνηγοί της είδησης.
Ακόμη και από τότε που δημιουργήθηκαν τα «τραστ» -κατά τομέα του ρεπορτάζ- παρέμειναν ρεπόρτερς, με την λατρεία του αποκλειστικού και ανταγωνισμό μεταξύ τους. Δεν είχαν άλλο τρόπο να αναδειχθούν.
Γι’ αυτό η δημοσιογραφία ήταν δύσκολη δουλειά, αγχωτική και καταβροχθιστική για όσους την ασκούσαν. Ίσως γι’ αυτό  είχε κύρος και δύναμη επιρροής. Ήταν δουλειά χωρίς ευκολίες. Έπρεπε να την ξέρεις καλά, σου έπαιρνε χρόνια για να τη μάθεις και έπρεπε να την κυνηγάς συνέχεια. Αν την άφηνες, σε άφηνε. Αν την πρόδιδες, σε πρόδιδε.
Υπήρχε μια -όχι και πολύ μακρινή- εποχή στην οποία ο αρχισυντάκτης σου ρωτούσε: «Είσαι σίγουρος γι’ αυτό που γράφεις; Μην μας κόψουν την ατέλεια». Η ατέλεια χάρτου, ήταν οξυγόνο για τις εφημερίδες και η στέρηση της με δικαστική απόφαση, ήταν ποινή για αθέμιτη άσκηση δημοσιογραφίας. Ενίοτε και μοχλός πίεσης από την πλευρά της εξουσίας.
Για να είσαι σίγουρος  έπρεπε να είσαι έντιμος και να έχεις πηγές. Με άλλα λόγια να έχεις πληροφόρηση -την οποία, ακόμη καλύτερα, να μην είχαν οι άλλοι. Η εφημερίδα ήταν ανταγωνιστικό προϊόν και ήθελε φύλλα για να επιβιώσει.
Για να μείνουμε στο πολιτικό ρεπορτάζ, που είχε ανέκαθεν την πρωτοκαθεδρία, δεν ήταν νοητό να συμβεί κάτι σοβαρό στα παρασκήνια και να το αγνοεί ένα καλός πολιτικός συντάκτης. Να συνεδριάζει ένα κομματικό όργανο και να μην ξέρει τι ακριβώς είπε ο καθένας. Δεν έβρισκε δουλειά σε μεγάλη εφημερίδα πολιτικός συντάκτης που δεν είχε την άνεση να μιλάει με τις ηγεσίες των κομμάτων...