Ανάμεσα στό καφενείο τού χθές καί τού αύριο μεσολαβεί ένα δυσαναπλήρωτο κενό...

Σατυρίζοντας τήν επικαιρότητα, σέ σκίτσο τού...

...Γιάννη Δερμεντζόγλου
από : Τvxs.gr

‘‘...σαν κάποιος να τους έχει κάνει μετάγγιση αίματος του Μαυρογιαλούρου...’’

Παπαχελάς: Το πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι δυστυχώς κατώτερο των περιστάσεων...

Την επόμενη φορά που θα πάτε να ψηφίσετε και να «σταυρώσετε» κάποιον για βουλευτή, καθίστε λίγο και σκεφθείτε: «Είμαι σίγουρος ότι τον θέλω αυτόν να διαχειρίζεται την τύχη τη δική μου και του τόπου σε μια μεγάλη κρίση;»· Η ευθύνη είναι δική σας, δική μας, όλων. Αν διαλέγουμε τηλεμαϊντανούς, ανθρώπους που δεν έχουν δοκιμαστεί και δεν έχουν νιώσει μια στιγμή τον κίνδυνο της απόλυσης, «ομορφονιούς και ομορφονιές»,..
άτομα που έχουν μείνει κολλημένα στα πανεπιστημιακά τους αμφιθέατρα, κακό του κεφαλιού μας κάνουμε. Γιατί όταν έλθει η ώρα της κρίσης, βρίσκονται άνθρωποι κατώτεροι των περιστάσεων σε θέσεις-κλειδιά να διαχειρίζονται τις τύχες μας.
Τα παραπανω γράφει - μεταξύ άλλων- σε άρθρο του στην στην «Καθημερινή» ο Αλέξης Παπαχελάς , που διαπιστώνει ότι «το πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι δυστυχώς κατώτερο των περιστάσεων, ανεξαρτήτως κόμματος». Ο διευθυντής της «Καθημερινής» ξεκαθαρίζει: «Και για να είμαι σαφής, δεν θεωρώ ότι η λύση είναι οι ούτως αποκαλούμενοι τεχνοκράτες. Οχι απαραίτητα. Η εμπειρία έχει δείξει ότι αυτοί είναι που μεταλλάσσονται με το που κάθονται σε υπουργική καρέκλα. Ξεχνάνε την τέχνη ή την επιστήμη τους. Μεταμορφώνονται σε κάτι άλλο από αυτό που ήξεραν όσοι τούς γνώριζαν· είναι σαν κάποιος να τους έχει κάνει μετάγγιση αίματος του Μαυρογιαλούρου. Λιώνουν με την πίεση, τρελαίνονται με τη δημοσιότητα, και αποτέλεσμα μηδέν».

Δευτέρα 20 Απριλίου 2020

από :  zoornalistas

Βορειοπροαστικές φιλοσοφίες...

Διάβασα τις απόψεις δυο δημοφιλέστατων καλλιτεχνών που ισχυρίζονται ότι ο κορονοϊός είναι 'ευλογία' κι ότι 'ξαναβρίσκουμε τον εαυτό μας στο σπίτι μας'. Το γεγονός ότι και οι δυο μένουν σε μεγάλα σπίτια και σε προνομιούχες περιοχές σίγουρα βοηθάει την... ενδοσκόπηση. Κι αυτό είμαι σε θέση να το γνωρίζω γιατί κι εγώ έτσι ζω. Ο καθένας έχει το χώρο του και δεν συνωστιζόμαστε ο ένας κολλητά στον άλλον.

Επειδή αυτός ο ιος εκτός από τοξικός είναι και ταξικός/οικονομικός, άτομα που στοιβάζονται σε μικρά διαμερίσματα μάλλον δεν συμμετέχουν με τον ίδιο ενθουσιασμό, στην διαδικασία της πνευματικής ανάτασης.
Και αυτό δεν έχει να κάνει με τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα τους. Έχει να κάνει με τετραγωνικά, με τα μεροκάματα, με την ανέχεια.

Οι άστεγοι για παράδειγμα, κομμάτι δύσκολο να αντιμετωπίζουν τον κορονοϊό ως 'ευλογία'. Όπως κι οι εργαζόμενοι που αγωνιουν για τη δουλειά τους - ειδικά τώρα που μπαίνουν τα λουκέτα το ένα μετά το άλλο. Είναι πιο εύκολο να είσαι φιλόσοφος στα βόρεια προάστια, παρά σε μια υποβαθμισμένη περιοχή. Δεν παίζουν ξέρετε, όλοι επιτραπέζια σε πάλλευκες μοκέτες με ασορτί άσπρα σκυλάκια.
Η κλεισούρα δεν σημαίνει απαραιτήτως ...bonding. Σημαίνει κατάθλιψη, σημαίνει γκρίνια κι ουρλιαχτά συγκατοίκων μέσα στο αυτί σου, σημαίνει έλλειψη ιδιωτικού χώρου, σημαίνει πολλά και ζοφερά. Και πάνω από όλα σημαίνει ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ. Σωματική και λεκτική.
Θέλει λίγη προσοχή τί λέμε σε τόσο δύσκολες εποχές. Γιατί κακά τα ψέματα. Αυτό το υπερδιαφημισμένο 'Μαζί' δεν μάς χωράει όλους.

Δευτέρα, 20 Απριλίου 2020

από τό fb τής Elena Akrita