Νηρέας. Τό σκάφος πού πήρε τό χρυσό στούς Ολυμπιακούς τής Ρώμης

Ο θρυλικός "Νηρεύς" πού τό 1960 στή Ρώμη πήρε τό χρυσό μετάλλιο στήν κατηγορία "Dragon". 
Εδώ ξαλμπούρωτος καί γυαλισμένος στίς εγκαταστάσεις τού Ναυτικού Ομίλου Ελλάδος (Ν.Ο.Ε.) πού ανήκει. 
Μαζί του ένας μικρός αθλητής-επίδοξος Ολυμπιονίκης πού καμαρώνει κοντά του λίγο πρίν αρχίσει τήν προπόνησή του μέ τά Optimist.

Γιά τήν Ιστορία : κυβερνήτης τού σκάφους ήταν ο τότε διάδοχος Κωνσταντίνος  καί πλήρωμα οι δεινοί θαλασσινοί καί άφταστοι ιστιοπλόοι : 
καπτα-Οδυσσέας Εσκιτζόγλου καί καπτα-Γιώργος Ζαϊμης. 
Άπαντες "Xρυσοί Ολυμπιονίκες" καί μέλη τού Ομίλου.
Δ.Ν.Α.
(Οι φωτογραφίες από τό τηλέφωνο μου) 

Πειθαρχική έρευνα και παρέμβαση Τσίπρα για το «φιάσκο» της Siemens

ΙΩΑΝΝΑ ΜΑΝΔΡΟΥ

Τη διενέργεια άμεσης πειθαρχικής προκαταρκτικής εξέτασης διέταξε η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου, προκειμένου να διερευνηθούν τυχόν ευθύνες που οδήγησαν στην αναβολή της δίκης της Siemens επ’ αόριστον.
«Παρακαλούμε να διενεργήσετε άμεσα πειθαρχική προκαταρκτική εξέταση», αναφέρει στην έγγραφη παραγγελία της η κυρία Δημητρίου, ενώ την έρευνα ανέθεσε στην αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αννα Ζαΐρη.
Παράλληλα, ο ίδιος ο πρωθυπουργός παρενέβη και επικοινώνησε με τον υπουργό Δικαιοσύνης, Νίκο Παρασκευόπουλο, ζητώντας την άμεση εκδίκαση των υποθέσεων για τα «μαύρα ταμεία» της Siemens.
Ο υπουργός Δικαιοςύνης ενημέρωσε τον κ. Τσίπρα για το πως έχουν τα πράγματα και μετά ταύτα, αύριο το πρωί θα μεταβεί ο ίδιος στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για να ζητήσει την κατ΄ απόλυτη προτεραιότητα διεξαγωγής των δικών επικαλούμενος διατάξεις που αφορούν δίκες εξαιρετικής σημασίας.
Το βράδυ της Τετάρτης, κατόπιν σχετικού αιτήματος της προέδρου του Αρείου Πάγου, Βασιλικής Θάνου, ο υφυπουργός Εξωτερικών, Γιάννης Αμανατίδης, μετέβη στο Μέγαρο του Αρείου Πάγου και παρέδωσε το σύνολο της υπηρεσιακής αλληλογραφίας μεταξύ της Μεταφραστικής Υπηρεσίας του υπουργείου Εξωτερικών και της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών που αφορά στη μετάφραση του παραπεμπτικού βουλεύματος για την υπόθεση της Siemens.
Μαξίμου: Στην Εισαγγελία Εφετών η ευθύνη
Την ίδια ώρα, η υπόθεση έχει εξελιχθεί σε ευθεία αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης και Δικαιοσύνης, με κύκλους του Μεγάρου Μαξίμου να τονίζουν ότι «η ευθύνη για την εμπλοκή στη συνέχιση της δίκης για την υπόθεση Siemens θα πρέπει να αναζητηθεί στην Εισαγγελία Εφετών». Παράλληλα, κάνουν λόγο για...

Σφουγγοκωλάριοι καί "κωλοσφούγγια" στή Μύκονο διά μέσου τών αιώνων...

Μέ αφορμή τήν υπενθύμιση φίλου αναγνώστη πού "σκαλίζοντας" τά παρελθόντα "ερεύνησε", μεταξύ άλλων, κάποια από τά, πρό ετών, "κιτάπια" τής "Νέας Μυκόνου", αναδημοσιεύω σήμερα τό παρακάτω κείμενο πού ο ίδιος ο φίλος ανέσυρε από τή λησμοσύνη καί τήν αφάνεια. 
Τό κείμενο αυτό, τού καθ. Χρήστου Ιακώβου, πρωτοείδε τό φώς τής δημοσιότητας σέ μυκονιάτικο πεδίο, τό αποκαλόκαιρο τού '13, στή "Νέα Μύκονο", χωρίς, από τότε μέχρι σήμερα, νά έχει μειωθεί η δύναμη καί η "δόξα" πού διαθέτουν όσοι κραδαίνουν τό "κωλοσφούγγι" -από καταβολής καί τών ...σπόγγων!- γεγονός πού, από μόνο του, προσδίδει στό εξαιρετικό αυτό πόνημα διαχρονική, τουλάχιστον, αξία. 
Η διαχρονικότητα αυτή τού κειμένου τού καθ. Χρήστου Ιακώβου, όπως καί η καυστική καί -γιά τούτο- πέρα γιά πέρα διεισδυτική θεώρηση πού έχει γιά τό θέμα, "τής γλοιώδους, δηλ., πρός τήν εξουσία κολακίας" (τού λεγόμενου καί ..."Χατζηαβατισμού")...
...μέ παρακίνησαν, γιά μιά φορά ακόμη νά υπενθυμίσω στούς φίλους αναγνώστες τά γραφόμενά του... 
...γιά τόν επιπρόσθετο λόγο τού απαράμιλλου χιούμορ μέ τό οποίο ο Ιακώβου (καί, κυρίως, η ίδια η ζωή) θίγει μία από τίς πτυχές όσων συνήθως ονομάζουμε μέ τό γενικότερο τίτλο : 
τά "κακώς κείμενα"...

Δημήτρης Ν. Αγγελετάκης                                                           Τετάρτη 13/7/2016


                                                                                                ----------

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ (από τή "Νέα Μύκονο" τής Δευτέρας 2/9/13)
Σφουγγοκωλάριοι καί "κωλοσφούγγια"...στή Μύκονο, τό σωτήριον έτος 2013. Έ! πώς, μετά, νά "δούμε χαϊρι καί προκοπή" !

Μέ αφορμή κάποια εμετικά σχόλια στόν έντυπο καί ηλεκτρονικό τύπο -μέ τά οποία, εδώ στή Μυκονο τού 2013, διάφοροι παρατρεχάμενοι λιβανίζουν, κατά καιρούς,  τούς αρχηγούς τους πού κι αυτοί μέ τή σειρά τους κάνουν τήν ίδια δουλειά, μέ άλλη "τεχνοτροπία", σέ πρόσωπα τής κεντρικής πολιτικής σκηνής- παραθέτω τό γνωστό πόνημα του καθηγητή Χρήστου Ιακώβου γιά όσους διατηρούν, ακόμη,  αμφιβολίες πόσο παλαιό "knowledge" καί "knowhow" εμπερικλείει αυτή η "τέχνη" -τού "σφουγγίζειν αλλοτρίους πισινούς"- διά μέσου τών αιώνων ! 
Τή διαφορά, στίς μέρες μας, τήν κάνει η πρόοδος τής τεχνολογίας. Τό "παραδοσιακό κωλοσφούγγι" έχει σήμερα καί ηλεκτρονική υπόσταση παρεισφρέοντας στό διαδίκτυο μέ τή μορφή ορισμένων blogs ή sites ή καί δήθεν "ανεξάρτητων ελεύθερων σκοπευτών" -πού κάνουν μπάμ από μακριά καί δέν πείθουν, πλέον, κανέναν (ό,τι καί νά λένε)- καί τά οποία  μέ τό πρόσχημα κάποιας "επιλεκτικής πολυφωνίας" μετατρέπονται -εμμέσως πλήν σαφώς- σέ όργανα προπαγάνδας καί πεδία ασκήσεως "κραγμένων σφουγγοκωλάριων" τής τοπικής καί κεντρικής πολιτικής σκηνής. 
Η θέση τής "Νέας Μυκόνου", απέναντι σέ τέτοια φαινόμενα είναι γνωστή από τό 1948 καί δέν θ΄αλλάξει τώρα εξ αιτίας τού οποιουδήποτε νεο-σφουγγιστή "επιδέξιων οπισθίων" έστω κι άν, αυτά, περιβάλλονται μέ  "μεταξωτά βρακιά". (Έχουμε λοιπόν καί μείς, εδώ στή Μύκονο τού 2013, τέτοια "ωραία φρούτα" - ο λαός τούς ονομάζει "γκαζοντενεκέδες"- πού ελλείψει άλλων, σοβαρών, ικανοτήτων διαπρέπουν μέ τό κωλοσφούγγι ανά χείρας, βρέξει-χιονίσει!  Ζητώ τήν κατανόηση σας καί, παρακαλώ, νά μού συγχωρήσετε τούς Αγγλικούς όρους περί "γνώσης", "τεχνογνωσίας" κλπ. αλλά έπρεπε νά είμαι σίγουρος 100% ότι θά καταλάβουν όλοι τί ακριβώς συμβαίνει μέ αυτή τή "διαδικασία", ιδίως οι αποδέκτες αυτών  τών εξόχως απολαυστικών ..."υπηρεσιών"! )                                                                                                                   Δ.Ν.Α.        

Περί σφουγγοκωλάριων

Χρήστος Ιακώβου

Διευθυντής Κυπριακού Κέντρου Μελετών (ΚΥΚΕΜ)

Ο σφουγγοκωλάριος ήταν υψηλό αξίωμα και ταυτοχρόνως επάγγελμα στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Το έργο του ήταν να σκουπίζει τα οπίσθια των  αυτοκρατόρων. Ήταν αξίωμα που πολλοί ζήλευαν και μόνο έμπιστα άτομα διορίζοντο, αφού είχαν το προνόμιο να ευρίσκονται τόσο κοντά στον αυτοκράτορα όταν αυτός ήταν γυμνός και άοπλος. Με το πέρασμα του χρόνου το επάγγελμα αυτό εξέλιπε. Επεβίωσε όμως ως συγκεκριμένη συμπεριφορά στην πολιτική μας κουλτούρα.  

Ποιος είναι ο σημερινός σφουγγοκωλάριος; Το βασικό γνώρισμα της συμπεριφοράς του είναι η εξόφθαλμη ικανότητά του να επιδίδεται στην τέχνη του «σκουπίζειν» τα οπίσθια ισχυρών πολιτικών, ανεξαρτήτως ιδεολογικής ή πολιτικής θέσης, οι οποίοι μπορούν να του εξασφαλίσουν μία θέση στον επίγειο παράδεισο, δηλαδή πολιτική ή επαγγελματική ανέλιξη και κατ' επέκταση, για να χρησιμοποιήσω ένα όρο του συρμού, «κοινωνική επιφάνεια». Είναι ο πολιτικός ελαφρών βαρών που θέλει να γίνει βουλευτής ή υπουργός, ο ξέμπαρκος πολιτικός που θέλει να ξαναμπεί στο παιγνίδι της εξουσίας, ο καριερίστας δημόσιος υπάλληλος που πατά επί πτωμάτων, ο ανεπαρκής δημοσιογράφος που αναζητεί τα δεκανίκια των πολιτικών για να επιβιώσει, ο φιλόδοξος νέος που εγκλώβισε τη ζωή του σε ένα lifestyle, με αυτοσκοπό την απόκτηση με κάθε τρόπο τίτλων «επαγγελματικής και πολιτικής ευγενείας», ούτως ώστε όταν βγαίνει από το σπίτι του να αυτοϊκανοποιείται με την εντύπωση ότι είναι επώνυμος, άρα σπουδαίος, και γενικά άνθρωποι με ελλείμματα προσωπικότητας, οι οποίοι έταξαν στη ζωή τους να «ανέλθουν», άνθρωποι οι οποίοι ακόμη και με το ντύσιμό τους ή όταν συστήνονται αισθάνονται την ανάγκη να δηλώνουν το κοινωνικό και επαγγελματικό τους καθεστώς. Στην πραγματικότητα, όμως, θρασύδειλοι καιροσκόποι, αχθοφόροι της αναξιοπρέπειας και μεταπράτες της αθλιότητας. 

Η τακτική τους ευκόλως προβλέψιμη. Επιλέγουν ένα ισχυρό πολιτικό, τον ακολουθούν και πράττουν παν ό,τι αναγκαίο για να αποδείξουν την νομιμοφροσύνη, που φθάνει μέχρι τα όρια της εθελούσιας ανδραποδώδους υποταγής. Επικεντρώνουν την συμπεριφορά τους σε κάθε ευκαιρία στο θάμβος της εντύπωσης. Με αυτό τον τρόπο καταφέρνουν να συλλέξουν πολλά προεκλογικά γραμμάτια, τα οποία θέλουν να εξαργυρώσουν ακριβά μετά τις εκλογές.

Το φαινόμενο του σφουγγοκωλάριου ευδοκιμεί στη χώρα μας. Τους βλέπουμε να κινούνται απροκάλυπτα κάθε φορά που υπάρχουν πολιτικές εκλογές, αφού εκλαμβάνουν τις προεκλογικές εκστρατείες ως την κατ' εξοχήν εορταστική τους περίοδο. Άλλοτε τους βλέπουμε να συνωστίζονται πίσω από τους πολιτικούς για να τους συλλάβει ο τηλεοπτικός φακός και άλλοτε να σπεύδουν σε προεκλογικές συγκεντρώσεις για να ηδονιστούν από μία χειραψία με τον πολιτικό που επέλεξαν να υπηρετήσουν.

Οι σφουγγοκωλάριοι ζουν για να αποκτήσουν «υψηλές θέσεις» και να αισθάνονται ότι κάνουν λαμπρή καριέρα, ενώ οι σοβαροί άνθρωποι όταν βρεθούν σε κάποια θέση δίνουν ζωή στην κοινωνία. Οι σφουγγοκωλάριοι παρά την χρονολογική τους ηλικία δεν μεγαλώνουν ποτέ. Τους βρίσκει κανείς μονίμως σε συγκεντρώσεις να χειροκροτούν παρελάσεις παραφουσκωμένων εγωισμών. Φτύνουν με την ίδια ευκολία αυτό που μέχρι χθες χειροκροτούσαν ή μεταπηδούν από το ένα κόμμα στο άλλο αν δεν πάρουν για την καριέρα τους αυτό που θέλουν. Γιατί είπαμε, «η καριέρα πάνω απ' όλα!». 

Επειδή οι σφουγγοκωλάριοι έχουν μία εκ βάθους σχέση με την ηλιθιότητα, ουαί και αλίμονο σε αυτόν που αρχίζει να συζητά μαζί τους με κριτική διάθεση για τον πολιτικό του οποίου «σκουπίζουν» τον πισινό. Για να θυμηθούμε εδώ τη σοφή ρήση του Μαρκ Τουέιν: «Μη συζητάς ποτέ δημόσια με ένα ηλίθιο, θα σε κερδίσει με την εμπειρία του και οι τρίτοι μπορεί να μην καταλάβουν τη διαφορά».

Η κοινωνία μας έχει πολλά αποθέματα τέτοιου φυράματος. Κάποιοι κάνουν μεγάλες καριέρες λόγω επιτυχούς άσκησης αυτού του «χαρίσματος» και κάποιοι φιλοδοξούν να τους φθάσουν. Όπου και να φθάσουν όμως είναι χαρακτηρισμένοι. Για τους τρίτους θα είναι οι γνωστοί σφουγγοκωλάριοι ενώ γι' αυτούς που υπηρετούν, θα είναι μονίμως ένα κοινό κωλοσφούγγι. Αλίμονο σ' αυτούς που άφησαν τη ζωή τους να την καθοδηγήσει η ματαιοδοξία της «μεγάλης καριέρας», περνώντας την αναγκαστικά μέσα από τη λογική του «σκουπίζειν» τα οπίσθια των ισχυρών.

Όσο, ιδιαιτέρως, για τους πολιτικούς, το να ενδιαφέρονται για τον αριθμό των ακολούθων και των συνεργατών τους και όχι για την ποιότητα, δηλαδή το να  «αρέσουν» στους σφουγγοκωλάριους, είναι απόδειξη αδυναμίας. Είναι δε πολύ επικίνδυνο για την δημοκρατία ο πολιτικός να αισθάνεται ανώτερος από τους γύρω του και οι γύρω του καιροσκοπικώς να του το δείχνουν. Τότε χάνεται ο ορθολογισμός και ο εποικοδομητικός διάλογος, με αποτέλεσμα η σχέση να μετατρέπεται σε σχέση υποτελείας και διαρκούς επιβεβαίωσης του ισχυρού. Όσο κατάπτυστοι είναι οι σφουγγοκωλάριοι άλλο τόσο καταγέλαστοι είναι οι πολιτικοί που τους ανέχονται, γιατί ο έξυπνος ηγέτης δίδει σημασία όχι στο ποια γνώμη έχουν οι συνεργάτες του γι' αυτόν αλλά ποια γνώμη έχει ο ίδιος γι' αυτούς. Δεν είμαστε τίποτε άλλο εκτός από αυτό που σκεφτόμαστε.

Η αξιοπρέπεια δεν έγκειται στο να κατέχεις περίοπτη θέση αλλά στο να αισθάνεσαι πάνω απ' όλα ελεύθερος. Καλή ψήφο !                                                                                                                                                                                          Δευτέρα 2/9/13            Γιά τήν αντιγραφή   
                                  Δημήτρης Ν. Αγγελετάκης

Άρμεγε λαγούς καί κούρευε χελώνες...

(Παραλλαγή σ' ένα σκίτσο τού Δημήτρη Χατζόπουλου)

Πρωθυπουργός της Βρετανίας από αύριο η Τερέζα Μέι

Η μέχρι χθες υπουργός Εσωτερικών Τερέζα Μέι διαδέχεται από αύριο στο πηδάλιο της Βρετανίας τον Ντέιβιντ Κάμερον, με τη δύσκολη αποστολή να οδηγήσει με ασφάλεια τη χώρα της εκτός Ε.Ε. Η επικράτηση της Μέι οριστικοποιήθηκε μετά την απροσδόκητη απόσυρση από την κούρσα διαδοχής της τελευταίας εναπομείνασας ανθυποψήφιάς της Αντρεα Λίντσομ. Αν και στη μάχη του δημοψηφίσματος η 59χρονη Μέι είχε ταχθεί υπέρ της παραμονής, στις πρώτες δηλώσεις μετά την οριστικοποίηση της νίκης της ξεκαθάρισε ότι «Brexit σημαίνει Brexit» και εξέφρασε την πεποίθηση ότι μπορεί να μετατραπεί σε επιτυχία για τη Βρετανία. Στη φωτογραφία, η Μέι χθες στο Μπέρμιγχαμ.

REUTERS, BBC

Η Τερέζα Μέι θα γίνει αύριο το απόγευμα η δεύτερη γυναίκα πρωθυπουργός της Βρετανίας μετά τη Μάργκαρετ Θάτσερ. Η 59χρονη πολιτικός των Συντηρητικών διαδέχεται στο πηδάλιο τον Ντέιβιντ Κάμερον με τη δύσκολη αποστολή να οδηγήσει τη Βρετανία στα αχαρτογράφητα νερά του Brexit, ύστερα από το πρόσφατο δημοψήφισμα, στο οποίο η ίδια είχε ταχθεί υπέρ της παραμονής της χώρας της στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η μέχρι χθες υπουργός Εσωτερικών ανακηρύχθηκε και επίσημα νικήτρια της κούρσας για τη διαδοχή του Ντέιβιντ Κάμερον στην ηγεσία του κόμματός της, ύστερα από την απόσυρση της μοναδικής εναπομείνασας ανθυποψηφίου της Αντρεα Λίντσομ. Η υπουργός Ενέργειας ανακοίνωσε την απροσδόκητη απόφασή της με μια λακωνική δήλωση έξω από το κτίριο του βρετανικού Κοινοβουλίου. «Χρειαζόμαστε επειγόντως μια ισχυρή ηγεσία, η οποία θα αρχίσει να εργάζεται για την αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Ενωση», τόνισε η Λίντσομ, προσθέτοντας ότι μια καμπάνια εννέα εβδομάδων για την επιλογή της διαδόχου του Ντέιβιντ Κάμερον, όπως είχε προγραμματιστεί, θα ήταν «πολύ ανεπιθύμητη» υπό τις δεδομένες συνθήκες.

Η υπουργός Ενέργειας προσέθεσε ότι η Τερέζα Μέι έχει...

Τα απλά, τα ανάλογα και τα παράλογα

tvxs.gr 08:05 | 12 Ιουλ. 2016

Αλέξανδρος Ζέρβας

Δεν προξενεί καμία εντύπωση το γεγονός ότι, για μια ακόμη φορά, ένα ζήτημα τέτοιας κεφαλαιώδους σημασίας, όπως η αλλαγή του εκλογικού νόμου, κατέληξε αντικείμενο μικροπολιτικών συναλλαγών, στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής αριθμητικής. Άλλωστε, σε ό,τι αφορά κάποιες επιμέρους πτυχές της επίμαχης μεταρρύθμισης, με πρώτη και καλύτερη την κατάργηση (ή έστω τη δραστική μείωση) του «εκτρωματικού» μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα, υπήρχε τα τελευταία χρόνια σύμπτωση απόψεων στο μεγαλύτερο τμήμα του πολιτικού φάσματος. Κανείς όμως για πολύ καιρό δεν έκανε το βήμα να ανοίξει την κουβέντα, προκειμένου κάποιες έστω αλλαγές να γίνουν πραγματικότητα.

Μια ακόμη ανεξήγητη «αυταπάτη»
Για να μην κρυβόμαστε, η προοπτική ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, με τη θεωρούμενη συνακόλουθη κατάργηση της μνημονιακής λιτότητας, θόλωσε σε μεγάλο βαθμό την πολιτική κρίση πολλών επί του συγκεκριμένου ζητήματος. Κοινώς επεκράτησε η λογική «κάτσε τώρα να να χρησιμοποιήσουμε το μπόνους για να καταργήσουμε τα μνημόνια και μετά βλέπουμε». Το πόσο υπεραπλουστευτική ήταν αυτή το απέδειξε τελικώς η σκληρή πραγματικότητα: ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε εν μια νυκτί από συνασπισμός δυνάμεων κόμμα για πάρει το μπόνους, τα μνημόνια όμως όχι απλά δεν αποτέλεσαν παρελθόν, αλλά αντιθέτως η πριμοδότηση των 50 εδρών ήρθε να «επιβραβεύσει» εμμέσως στις εκλογές του Σεπτέμβρη τη μνημονιακή συνθηκολόγηση Τσίπρα-Καμμένου.
Πλέον έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου το μόνο στοιχείο που θεωρείται δεδομένο πια στο δημόσιο βίο είναι η καχυποψία. Και σε αυτό το κλίμα κάθε απόπειρα για ουσιαστικές δημοκρατικές τομές θεωρείται μάλλον αδύνατη. Ενώπιον ενός πολιτικού παραλογισμού
Κάπως έτσι λοιπόν παρατηρούνται διάφορα λογικά άλματα όσον αφορά στη συζήτηση για την αλλαγή του εκλογικού νόμου. Από τη μια ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και θέλει να ισχυρίζεται πως είναι υπέρ της απλής κι ανόθευτης αναλογικής, δείχνει να επιμένει πεισματικά στην διατήρηση του ορίου του 3% για την είσοδο στη Βουλή.  Επειδή όμως αυτό που προτείνουν δεν είναι ακριβώς ούτε απλή ούτε ανόθευτη αναλογική, αναγκάζονται να επιδίδονται σε διάφορους ακροβασίες, όπως η «σαλαμοποίηση» του προτεινόμενου εκλογικού νόμου, μήπως και βρεθούν οι 200 ψήφοι για να εφαρμοστεί από τις επόμενες εκλογές.
Από την άλλη, η ΝΔ βρήκε νέο πεδίο αντιπαράθεσης με τον ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο του «ιερού πολέμου» που έχει κηρύξει στην κυβέρνηση. Ισχυρίζεται δε πως με την με την κατάργηση του μπόνους στο πρώτο κόμμα η χώρα θα βρεθεί προ του θανάσιμου κινδύνου της κυβερνητικής αστάθειας. Ίσως θα ήταν χρήσιμο βέβαια για την ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ανατρέξει στα πεπραγμένα «σταθερότατων» κυβερνήσεων, όπως εκείνες των Σημίτη, Καραμανλή, αλλά και του Γιώργου Παπανδρέου, μπας κι αντιληφθεί πως το εν λόγω επιχείρημα δεν «πολυπερπατάει».
Από εκεί και πέρα, δεν είναι δυνατό να μην αναγνωρίσει κανείς κάποιες εξόχως προβληματικές πτυχές της όλης διαδικασίες. Γιατί όταν στο Μέγαρο Μαξίμου ποντάρουν στην αφύπνιση των «δημοκρατικών ευαισθησιών» του ΠΑΣΟΚ (μην ξεχνάμε ότι θέσπισε πρώτο την ενισχυμένη αναλογική) ή του Ποταμιού, αντιλαμβάνεσαι ότι κάτι δεν πάει καλά. Πολλώ δε μάλλον, κανείς δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχος, όταν υπάρχει ο κίνδυνος να καταστεί ρυθμιστικός παράγοντας η Χρυσή Αυγή.
Σε κάθε περίπτωση, είναι σαφές ότι απέχουμε πολύ από μια πραγματική δημοκρατική τομή, ακόμη κι αν εν τέλει βρεθεί τρόπος να καταργηθεί το μπόνους των 50 εδρών. Ας μην ξεχνάμε πως όσο διαιωνίζεται το μνημονιακό καθεστώς στην Ελλάδα, έχουμε πολλά ακόμη «παράλογα» να δούμε στη δημοκρατία μας.
ΥΓ: Όσες φορές η Ζωή Κωνσταντοπούλου ως πρόεδρος της Βουλής έθεσε το ζήτημα της συμμετοχής των βουλευτών της Χρυσής Αυγής στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, δέχτηκε εντονότατες επιθέσεις από εχθρούς και φίλους. Όταν ο Νίκος Βούτσης με τη ίδια ιδιότητα δήλωσε (αυτονοήτως) ότι «όλες οι ψήφοι μετράνε το ίδιο σε μια κοινοβουλευτική διαδικασία» είναι Τετάρτη βράδυ. Είναι κι αυτές οι ρημάδες οι συγκυρίες...