Aυτονόητα αλλού, ανόητα για μας…
Καλά είχε πει ο Μπιλ Μάχερ ότι το
Facebook είναι το μέρος όπου πήγε η σκέψη για να πεθάνει. Η δική μας
σκέψη όμως, η σκέψη των Ελλήνων, φαίνεται ότι δεν περίμενε να βρει το
Facebook, είχε πεθάνει από μόνη της νωρίτερα.
Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει αβίαστα
όποιος ασκεί έστω και στοιχειωδώς το μυαλό του (το μεγαλύτερο όπλο και
εφόδιο του ανθρώπου), έξοχη αφορμή όμως αποτελεί το θέμα της πλαστικής
σακούλας και οι απύθμενες ανοησίες που πληκτρολογούνται γι αυτό.
Ξεκινάω από την βλακωδέστατη
υπεραπλούστευση «πληρώνουμε για την πλαστική σακούλα στην οποίαν
μεταφέρουμε προϊόντα σε πλαστικές συσκευασίες». Αυτό, αναμφίβολα,
προέρχεται από ανθρώπους που ποτέ τους δεν έχουν ακούσει τη λέξη
«ανακύκλωση».
«Ναι, αλλά οι πλαστικές σακούλες
χρησιμεύουν για τα σκουπίδια». Η ειδική σακούλα απορριμμάτων (που
κανονικά ανακυκλώνεται και αυτή) δεν τους έχει αγγίξει αυτούς, προτιμούν
τη «δωρεάν» σακουλίτσα του σουπερμάρκετ την οποίαν κατά κανόνα δένουν
με κόμπο ντελιβερά και αφήνουν πάνω ή δίπλα ή έξω (πάντως όχι μέσα) στον
κάδο απορριμμάτων.
Δημοφιλέστατη μορφή αντίδρασης είναι
αυτή που μεταχειρίζεται τον νόμο ως άλλη μια κυβερνητική επιλογή. Κι
επειδή μάθαμε (δικαίως, με τις συχνά αλλόφρονες, παράλογες, άδικες
αποφάσεις των κυβερνήσεων) να αντιδρούμε, ξεχνάμε (αγνοούμε, μάλλον) ότι
η ιστορία με τη χρέωση της σακούλας είναι κοινοτική εντολή και όχι
απόφαση της οποιασδήποτε κυβέρνησης. Αυτά, αν δε μας αρέσουν, ας τα
σκεφτόμασταν όταν με χέρια και πόδια ψηφίζαμε τους διάφορους εγκληματίες
που μας έσπρωξαν στην καταστροφή της ΕΕ/ ΟΝΕ/ κοινού νομίσματος. Εφόσον
δεν τα σκεφτήκαμε, ας τα λουστούμε.
Η ηλιθιότητα της κυβέρνησης είναι...
Η ανάρτηση της Ντόρας Μπακογιάννη στο twitter για τα Θεοφάνεια, άναψε φωτιές και έριξε το σύστημα, αφού το ιστορικό
στέλεχος της ΝΔ, μπέρδεψε τις ευχές των Θεοφανείων με εκείνες της
Ανάστασης και έγραψε: «Το Άγιο Φως να φωτίσει όλους τους Έλληνες»
