Πέμπτη 3 Ιουνίου 2021

«Οι στατιστικές πού εμφανίζουν είναι για τα πανηγύρια»

...τώρα το βλέπουν και οι υποστηρικτές τους…
Έκπληξη: Φιλοκυβερνητικές εφημερίδες αρχίζουν σιγά-σιγά να αμφιβάλλουν για τα κυβερνητικά success story, που και οι ίδιες στήριξαν στο πλαίσιο της ασύδοτης προπαγάνδας. Η μία (ΤΑ ΝΕΑ) εγκαλεί τους κκ Μητσοτάκη και Χρυσοχοΐδη, με αφορμή την ασυδοσία στο κοινό έγκλημα. «Δεν μπορεί να συνεχιστεί», γράφει. Η... άλλη (Καθημερινή) αποδομεί τον πρωθυπουργικό ισχυρισμό ότι «έσπασε το φράγμα των πέντε εκατομμυρίων εμβολιασμών» και τον προειδοποιεί ότι καλλιεργεί τον «εφησυχασμό»(οι λέξεις σε εισαγωγικά είναι δικές τους).

Τι, αλήθεια, συμβαίνει εδώ; Μα είναι απλό. Η προπαγάνδα γενικώς μπορεί να «κάνει παπάδες»-και της σημερινής κυβέρνησης και των υποστηρικτών της κάνει και θαύματα- αλλά δεν μπορεί να κάνει τα πάντα. Έρχεται κάποια στιγμή που η πραγματικότητα δεν μπορεί να κρυφτεί. Έτσι, όσο κι αν η προπαγάνδα εξακολουθεί να λέει ότι «η Ελλάδα παραμένει ασφαλής χώρα», οι πολίτες βλέπουν τι γίνεται γύρω τους με τα απανωτά βαριά εγκλήματα, που παραμένουν ανεξιχνίαστα. Και ναι, η Ελλάδα μπορεί να παραμένει ασφαλής χώρα (δεν ξέρουμε με τι συγκρίνει η κυρία Πελώνη), αλλά δεν το πιστεύουν πια οι πολίτες της, όπως πιστοποιούν οι προσφιλείς στην κυβέρνηση δημοσκοπήσεις. Ιδού ένα εύρημα της MRB.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη πόνταρε εξαρχής στο δόγμα «νόμος και τάξη». Άλλωστε, το είχε κάνει σημαία της η ΝΔ, όταν ήταν ακόμα στην αντιπολίτευση, σπεκουλάροντας ασύστολα σε βάρος των προηγούμενων «ιδεοληπτικών» και «ανίκανων»-έτσι τις αποκαλούσε- κυβερνήσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Ήρθε η ώρα να πληρώσει γι’ αυτήν την αλαζονεία και την εξαπάτηση μεγάλου μέρους του εκλογικού σώματος. Το οποίο αρχίζει τώρα να καταλαβαίνει ότι «νόμος και τάξη» δεν είναι να εξουδετερώνεις τα… τρικάκια του Ρουβίκωνα, να αδειάζεις καταλήψεις και να σχεδιάζεις αστυνομικές περιπολίες μέσα στα πανεπιστήμια. «Νόμος και τάξη» σημαίνει ο πολίτης να αισθάνεται ασφαλής στη γειτονιά του. Και αυτό δεν αντικαθίσταται με τα, δήθεν, «επιτελικά» σχέδια του κ. Χρυσοχοΐδη, ο οποίος «προσελήφθη» στη ΝΔ σαν επιτυχημένος σερίφης, αλλά όσο περνάει ο καιρός βλέπει ότι αρχίζει να μην «περνάει η μπογιά του». Ας πρόσεχε.

Αλλά δεν είναι μόνο το πεδίο της εγκληματικότητας, στο οποίο η προπαγάνδα έκανε (μέχρι τώρα…) θαύματα. Στην πανδημία συνεχίζει. Κάθε μήνα ο πρωθυπουργός επαγγελλόταν «το τέλος της», έβλεπε διαρκώς «φως στο τούνελ», «έπαιζε» με τους αριθμούς των εμβολιασμών. Το κάνει ακόμα. Τις προάλλες μας είπε ότι «έσπασε το φράγμα των πέντε εκατομμυρίων». Απαράδεκτη αλχημεία. Ο κ. Μητσοτάκης προσθέτει όσους έχουν κάνει μια δόση με όσους έχουν κάνει και τις δύο και έτσι «βγάζει» το μαγικό αριθμό «πέντε εκατομμύρια».

Όμως, αν ήταν έτσι, έπρεπε να έχει εμβολιαστεί ο μισός ελληνικός πληθυσμός και να έχουμε γίνει Ισραήλ, Βρετανία και Μάλτα, που σχεδόν έχουν ξεμπερδέψει με την πανδημία. Φυσικά, δεν είναι έτσι. Η Ελλάδα είναι πίσω στους εμβολιασμούς. Αλλά η προπαγάνδα έχει καταφέρει να ταυτίσει το, όντως πολύ καλό, πρόγραμμα εμβολιασμού, δηλαδή τα ραντεβού, με τον αριθμό των εμβολιασμένων, που δεν είναι αντίστοιχα καλός. Τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι με μια δόση έχει εμβολιαστεί κάτι παραπάνω από το ένα τρίτο του πληθυσμού (περίπου 35%) και με δύο δόσεις μόλις το ένα πέμπτο (περίπου 20%).

Επομένως, η πρωθυπουργική «στατιστική» είναι για τα πανηγύρια. Μπήκαμε ήδη στο καλοκαίρι και δεν ξέρουμε πότε η χώρα θα καταφέρει να χτίσει το απαιτούμενο τείχος ανοσίας του 60%-70%, που θέλουν οι ειδικοί, για να γίνουν ανεκτοί οι αριθμοί της πανδημίας. Καθημερινά έχουμε ακόμα τριψήφιο αριθμό κρουσμάτων και δεκάδες θανάτους.

Δεν υπάρχει, λοιπόν, κανένα success story, όπως θέλει η προπαγάνδα. Τέτοια επιτυχία έχει, για παράδειγμα, η Πορτογαλία, την οποία οι δικοί μας προπαγανδιστές έφερναν ως αρνητικό παράδειγμα πριν από μερικούς μήνες, όταν ξεπερνούσε την Ελλάδα σε κρούσματα και θανάτους. Όμως, οι πορτογαλικές αρχές δούλεψαν συστηματικά και αποφασιστικά και σήμερα η χώρα έχει γίνει υπ’ αριθμόν ένα τουριστικός προορισμός. Ήδη είναι πρώτη στην «πράσινη λίστα» της Βρετανίας, ενώ η Ελλάδα είναι εκτός.

Αυτά είναι δύο απτά παραδείγματα, στα οποία μεγαλούργησε η προπαγάνδα της κυβέρνησης και των αβανταδόρων της. Αλλά, είπαμε, η προπαγάνδα δεν μπορεί να κάνει μονίμως θαύματα. Η πραγματικότητα εκδικείται. Όπως συμβαίνει με το περιώνυμο «νόμος και τάξη», που έχει κάνει τον Χρυσοχοΐδη να τρέχει και να μη φτάνει. Και ελπίζουμε να μη συμβεί το ίδιο με τη συνέχεια της πανδημίας και κάποια στιγμή να προσεγγίσουμε την Πορτογαλία.

Όμως, για να συμβούν αυτά ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ πρέπει να αλλάξουν βιολί. Να σταματήσουν την ασύστολη προπαγάνδα και να δουλέψουν με σχέδιο, μέθοδο και αποφασιστικότητα. Χωρίς να καλλιεργούν εφησυχασμό και αυταπάτες, διότι θα τα (ξανα)βρουν μπροστά τους.

Κάποιοι στο μέγαρο Μαξίμου γνωρίζουν (από τα αριστερά νιάτα τους) την αξία του στιχουργικού συνθήματος «λιγότερα συνθήματα και πιο πολλή δουλειά». Ας το πουν και στους άλλους, μπας και καταφέρουν να το κάνουν πράξη...

news247.gr

Oι άστεγοι...

 

Δήμαρχε : "Στο γήπεδο ο Νγκολό Καντέ κοιτάζει παντού..."

Θέση Καντέ
Οσοι αγαπάμε την μπάλα σαν ένα πανέμορφο παιχνίδι και όχι σαν οπαδικό ή εθνικό αναβολικό, έχουμε αδυναμία σε παίκτες όπως ο Νγκολό Καντέ της Τσέλσι, ένας τυπάκος που τον πιάνει – δεν τον πιάνει το μάτι σου. Αυτός όμως ήταν εξαρχής αποφασισμένος να σου θυμίσει ότι το ποδόσφαιρο παραμένει το πιο δημοκρατικό άθλημα. Ολοι μπορούν να παίξουν. Και οι κοντοί όπως αυτός, και οι γεματούτσικοι όπως ο Μαραντόνα, και τα λελέκια και οι ατσούμπαλοι. Και οι πλούσιοι, με τον προσωπικό τους γυμναστή, φυσικοθεραπευτή και διαιτολόγο, και οι φτωχοί. Προπάντων αυτοί.
Ο Καντέ είναι σκυλί μέσα στο γήπεδο. Δεν κάνει περίτεχνες ντρίπλες που σχεδόν εξευτελίζουν τον αντίπαλο, βρίσκεται όμως παντού. Αθόρυβος και σχεδόν αθέατος. Σημαδεύει την μπάλα, όχι το πόδι του «εχθρού». Σηκώνεται για κεφαλιά και παίρνει σβάρνα δίμετρους αμυντικούς ογκόλιθους. Κόβει και κλέβει, αυτή είναι η κύρια δουλειά που αντιστοιχεί στον ρόλο του. Αλλά επιπλέον ράβει και προσφέρει. Ράβει επιθέσεις και προσφέρει ασίστ, ευκαιρίες για γκολ. Για χρόνια είχαμε μάθει να αποκαλούμε «θέση Μακελελέ» τη θέση του αμυντικού χαφ. Οταν λοιπόν ο ίδιος ο Κλοντ Μακελελέ λέει ότι πια η θέση πρέπει να ονομαστεί «θέση Καντέ», κάτι θα ξέρει.

Μας θύμισε και κάτι άλλο ο Καντέ. Αρχηγοί, ηγέτες μέσα στο γήπεδο, δεν είναι αυτοί με τις περισσότερες ποζάτες συνεντεύξεις, τον περισσότερο θόρυβο για το όνομά τους, τις μεγαλύτερες απολαβές. Αυτοί θα νοιαστούν πρώτα για τις προσωπικές τους επιτεύξεις, γιατί πάντα έχουν υπόψη τους την επόμενη μεταγραφή, κι ύστερα για το καλό της ομάδας τους· ο Κριστιάνο Ρονάλντο, για παράδειγμα, κλέβει και γκολ συμπαικτών του, πάνω στη γραμμή, για ν’ αβγατίσει τα δικά του. Θα κλείσουν παχυλά συμβόλαια με διαφημιζόμενους και διαφημιστικές εταιρείες, αλλά δεν θα κοιτάξουν ποτέ πίσω τους, εκεί απ’ όπου ξεκίνησαν, ώστε να βάλουν το χέρι βαθιά στην τσέπη. Και αν το κάνουν καμιά φορά, οι κάμεραμεν, οι φωτογράφοι και οι ρεπόρτερ θα είναι περισσότεροι από τα δεκαχίλιαρα που θα προσφέρουν.

Στο γήπεδο ο Νγκολό Καντέ κοιτάζει παντού σχεδόν ταυτόχρονα. Εξω από αυτό κοιτάζει πάντα προς τα πίσω, για να μην ξεχάσει ποτέ ότι γεννήθηκε σε φτωχογειτονιά του Παρισιού. Πάμπτωχοι μετανάστες από το Μάλι οι γονείς του. Ο πατέρας του μάζευε ανακυκλώσιμα σκουπίδια στους δρόμους για τα προς το ψευτοζήν, μαζί του και ο μικρός Νγκολό. Το 1998, με το Μουντιάλ της Γαλλίας, ονειρεύτηκε να γίνει Ζιντάν. «Είσαι πολύ κοντός» τον απόπαιρναν όλοι. Πείσμωσε. Κι έγινε Καντέ.


Παντελής Μπουκάλας