κυβέρνηση συνεργασίας με άλλους βοηθητικούς βραχίονες στη θέση των ΑΝ.ΕΛΛ. λέμε να κάνουμε ορισμένες υποθέσεις.
● Ας υποθέσουμε ότι ο Αλ. Τσίπρας δεν υιοθετεί το αίτημα του υπουργού Αμυνας για απομάκρυνση του κ. Μουζάλα τώρα ή αργότερα -στο πλαίσιο ενός ανασχηματισμού- γιατί στο κόμμα του η συντριπτική πλειονότητα των στελεχών και των μελών στηρίζουν με φανατισμό Μουζάλα στην τρέχουσα διαμάχη και αναγκάζεται ο κ. Καμμένος να αποχωρήσει. Συναινετικά ή όχι είναι άλλης τάξεως ζήτημα. Θα ικανοποιηθεί έτσι ένας από τους βασικούς όρους του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού: «με τον Καμμένο δεν υπάρχει πεδίο συνεννόησης».
● Ας υποθέσουμε ότι ο Τσίπρας καταπίνει τις προσβολές που έχει δεχτεί από τα μικρότερα κόμματα της αντιπολίτευσης, παρακάμπτει με έναν βιρτουόζικο ελιγμό την ανάλυσή του για το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι και υποκύπτει στις πιέσεις πολλών Ευρωπαίων αξιωματούχων (ανάμεσά τους οι σοσιαλδημοκράτες με τους οποίους εσχάτως έχει ξεκινήσει ένα έντονο φλερτ) και δέχεται να αλλάξει παρτενέρ, επικαλούμενος -τι άλλο- το αγαθό της πολιτικής σταθερότητας, το οποίο πρέπει να περιφρουρηθεί γιατί η χώρα βρίσκεται -πού αλλού- σε κρίσιμο σταυροδρόμι και δεν είναι η ώρα ούτε για εκλογές ούτε για τυχοδιωκτισμούς.
● Ας πούμε ότι οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού θάβουν στη χωματερή της σκοπιμότητας όσα έχουν σούρει στον Τσίπρα (ανίκανος, επικίνδυνος, μοιραίος για τη χώρα κ.λπ.) και στον ΣΥΡΙΖΑ (λαϊκιστικό ασκέρι με παλαιοκομμουνιστικές αντιλήψεις) και «ανακαλύπτουν» αρετές στον πρωθυπουργό και χαρίσματα στο κόμμα του που είναι ικανά να τις κάνουν να πουν «νερό κι αλάτι για όσα έχουμε πει».
● Ας πούμε επίσης ότι ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι αναδιπλώνονται, για το καλό της πατρίδας και για την ανάγκη να υπάρξει κοινωνική ομαλότητα, και βάζουν στο περιθώριο τις αυστηρές προϋποθέσεις που είχαν θέσει για τη συμμετοχή τους σε ένα συνεργατικό σχήμα (κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης με την εμπλοκή οπωσδήποτε και της Ν.Δ ζητούσε το ΠΑΣΟΚ, κυβέρνηση επαϊόντων πρότεινε το Ποτάμι).
● Ας πούμε ότι όλα αυτά συμβαίνουν και συγκροτείται μια κυβέρνηση τέτοιου τύπου. Τι είδους κυβέρνηση θα είναι αυτή;
■ Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Πολλοί βουλευτές που υποστήριζαν με φανατισμό την αντίπαλη γραμμή όχι μόνο θα ξινίσουν τα μούτρα τους (αυτό είναι το λιγότερο), αλλά θα σκεφτούν πολύ σοβαρά για το αν αξίζει τον κόπο να μένουν σε μια συλλογικότητα μόνο και μόνο για να υπάρχουν ως βουλευτές, με την αξιοπρέπειά τους καταρρακωμένη και την αξιοπιστία τους έναντι των ψηφοφόρων τους στο ναδίρ.
Πώς θα δικαιολογήσουν τη στήριξή τους σε μια κυβέρνηση στην οποία θα συμμετέχουν το ΠΑΣΟΚ (το κόμμα που, όπως έλεγαν, φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη για την κακοδαιμονία της χώρας) και το Ποτάμι (το κόμμα που, όπως ισχυρίζονταν, είναι δημιούργημα της διαπλοκής);
Αν σήμερα δυσκολεύονται, λόγω μνημονίου και επώδυνων μέτρων, να κυκλοφορήσουν στις εκλογικές περιφέρειές τους, αύριο, στην καλύτερη περίπτωση θα τους κρεμάνε κουδούνια, στη χειρότερη καλύτερα να μην το πούμε.
■ Το ΠΑΣΟΚ πόσο σοβαρός εταίρος μπορεί να είναι όταν στο εσωτερικό του υπάρχουν παράγοντες που ακούνε ΣΥΡΙΖΑ και βγάζουν ανεμοβλογιά; Και δεν μιλάμε για δευτεροκλασάτα στελέχη, αλλά για τον Ευάγγ. Βενιζέλο και τον Α. Λοβέρδο.
Ο πρώην αρχηγός του ΠΑΣΟΚ περιμένει από τον ΣΥΡΙΖΑ να του ανάψει λαμπάδα ίσα με το μπόι του για το PSI (σωτήριο για τον ίδιο, καταστροφικό για τον Τσίπρα), μιλάει για συνταγματική εκτροπή και ωμή παρέμβαση στους θεσμούς με αφορμή το θέμα των τηλεοπτικών συχνοτήτων και τις τριβές στον χώρο της Δικαιοσύνης και μόλις προχτές δήλωσε ότι δεν μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση με ιθύνουσα δύναμη τον ΣΥΡΙΖΑ.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, ο Α. Λοβέρδος, η ρητορική του οποίου κατά του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα προσωπικά παραπέμπει σε εμφυλιοπολεμικές συνθήκες. Στο πλευρό τους βρίσκονται πολλά στελέχη του κόμματος, τυφλωμένα από το πάθος και διαλυμένα από το μίσος για τον ΣΥΡΙΖΑ.
■ Ο επικεφαλής του Ποταμιού ποιες εγγυήσεις μπορεί να προσφέρει ότι το κόμμα του θα είναι φερέγγυος συνομιλητής και κυβερνητικός εταίρος; Οι μισοί βουλευτές του (αυτοί που προέρχονται από την Αριστερά) αποκαλούν τον ΣΥΡΙΖΑ μίασμα και ντροπή για την προοδευτική παράταξη και οι άλλοι μισοί είναι έτοιμοι να αναχωρήσουν για άλλες πολιτείες, κυρίως για τη νέα (;) Νέα Δημοκρατία, διακηρύσσοντας ότι μόνο ένα μεταρρυθμιστικό μέτωπο δυνάμεων υπό την υψηλή καθοδήγηση του Κυριάκου Μητσοτάκη μπορεί να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο στο οποίο την οδήγησαν «οι εθνικομπολσεβίκοι» του ΣΥΡΙΖΑ και «οι νευροπαθείς ψευδοπατριώτες» του Καμμένου...
Τάσος Παππάς
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
