Τα ισόβια έγιναν δώδεκα χρόνια για τον κ. Παπαγεωργόπουλο. Ο τέως δήμαρχος Θεσσαλονίκης δεν έπεισε ούτε στο Εφετείο για την αθωότητά του, την οποία διακηρύσσει σε όλους του τόνους.
Ούτε μπόρεσε να αποδείξει κατά την ακροαματική διαδικασία ότι υπήρξε «εξιλαστήριο θύμα» μιας εις βάρος του σκευωρίας, όπως ισχυρίστηκε στη γραπτή δήλωση που διένειμε μετά την καταδίκη του, τη δεύτερη για την ίδια υπόθεση.
Δεν έκανε, δηλαδή, σαφές στο δικαστήριο ούτε από ποιους και πώς εξυφάνθηκε αυτή η «σκευωρία» ούτε για ποιον λόγο. Χαρακτήρισε «λάθος» την ετυμηγορία του δικαστηρίου. Δεν ξέρω αν στις δύσκολες ώρες στις φυλακές έψαξε για ΤΟ δικό του λάθος που τον έστειλε «πίσω από τα σίδερα». Εκτός και εάν πιστεύει πραγματικά ότι κάποιοι συνωμότησαν για να τον εξοντώσουν, οπότε δεν έχει παρά να τους κατονομάσει με στοιχεία στον Αρειο Πάγο, όπου προσφεύγει για να βρει το δίκιο του και να τελειώσουν τα βάσανά του, αν και έρχεται από πίσω και άλλη δίκη για άλλη κατάχρηση.
Ποιο ήταν το λάθος του; Οτι γαντζώθηκε στην εξουσία, αρνούμενος ν’ ακούσει εκείνους, κομματικούς, παραταξιακούς, κοντινούς του ανθρώπους, μη έχοντες «ίδιον συμφέρον» από την παραμονή του στην καρέκλα, οι οποίοι, βλέποντας την καλπάζουσα φθορά, του έλεγαν «Βασίλη, φτάνει πια, ό,τι είχες να δώσει το έδωσες, φύγε...».
Εκανε τρεις συνεχόμενες θητείες δήμαρχος και...
