Υποκλινόμενος στούς αγαπητούς φίλους μου...

...καί απολογούμενος γιά όσες περιπτώσεις, κατά καιρούς, δέν συμφωνούμε απολύτως, οφείλω νά πώ ότι ως άνθρωπος πού, κατά δύναμιν, προσπαθώ νά καταλάβω τόν κόσμο μέσα στόν οποίο ζώ καί, συνάμα, επιχειρώντας νά τεκμηριώνω μέ τή λογική τίς απόψεις μου,  
"αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν ορισμένες αρχές τής ηθικής καί τού δικαίου, οι οποίες άν δέν ισχύουν γιά όλους ανεξαιρέτως -αλλά ισχύουν κατά περίπτωση- τότε δέν ισχύουν γιά κανέναν".       
                            -----------                                            Μέ τήν ευκαιρία νά σημειώσω ότι τά διαδικτυακά "blogs" δέν είναι δημοσιογραφικά όργανα αλλά απλοί ηλεκτρονικοί "πίνακες ανακοινώσεων" τών κατόχων τους. Οι έχοντες διαφορετική θεώρηση γιά τήν "αποστολή καί τόν προορισμό" αυτών τών πινάκων -καί εφ'όσον επιμένουν νά τείνουν, αναφανδόν, πρός τήν δημοσιογραφική εξιδανίκευση αυτών τών "αναρτήρων"- άς θυμηθούν τήν Οργουελική άποψη γύρω απ' τό επίμαχο θέμα :
 «Δημοσιογραφία είναι νά δημοσιεύεις αυτά πού ο άλλος δέν θέλει νά δημοσιευθούν. 
Ο,τιδήποτε άλλο, εκτός απ'αυτό, είναι δημόσιες σχέσεις». 
Όπως καί τό παρόν...   
Δημήτρης Ν. Αγγελετάκης

Τα κόκκινα δάνεια και τα κυβερνητικά λόγια του αέρα που εξάπτουν τους αεριτζήδες

---

  Δευτέρα, Ιουνίου 23, 2014  Παραπολιική

Το θέμα της αναδιάρθρωσης των «κόκκινων» δανείων ισοδυναμεί με θέμα αναδιάρθρωσης του επιχειρηματικού χάρτη της χώρας.

Κι αυτή δεν μπορεί ούτε επιτρέπεται να γίνει με πολιτικές αποφάσεις. Υπάρχουν επιχειρήσεις-φούσκες που έσπασαν, δεν μπαλώνονται. Υπάρχουν επιχειρήσεις βιώσιμες, με κέρδη προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων (θετικό EBITDA). Υπάρχουν κι άλλες, που μπορούν να αποκτήσουν θετικό EBITDA εφόσον πουλήσουν περιουσιακά στοιχεία, επιλέξουν τομείς δράσεις, περιορίσουν δαπάνες ή, τέλος, συγχωνευθούν με άλλες ή εξαγοραστούν από άλλες επιχειρήσεις, αλλάξουν μάνατζμεντ ή/και άλλες κινήσεις αναδιάρθρωσης.

Η αναδιάρθρωση μιας επιχείρησης ή ενός κλάδου, για να καταστεί βιώσιμη θα πρέπει να συνοδευτεί από αναδιάρθρωση δανείων και από εισροή νέων μετοχικών κεφαλαίων. Σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική, η αναδιάρθρωση δανεισμού μπορεί να πάρει διάφορες μορφές. Το πρώτο και στοιχειώδες είναι να κληθεί ο ιδιοκτήτης να βάλει λεφτά στην επιχείρησή του – ας επανεισάγει κάποια κεφάλαια που έστειλε στη Σιγκαπούρη. Αν δεχτεί, ο πιστωτής θα δεχόταν να μετοχοποιήσει ένα μέρος των δανείων, ώστε να το μεταπωλήσει μόλις η εταιρεία ορθοποδήσει. Αν δεν δεχτεί, η επιχείρηση περνά στον πιστωτή και πωλείται μόνη ή μαζί με ομοειδείς εταιρείες. Αυτά δεν είναι δουλειά των πολιτικών κομμάτων. Δουλειά τους είναι η χάραξη πολιτικής.

Ένα άρθρο για το κοντινό μέλλον από τον Κώστα Καλλίτση στην Καθημερινή.

Νέες συλλήψεις για τον δεύτερο τόνο ηρωίνης...

Ύστερα από αιφνιδιαστική επιχείρηση του Λιμενικού το βράδυ του Σαββάτου εντοπίστηκαν στο...
δεξαμενόπλοιο "Noοr One", ανοιχτά της Ελευσίνας, αλλά και σε αποθήκη στο Κορωπί 986 κιλά ηρωίνης που συνδέονται με τον εντοπισμό πριν από μια εβδομάδα άνω του ενός τόνου ηρωίνης - 14 συλλήψεις.

Η μεγαλύτερη ποσότητα ηρωίνης που πιάστηκε ποτέ σε ευρωπαϊκό έδαφος, ακόμα και σε παγκόσμιο, είναι, σύμφωνα με τον υπουργό Ναυτιλίας, Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, οι δύο τόνοι και 120 κιλά ηρωίνη που εντοπίστηκαν και κατασχέθηκαν στις δύο επιχειρήσεις του Λιμενικού που σημειώθηκαν τις τελευταίες μέρες στην Αττική.

Ωστόσο, εντύπωση προκαλεί το γεγονός γιατί το αρχηγείο του Λ.Σ. το πρωί του Σαββάτου έστειλε στους ναυτιλιακούς συντάκτες δελτίο Τύπου με το οποίο τους ενημέρωνε ότι συνελήφθησαν ο πλοίαρχος και ο α' μηχανικός του δεξαμενόπλοιου «Noor One», καθώς ύστερα από έλεγχο που έγινε στις δεξαμενές καυσίμων πλοίων εντοπίστηκαν σοβαρές παραβάσεις για τα καύσιμα.

Δηλαδή, ενώ το Λιμενικό γνώριζε από μέρες ότι στο πλοίο ήταν η ηρωίνη (ήδη υπήρχαν διαρροές σε συγκεκριμένα ΜΜΕ), το Σάββατο ενημέρωνε τους δημοσιογράφους για συλλήψεις μελών του πληρώματος για «παράβαση του Εθνικού Τελωνειακού Κώδικα»;

Ο υπουργός, σε δηλώσεις που έκανε το μεσημέρι της Κυριακής, ευχαρίστησε το προσωπικό του Λιμενικού για τη δεύτερη μεγάλη επιτυχία που σημείωσαν το βράδυ του Σαββάτου με τον εντοπισμό σχεδόν ενός τόνου ηρωίνης και μάλιστα τους μετέφερε και προσωπικά τις ευχαριστίες του πρωθυπουργού.Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο από το efsyn.gr εδώ...
πηγή efsyn.gr

«Προκόβουμε καταπληκτικά» ...μικρό αφιέρωμα στό Γιώργο Σεφέρη)

Ο "πολιτικός" Σεφέρης

Ελλάς , πυρ! Ελλήνων , πυρ! Χριστιανών,  πυρ! Τρεις λέξεις νεκρές. Γιατί τις σκοτώσατε;

Ήταν 20 Σεπτεμβρίου του 1971, όταν ο Γιώργος Σεφέρης άφησε την τελευταία του πνοή. Δύο ημέρες μετά πλήθος κόσμου θα τον συνοδεύσει στην τελευταία του κατοικία. Στη νεκρώσιμη πομπή προς το πρώτο νεκροταφείο, μπροστά στην Πύλη του Αδριανού, το πλήθος διακόπτει την κυκλοφορία και τραγουδά το ποίημα του Άρνηση, μελοποιημένο από το Μίκη Θεοδωράκη και λογοκριμένο από τη Χούντα. Και με το θάνατό του ακόμα ο Σεφέρης θα πολεμήσει το άθλιο καθεστώς για το οποίο από την αρχή δεν έκρυβε τη δυσαρέσκειά του .«Προκόβουμε καταπληκτικά», είχε γράψει ειρωνικά ο ίδιος στην ατζέντα του την ημέρα του πραξικοπήματος.... 
Ακολούθησε η ιστορική δήλωσή του κατά της χούντας την Παρασκευή της 28ης Μαρτίου του 1969, η οποία τελείωνε με την ευχή: "Παρακαλώ τὸ Θεὸ νὰ μὴ μὲ φέρει άλλη φορὰ σὲ παρόμοια ανάγκη νὰ ξαναμιλήσω". Η ευχή του δυστυχώς δεν εισακούστηκε. Λίγους μήνες αργότερα με την κατάργηση της προληπτικής λογοκρισίας  δημοσιεύεται το βιβλίο-σταθμός, Δεκαοκτώ κείμενα, όπου περιλαμβάνεται μεταξύ άλλων το ποίημα, Οι γάτες του Αϊ Νικόλα, μια πολιτική αλληγορία για τη χούντα. Το τελευταίο ποίημα που έγραψε, το Επί ασπαλάθων, δημοσιεύθηκε στο Βήμα , τρεις μέρες μετά το θάνατό του στις 23-8-1971 και αποτέλεσε το κύκνειο άσμα της ποιητικής και αντιδικτατορικής δράσης του. Αυτές του οι ενέργειες οδήγησαν τη Χούντα να του αφαιρέσει τον τίτλο του πρέσβη επί τιμή καθώς και το διπλωματικό διαβατήριο που κατείχε.
Οι ίδιες πάντως ενέργειες σε συνδυασμό με την αστείρευτη αγάπη του για τον ελληνισμό και την ιστορία του και το βαθύ σεβασμό για κάθε τι γνήσια λαϊκό, έκαναν τον ελληνικό λαο να σκύψει με σεβασμό κι αγάπη πάνω στο φέρετρο αλλά κυρίως πάνω στην ποίησή του. Μια ποίηση που μέσα της διαθλώνται 2500 χρόνια ελληνικής μνήμης και ιστορίας . Εκφραστής του συλλογικού ασυνείδητου, γίνεται τώρα αυτός μέσω του οποίου θα εκφραστεί η λαϊκή οργή κατά του καταπιεστικού καθεστώτος. Ο Σεφέρης μέσα από το έργο του, με κρυπτικά σύμβολα και δυσείκαστους πολλές φορές υπαινιγμούς, φωτίζει τη συνέχεια του ελληνικού πολιτισμού από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας. Παραδόσεις αρχαίες και νεότερες, μνήμες που έχουν περάσει στο συλλογικό ασυνείδητο ενός ολόκληρου λαού αποθησαυρίζονται με μια γλώσσα ζωντανή, λαϊκή, που αυτός ένας αστός, ένας κοσμοπολίτης δεν αρνήθηκε να μιλήσει και να γράψει. Είναι άλλωστε αυτός που έσκυψε πάνω στο Σολωμό ,το Μακρυγιάννη και το Θεόφιλο προσπαθώντας να μας τους γνωρίσει, να μας κάνει να τους αγαπήσουμε. Γιατί ο λαϊκός πολιτισμός, οι παραδόσεις μας, είναι κομμάτι της ιστορικής μας συνείδησης.
Στις δύσκολες μέρες που διανύουμε, κατά τις οποίες απαξιώνεται και δαιμονοποιείται κάθε τι εθνικό ως εθνικιστικό, καθετί λαϊκό ως λαϊκίστικο, ας κρατήσουμε ως προσωρινό επιμύθιο τα λόγια του ποιητή από μια ομιλία του στις 16 Απριλίου του 1964, στη Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης: «...είμαστε ένας λαός με παλικαρίσια ψυχή, που κράτησε τα βαθιά κοιτάσματα της μνήμης του σε καιρούς ακμής και σε αιώνες διωγμών και άδειων λόγων. Τώρα που ο τριγυρινός μας κόσμος μοιάζει να θέλει να μας κάνει τρόφιμους ενός οικουμενικού πανδοχείου, θα την απαρνηθούμε άραγε αυτή τη μνήμη; Θα το παραδεχτούμε τάχα να γίνουμε απόκληροι;»
(Τρίτη, 21 Σεπτέμβριος 2010.  Συντάχθηκε απο τον Μάνο Στεφανάκη)

 Αντί επιλόγου παραθέτω, πιό κάτω, το πιο "πολιτικό" του ποίημα : "Το απομεσήμερο ενός φαύλου", γραμμένο το 1944.

Γιώργος Σεφέρης : Το απομεσήμερο ενός φαύλου

Το απομεσήμερο ενός φαύλου

                     ------

Τράβα αγωγιάτη, καρότσα τράβα,
τράβα να φτάσουμε γοργά στην Κάβα!
Φύσα βαπόρι, βόα μηχανή,
να ΄ρθούμε πρώτοι εμείς!-οι στερνοί.

Τα στερνοπαίδια και τ’ αποσπόρια
και τ΄ αποβράσματα και τ΄αποφόρια
μιας μάχης που ήτανε γι άλλα κορμιά
για μάτια αλλιώτικα κι άλλη καρδιά.

Πολιτικάντηδες, καραβανάδες,
ψιλικαντζήδες, κολλυβιστάδες,
μούργοι, μουνούχοι και θηλυκά-
τράβα αγωγιάτη! Βάρα αμαξά!

Φτωχή Πατρίδα, στα μάγουλά σου
μαχαίρια γράφουνε το γολγοθά σου,
μάνα λιοντόκαρδη, μάνα ορφανή,
κοίτα αν αντέχεις τέτοια πομπή:

το ματσαράγκα, το φαταούλα
με μπογαλάκια και με μπαούλα
τη χύτρα που έβραζε κάθε βρωμιά
λες και την άδειασαν όλη μεμιά

σ΄ αυτούς ανάμεσα τους ήπιους λόγους
όπου μας κλεισανε σαν υποτρόφους
ενός αδιάντροπου φρενοβλαβή
που στο βραχνά του παραμιλή.

Δες το σελέμη, δες και το φάντη
πως θυμιατίζουνε τον ιεροφάντη
που ρητορεύεται λειτουργικά
μπρος στα πιστά του μηρυκαστικά.

Μαυραγορίτες από τα Νάφια
της προσφυγιάς μας άθλια σινάφια,
γύφτοι ξετσίπωτοι κι αρπαχτικοί,
λένε, πατρίδα, πως πάνε εκεί

Στα χώματά σου τα λαβωμένα
γιατί μαράζωσαν, τάχα, στα ξένα
και δεν μπορούνε χωρίς εσέ-
οι φαύλοι: τρέχουνε για το λουφέ
Cava dei Tirreni, 7.10.1944