Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

ΠΙΤΤΑΚΙΟΝ

Ποτέ μην ανέχεσαι να σου λέει «όχι» κάποιος που δεν έχει την αρμοδιότητα να σου πει «ναι». Το είπε η σύζυγος του Αμερικανού προέδρου Ρούσβελτ. Και νομίζω ταιριάζει γάντι στο αλισβερίσι της ελληνικής κυβέρνησης με τους υπαλλήλους της τρόϊκας...
 matrix24.gr

Σοβαρή ευπάθεια στο πρωτόκολλο κρυπτογράφησης SSL-3...

απειλεί τους χρήστες του διαδικτύου...

Η Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος πο διοικεί ο Μάνος Σφακιανάκης, ενημερώνει τους χρήστες του διαδικτύου σχετικά με τον εντοπισμό μίας σοβαρής ευπάθειας στην...
ασφάλεια χρήσης του πρωτοκόλλου κρυπτογράφησης SSL-3, η οποία ονομάστηκε Poodle (Padding Oracle On Downloaded Legacy Encryption).

Ειδικότερα, το πρωτόκολλο κρυπτογράφησης SSL-3 χρησιμοποιείται ευρέως για την κρυπτογραφημένη επικοινωνία μεταξύ ενός περιηγητή (browser) και ενός διακομιστή (server). Αν και το πρωτόκολλο SSL 3.0 είναι περίπου δεκαπέντε (15) ετών, εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ευρέως στα περισσότερα προγράμματα περιήγησης (browsers) και ως εφεδρικό (backup) στους διακομιστές, εάν τα σύγχρονα πρωτόκολλα κρυπτογράφησης αποτύχουν να συνδεθούν.

Συγκεκριμένα, η εν λόγω ευπάθεια επιτρέπει σε έναν κακόβουλο χρήστη (cracker) να πραγματοποιήσει επιθέσεις, οι οποίες ονομάζονται ως "man-in-the-middle" και να παρακάμψει την κρυπτογραφημένη επικοινωνία μεταξύ ενός περιηγητή (browser) και ενός διακομιστή (server) συλλέγοντας ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, αλλά και τα cookies των συνδέσεων. Με τα στοιχεία αυτά, στη συνέχεια (ο κακόβουλος χρήστης) μπορεί να αποκτήσει πρόσβαση στους διαδικτυακούς λογαριασμούς των χρηστών.

Επιπροσθέτως, το σημαντικότερο πρόβλημα που προκύπτει από την ευπάθεια Poodle είναι ότι εξαναγκάζει την υποβάθμιση (downgrade) σε SSL 3.0, καθιστώντας ευάλωτο ακόμα και ένα σύστημα που χρησιμοποιεί ανώτερη μέθοδο κρυπτογράφησης, όπως το πρωτόκολλο TLS (Transport Layer Security).
Σημειώνεται ότι οι συνθήκες στις οποίες μπορεί κάποιος κακόβουλος χρήστης (cracker) να εκμεταλλευτεί την ανωτέρω ευπάθεια με σχετική ευκολία είναι στα δημόσια δίκτυα (όπως τα public WiFi).
Καλούνται οι χρήστες του διαδικτύου να λαμβάνουν τα ακόλουθα ελάχιστα μέτρα προστασίας, για την αποφυγή προσβολής από την παραπάνω ευπάθεια:

Εάν ο περιηγητής (browser) τους το υποστηρίζει, να απενεργοποιήσουν το πρωτόκολλο SSL 3.0 ή να χρησιμοποιήσουν εργαλεία που υποστηρίζουν TLS_FALLBACK_SCSV (Transport Layer Security Signalling Cipher Suite Value), το οποίο θα αποτρέψει επιθέσεις υποβάθμισης (downgrades).
Να έχουν πάντοτε ενημερωμένο (update) τον περιηγητή (browser) τους στην τελευταία επίσημη έκδοση.
Να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στη χρήση των δημόσιων δικτύων (public WiFi).

Υπενθυμίζεται ότι για ανάλογα περιστατικά, οι πολίτες μπορούν να επικοινωνούν με την Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος στα ακόλουθα στοιχεία επικοινωνίας:

Τηλεφωνικά: 210-6476959
Στέλνοντας e-mail στο: ccu@cybercrimeunit.gov.gr
Μέσω της εφαρμογής (application) για έξυπνα τηλέφωνα (smart phones), με λειτουργικό σύστημα ios - android : CYBERKID

Αμφίπολη: Αυτό ήταν όλο!..

Χάθηκε η Περιστέρη…

Τρίτος θάλαμος και τέρμα. Άλλο άνοιγμα, που να οδηγεί σε ένα ακόμη θάλαμο – που στην αρχή νόμιζαν ότι θα βρουν οι ανασκαφείς – δεν φαίνεται να υπάρχει.

Ο τάφος είναι συλημένος. Το λένε πια και επισήμως. Κι ότι…
είδαμε, είδαμε.

Η Περιστέρη, μη έχοντας πια κάτι να πει - και με διαψευσμένες τις ελπίδες, που η ίδια καλλιέργησε, για κάτι ακόμη πιο σπουδαίο – χάθηκε από τα πλάνα της ενημέρωσης.

Αντ’ αυτής, η Γενική Γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού κυρία Μενδώνη, που σήμερα έριξε το ανεπανάληπτο: Μπορεί να κάνουμε και χρόνια για να μάθουμε, για ποιον έγινε αυτός ο τάφος!

Όπως καταλάβατε, κυρίες και κύριοι, η σεμνή και ωραία αυτή τελετή, έφτασε στο – άδοξο, κατά κάποιο τρόπο – τέλος της…

Αντί άλλων επετειακών λόγων. Γιώργος Σεφέρης : Πρέπει ν’ ἀναζητήσουµε τὸν ἄνθρωπο, ὅπου καὶ νὰ βρίσκεται.

Ομιλία του Γιώργου Σεφέρη κατά την τελετή παραλαβής του Βραβείου
Νόμπελ Λογοτεχνίας, 11 Δεκεμβρίου 1963
Σαν να το είπε χθές


“Ἀνήκω σὲ µία χώρα µικρή”( Ομιλία του Γιώργου Σεφέρη)
                 -----
 Εδώ και μήνες η Ελλάδα είναι στο πραιτώριο.  Χλευάζεται και κατασυκοφαντείται.  Αναίσχυντοι αργυραμοιβοί την παίζουν στα ζάρια.
 Προσβάλλουν τους ανθρώπους της, αμφισβητούν την ιστορία της και τον
 πολιτισμό της. Όποια  εφημερίδα και να ανοίξεις, μας έχουν κατατάξει
 στα  «σκουπίδια». Μας θεωρούν ένα περιττό βάρος, από το οποίο
 όλοι θέλουν να απαλλαγούν, αλλά δεν ξέρουν ακόμα πώς.
 Ε, λοιπόν, η Ελλάδα δεν είναι για τα σκουπίδια!
 Δεν είμαστε  οι Έλληνες διεφθαρμένοι και τεμπέληδες. Χαβαλέδες ήμασταν
 για πολύ καιρό. Βάλαμε τον αυτόματο πιλότο. Ένας φτωχός λαός, που
 γνώρισε την αφθονία και παρασύρθηκε γιατί νόμισε πως θα κρατήσει για
 πάντα. Πίστεψε και στα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» κάποιων
 αδίστακτων πολιτικάντηδων. Για την ακρίβεια ίσως στην Ελλάδα υπάρχουν
 λιγότεροι διεφθαρμένοι και τεμπέληδες απ’ ότι σε πολλές άλλες χώρες.
 Και τώρα ήρθε η ώρα του λογαριασμού. Είναι μια δύσκολη ώρα, αλλά δεν
 ήρθε το τέλος.
 Όμως, ευτυχώς ακόμα στην Ελλάδα το 15% του πληθυσμού της δεν ζει με κουπόνια.
 Ευτυχώς ακόμα στην Ελλάδα, κάθε ελληνόπουλο έχει δωρεάν πρόσβαση στο
 Πανεπιστήμιο.
 Ευτυχώς ακόμα στην Ελλάδα έχουμε ένα, έστω ημιτελές, αλλά έχουμε σύστημα υγείας.
 Ευτυχώς ακόμα στην Ελλάδα έχουμε ένα κράτος που έχει μια μεγάλη
 περιουσία. Άλλα κράτη δεν έχουν τίποτα. Αυτήν βλέπουν και
 ξερογλύφονται.
 Ευτυχώς ακόμα στην Ελλάδα οι γονείς βοηθάνε τα παιδιά τους και εκείνα
 τους γονείς τους.
 Ευτυχώς, η μικρή και φτωχή Ελλάδα δεν ήταν απούσα από καμιά μεγάλη
 μάχη για την ελευθερία. Και έδινε το είναι της, όταν οι άλλοι είχαν
 ήδη παραδώσει και την ψυχή και το πνεύμα.
 Ευτυχώς ακόμα, η Ελλάδα έχει μέλλον.

 Έβλεπα εκείνα τα κορίτσια της Εθνικής Ομάδος Πόλο, να ανεβαίνουν στον
 Όλυμπο,  μες τη «φωλιά του Δράκου», και είπα , πως  δεν χάθηκε η
 ελπίδα. Υπάρχει ακόμα το μέταλλο του νικητή.
 Η Ελλάδα έχει μέλλον, γιατί στη μακραίωνα ιστορία της κάθε μεγάλη ήττα
 και καταστροφή, αντί να την  αφανίσει, την ανάσταινε!
 Γιατί τα γράφω αυτά; Μου τηλεφώνησαν κάποιοι «φίλοι» απ’ το εξωτερικό
 και  μας ….νεκρολογούσαν! Είναι απ’ τα κοράκια που έχουν στοιχηματίσει
 στην πτώχευσή μας και ανησυχούν μήπως και χάσουν τα λεφτά τους!  Και
 βιάζονται! Τόσο πολύ θύμωσα που έκλεισα το τηλέφωνο. Ύστερα τους
 έστειλα το κείμενο που ακολουθεί….

> “Ἀνήκω σὲ µία χώρα µικρή.
> Ἕνα πέτρινο ἀκρωτήρι στὴ Μεσόγειο, ποὺ δὲν ἔχει ἄλλο ἀγαθὸ παρὰ τὸν
> ἀγώνα τοῦ λαοῦ, τὴ θάλασσα, καὶ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου.
> Εἶναι µικρὸς ὁ τόπος µας, ἀλλὰ ἡ παράδοσή του εἶναι τεράστια καὶ τὸ
> πράγµα ποὺ τὴ χαρακτηρίζει εἶναι ὅτι µᾶς παραδόθηκε χωρὶς διακοπή.
> Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα δὲν ἔπαψε ποτὲ της νὰ µιλιέται. Δέχτηκε τὶς
> ἀλλοιώσεις ποὺ δέχεται καθετὶ ζωντανό, ἀλλὰ δὲν παρουσιάζει κανένα
> χάσµα.
> Ἄλλο χαρακτηριστικὸ αὐτῆς τῆς παράδοσης εἶναι ἡ ἀγάπη της γιὰ τὴν
> ἀνθρωπιά, κανόνας της εἶναι ἡ δικαιοσύνη.
> Στὴν ἀρχαία τραγωδία, τὴν ὀργανωµένη µὲ τόση ἀκρίβεια, ὁ ἄνθρωπος ποὺ
> ξεπερνᾶ τὸ µέτρο, πρέπει νὰ τιµωρηθεῖ ἀπὸ τὶς Ἐρινύες.
> Ὅσο γιὰ µένα συγκινοῦµαι παρατηρώντας πὼς ἡ συνείδηση τῆς δικαιοσύνης
> εἶχε τόσο πολὺ διαποτίσει τὴν ἑλληνικὴ ψυχή, ὥστε νὰ γίνει κανόνας τοῦ
> φυσικοῦκόσµου.
> Καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς διδασκάλους µου, τῶν ἀρχῶν τοῦ περασµένου αἰώνα,
> γράφει: «… θὰ χαθοῦµε γιατί ἀδικήσαµε …».
> Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἀγράµµατος. Εἶχε µάθει νὰ γράφει στὰ τριάντα
> πέντε χρόνια τῆς ἡλικίας του.  Ἀλλὰ στὴν Ἑλλάδα τῶν ἡµερῶν µας, ἡ
> προφορικὴ παράδοση πηγαίνει µακριὰ στὰ περασµένα ὅσο καὶ ἡ γραπτή. Τὸ
> ἴδιο καὶ ἡ ποίηση.
> Εἶναι γιὰ µένα σηµαντικὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Σουηδία θέλησε νὰ τιµήσει
> καὶ τούτη τὴν ποίηση καὶ ὅλη τὴν ποίηση γενικά, ἀκόµη καὶ ὅταν
> ἀναβρύζει ἀνάµεσα σ’ἕνα λαὸ περιορισµένο.
> Γιατί πιστεύω πὼς τοῦτος ὁ σύγχρονος κόσµος ὅπου ζοῦµε, ὁ
> τυρρανισµένος ἀπὸ τὸ φόβο καὶ τὴν ἀνησυχία, τὴ χρειάζεται τὴν ποίηση.
> Ἡ ποίηση ἔχει τὶς ρίζες της στὴν ἀνθρώπινη ἀνάσα – καὶ τί θὰ
> γινόµασταν ἂν ἡ πνοή µας λιγόστευε;
> Εἶναι µία πράξη ἐµπιστοσύνης – κι ἕνας Θεὸς τὸ ξέρει ἂν τὰ δεινά µας
> δὲν τὰ χρωστᾶµε στὴ στέρηση ἐµπιστοσύνης.
> Παρατήρησαν, τὸν περασµένο χρόνο γύρω ἀπὸ τοῦτο τὸ τραπέζι, τὴν πολὺ
> µεγάλη διαφορὰ ἀνάµεσα στὶς ἀνακαλύψεις τῆς σύγχρονης ἐπιστήµης καὶ
> στὴλογοτεχνία. παρατήρησαν πὼς ἀνάµεσα σ’ ἕνα ἀρχαῖο ἑλληνικὸ δράµα
> καὶ ἕνα σηµερινό, ἡ διαφορὰ εἶναι λίγη. Ναί, ἡ συµπεριφορὰ τοῦ
> ἀνθρώπου δὲ µοιάζει νὰἔχει ἀλλάξει βασικά. Καὶ πρέπει νὰ προσθέσω πὼς
> νιώθει πάντα τὴν ἀνάγκη ν’ ἀκούσει τούτη τὴν ἀνθρώπινη φωνὴ ποὺ
> ὀνοµάζουµε ποίηση. Αὐτὴ ἡ φωνὴ ποὺ κινδυνεύει νὰ σβήσει κάθε στιγµὴ ἀπὸ
> στέρηση ἀγάπης καὶ ὁλοένα ξαναγεννιέται. Κυνηγηµένη, ξέρει ποὺ νὰ
> ’βρει καταφύγιο, ἀπαρνηµένη, ἔχει τὸ ἔνστικτο νὰ πάει νὰ ριζώσει στοὺς
> πιὸ ἀπροσδόκητους τόπους. Γι’ αὐτὴ δὲν ὑπάρχουν µεγάλα καὶ µικρὰ µέρη
> τοῦ κόσµου. Τὸ βασίλειό της εἶναι στὶς καρδιὲς ὅλων τῶν ἀνθρώπων τῆς
> γῆς. Ἔχει τὴ χάρη ν’ ἀποφεύγει πάντα τὴ συνήθεια, αὐτὴ τὴ βιοµηχανία.
> Χρωστῶ τὴν εὐγνωµοσύνη µου στὴ Σουηδικὴ Ἀκαδηµία ποὺ ἔνιωσε αὐτὰ τὰ
> πράγµατα, ποὺ ἔνιωσε πὼς οἱ γλῶσσες, οἱ λεγόµενες περιορισµένης
> χρήσης, δὲν πρέπει νὰ καταντοῦν φράχτες ὅπου πνίγεται ὁ παλµὸς τῆς
> ἀνθρώπινης καρδιᾶς, ποὺ ἔγινε ἕνας Ἄρειος Πάγος ἱκανός νὰ κρίνει µὲ
> ἀλήθεια ἐπίσηµη τὴν ἄδικη µοίρα τῆς ζωῆς, γιὰ νὰ θυµηθῶ τὸν Σέλλεϋ,
> τὸν ἐµπνευστή, καθώς µᾶς λένε, τοῦ Ἀλφρέδου Νοµπέλ, αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου
> ποὺ µπόρεσε νὰ ἐξαγοράσει τὴνἀναπόφευκτη βία µὲ τὴ µεγαλοσύνη τῆς
> καρδιᾶς του.
> Σ’ αὐτὸ τὸν κόσµο, ποὺ ὁλοένα στενεύει, ὁ καθένας µας χρειάζεται ὅλους
> τούς ἄλλους. Πρέπει ν’ ἀναζητήσουµε τὸν ἄνθρωπο, ὅπου καὶ νὰ
> βρίσκεται.
> Ὅταν στὸ δρόµο τῆς Θήβας, ὁ Οἰδίπους συνάντησε τὴ Σφίγγα, κι αὐτὴ τοῦ
> ἔθεσε τὸ αἴνιγµά της, ἡ ἀπόκρισή του ἦταν: ὁ ἄνθρωπος. Τούτη ἡ ἁπλὴ
> λέξη χάλασε τὸ τέρας. Ἔχουµε πολλὰ τέρατα νὰ καταστρέψουµε.  Ἂς
> συλλογιστοῦµε τὴν ἀπόκριση τοῦ Οἰδίποδα.»

 Ομιλία του Γιώργου Σεφέρη κατά την τελετή παραλαβής του Βραβείου
 Νόμπελ Λογοτεχνίας, 11 Δεκεμβρίου 1963
 Σαν να το είπε μόλις χθές!

Ας το βουλώσουν σήμερα (τουλάχιστον) 13.000 Αχαιοί

28.10.14


Στις 29 Οκτωβρίου του 1940 η Πάτρα ισοπεδώνεται από την αεροπορία του φασιστικού καθεστώτος της Ιταλίας πληρώνοντας πρώτη το τίμημα της άρνησης της χώρας να παραδοθεί στους επίδοξους κατακτητές.

Στις 13 Δεκεμβρίου 1943 ο γερμανικός στρατός κατοχής εκτέλεσε σχεδόν όλο τον ανδρικό πληθυσμό των Καλαβρύτων και έκαψε την πόλη. Οι περισσότερες αναφορές κάνουν λόγο για περισσότερους από 800 νεκρούς.

Μερικές δεκαετίες αργότερα, η γιαγιά μου θα αφηγηθεί μια φοβερή ιστορία. Στο σπίτι της οικογένειας της σε ένα ορεινό χωριό της Αχαΐας, εγκαταστάθηκε αρχικά ένας Ιταλός αξιωματικός τον οποίο στη συνέχεια η οικογένεια της έκρυψε στο υπόγειο του σπιτιού για να μην τον εντοπίσουν οι Γερμανοί οι οποίοι και θεώρησαν αποτυχημένους τους Ιταλούς στρατιώτες στην περιοχή. H φρίκη του πολέμου και το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής σε μια αφήγηση. Τέτοιες ιστορίες υπάρχουν πολλές.

Στις εκλογές του Μαϊού του 2012, 11.904 Αχαιοί ψήφισαν τη Χρυσή Αυγή και 12.875 την προτίμησαν και στις Ευρωεκλογές του 2014, όταν και στον δήμο Καλαβρύτων το ποσοστό του νεοναζιστικού κόμματος άγγιξε το 9,05%.

Βάζω στοίχημα ότι πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους θα πήγαν στην παρέλαση, θα ποστάρουν video περηφάνιας στο Facebook κ.τ.λ. Θα τους πρότεινα σήμερα να το βουλώσουν και να αναλογιστούν τι ακριβώς ψήφισαν. Θα ήταν χρήσιμο να προσπαθήσουν επίσης να μαντέψουν τι θα πίστευαν γι' αυτούς οι ήρωες του 1940.
parapolitiki.com

Τα κλασικά της παρέλασης...




Καλή εβδομάδα! Από σήμερα και κάθε Δευτέρα, θα κάνω ένα σλάλομ στο Facebook μου και θα μαθαίνω, επιτέλους, τι κουβεντιάζει ο κόσμος.
1) Τα...
κλασικά της παρέλασης.



Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Αρη Δημοκίδη, ΕΔΩ...

Eπί τή Εθνική μας εορτή...

...καί τού χρόνου λεύτεροι


 Magnify Image
Από τό κείμενο του Άρη Δημοκίδη στό lifo.gr