Χρυσαυγίτες, νόμοι και ποινές... (για να μην πέσουμε από τα σύννεφα)
Η δικηγόρος Αλέκα Ζορμπαλά γράφει και σχολιάζει στο facebook σχετικά με τον όψιμο «αντιφασισμό» και την αυριανή απόφαση για την Χρυσή Αυγή:
‘‘Πάγια
αρχή μου είναι ο μη σχολιασμός υποθέσεων, τις οποίες δεν έχω χειρισθεί
προσωπικά, πολύ δε περισσότερο, όταν τις έχουν χειρισθεί υποδειγματικά
σύντροφοι δικηγόροι.
Θα μου επιτρέψω όμως έναν μικρό πολιτικονομικό σχολιασμό μόνον σε ό,τι αφορά την κατηγορία περί Εγκληματικής Οργάνωσης, για την οποία κατηγορούνται 65 από τους 68 κατηγορούμενους χρυσαυγίτες.
Είναι το κυρίαρχο διακύβευμα αυτής της δίκης, είναι η μάχη, που δόθηκε, είναι αυτό, που δεν δέχθηκε η εισαγγελέας της έδρας για τους κατηγορούμενους.
Για να πατάμε γερά στο έδαφος και επειδή διαπιστώνω μια λαϊκή απαίτηση για επιβολή ισοβίων ποινών και για να μην πέσουμε από τα σύννεφα, να πούμε, ότι ακόμα κι αν γίνει δεκτό από το δικαστήριο, η απειλούμενη ποινή είναι μέχρι 15 έτη γι΄αυτόν, που διευθύνει την Εγληματική Οργάνωση (εν προκειμένων τον Μιχαλολιάκο) και 10 έτη για τα μέλη.
Το δικαστήριο καταδικάζοντάς τους για το αδίκημα του αρθρ.187 περί Εγκληματικής Οργάνωσης θα κινηθεί σε αυτά τα πλαίσια ποινών.
Υπάρχει ένα διάχυτο ερώτημα γιατί δεν παραπέμφθηκαν οι χρυσαυγίτες με το άρθρο 187Α (Τρομονόμος), όπως και όλοι όσοι άλλοι συλλαμβάνονται, αλλά προέρχονται από ακροδεξιούς, φασιστικούς, νεοναζιστικούς χώρους, και γιατί αυτό το “προνόμιο” επιφυλάσσεται σε άτομα, Έλληνες, Τούρκους και Κούρδους από οργανώσεις κομμουνιστικών και αναρχικών ιδεολογικών αναφορών.
Ποιό είναι το κριτήριο, αλλά και η ειδοποιός διαφορά του 187 περί Εγληματικής Οργάνωσης με το 187 Α (τρομονόμος), που προβλέπει ένα εξοντωτικό πλαίσιο ποινών.
Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ 187 και 187Α, μεταξύ Εγκληματικής Οργάνωσης και “Τρομοκρατικής Οργάνωσης, είναι ότι στην περίπτωση του τρομονόμου και σύμφωνα με το άρθρο 187Α, παρ.1, υπάγεται:
“Όποιος τελεί κακούργημα ή οποιοδήποτε κοινώς επικίνδυνο έγκλημα υπό συνθήκες ή με τέτοιο τρόπο ή σε τέτοια έκταση που να προκαλεί σοβαρό κίνδυνο για τη χώρα ή για διεθνή οργανισμό και με σκοπό να εκφοβίσει σοβαρά έναν πληθυσμό ή να εξαναγκάσει παρανόμως δημόσια αρχή ή διεθνή οργανισμό να εκτελέσει οποιαδήποτε πράξη ή να απόσχει από αυτή ή να βλάψει σοβαρά ή να καταστρέψει τις θεμελιώδεις συνταγματικές, πολιτικές ή οικονομικές δομές μιας χώρας ή ενός διεθνούς οργανισμού”
Από την γραμματική και μόνον ερμηνεία του άρθρ.187Α,παρ.1, είναι ηλίου φαεινότερο, ότι το “αντιτρομοκρατικό” αυτό πλέγμα, είτε απευθύνεται και ποινικοποιεί το φρόνημα, είτε εξετάζει ποινικά μια πράξη, πάντα όμως υπό το πρίσμα του φρονήματος, επιβάλλοντας αυστηρότερη ποινική τιμωρία.
Έτσι, αντί τα δικαστήρια να κρίνουν, πράξεις, πραγματικά γεγονότα, αντιληπτά στο εξωτερικό περιβάλλον, έχουν την νομική ευχέρεια να κρίνουν αντιλήψεις, ιδέες, φρονήματα και να σχηματίζουν δικανική πεποίθηση βάσει αυτών...
Έτσι λύνεται και η απορία, γιατί δεν παραπέμφθηκαν οι χρυσαυγίτες με τον τρομονόμο με τις εξοντωτικές προβλεπόμενες ποινές, αλλά και γιατί δεν παραπέμπονται ποτέ με το 187Α,αλλά με το 187, όσοι συλλαμβάνονται, αλλά προέρχονται από ακροδεξιούς, φασιστικούς, νεοναζιστικούς χώρους.
Γιατί οι φασίστες, οι νεοναζί και οι φασίστες της Χρυσής Αυγής πάντα ήταν στο πλευρό του Κράτους, στήριζαν και στηρίζουν τους πολιτικούς θεσμούς του, δεν επιχειρούν σε καμία περίπτωση να καταστρέψουν τις θεμελιώδεις συνταγματικές, πολιτικές, οικονομικές δομές του, ήταν και είναι τα “πιστά σκυλιά” του Κεφαλαίου.
Είναι δηλ. τα “δικά τους παιδιά”, που κάποια στιγμή παρεκτράπησαν, επιτέλεσαν το ρόλο τους και ήρθε η στιγμή να πληρώσουν και ένα, στοιχειώδες, τίμημα.
Εικάζω, χωρίς να έχω παρακολουθήσει την διαδικασία, αλλά με βάση αυτόν τον όψιμο “αντιφασισμό” του κυρίαρχου συστήματος, που εξέπεμψε προς πάσα κατεύθυνση και το ανάλογο μήνυμα προς όλους τους αποδέκτες, ότι το δικαστήριο θα αναγνωρίσει την Χρυσή Αυγή ως Εγκληματική Οργάνωση και θα καταδικάσει τον Μιχαλολιάκο ως Διευθύνοντα και, έστω, κάποιους από τους λοιπούς κατηγορούμενους, ως μέλη της Εγκληματικής Οργάνωσης.’’
Θα μου επιτρέψω όμως έναν μικρό πολιτικονομικό σχολιασμό μόνον σε ό,τι αφορά την κατηγορία περί Εγκληματικής Οργάνωσης, για την οποία κατηγορούνται 65 από τους 68 κατηγορούμενους χρυσαυγίτες.
Είναι το κυρίαρχο διακύβευμα αυτής της δίκης, είναι η μάχη, που δόθηκε, είναι αυτό, που δεν δέχθηκε η εισαγγελέας της έδρας για τους κατηγορούμενους.
Για να πατάμε γερά στο έδαφος και επειδή διαπιστώνω μια λαϊκή απαίτηση για επιβολή ισοβίων ποινών και για να μην πέσουμε από τα σύννεφα, να πούμε, ότι ακόμα κι αν γίνει δεκτό από το δικαστήριο, η απειλούμενη ποινή είναι μέχρι 15 έτη γι΄αυτόν, που διευθύνει την Εγληματική Οργάνωση (εν προκειμένων τον Μιχαλολιάκο) και 10 έτη για τα μέλη.
Το δικαστήριο καταδικάζοντάς τους για το αδίκημα του αρθρ.187 περί Εγκληματικής Οργάνωσης θα κινηθεί σε αυτά τα πλαίσια ποινών.
Υπάρχει ένα διάχυτο ερώτημα γιατί δεν παραπέμφθηκαν οι χρυσαυγίτες με το άρθρο 187Α (Τρομονόμος), όπως και όλοι όσοι άλλοι συλλαμβάνονται, αλλά προέρχονται από ακροδεξιούς, φασιστικούς, νεοναζιστικούς χώρους, και γιατί αυτό το “προνόμιο” επιφυλάσσεται σε άτομα, Έλληνες, Τούρκους και Κούρδους από οργανώσεις κομμουνιστικών και αναρχικών ιδεολογικών αναφορών.
Ποιό είναι το κριτήριο, αλλά και η ειδοποιός διαφορά του 187 περί Εγληματικής Οργάνωσης με το 187 Α (τρομονόμος), που προβλέπει ένα εξοντωτικό πλαίσιο ποινών.
Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ 187 και 187Α, μεταξύ Εγκληματικής Οργάνωσης και “Τρομοκρατικής Οργάνωσης, είναι ότι στην περίπτωση του τρομονόμου και σύμφωνα με το άρθρο 187Α, παρ.1, υπάγεται:
“Όποιος τελεί κακούργημα ή οποιοδήποτε κοινώς επικίνδυνο έγκλημα υπό συνθήκες ή με τέτοιο τρόπο ή σε τέτοια έκταση που να προκαλεί σοβαρό κίνδυνο για τη χώρα ή για διεθνή οργανισμό και με σκοπό να εκφοβίσει σοβαρά έναν πληθυσμό ή να εξαναγκάσει παρανόμως δημόσια αρχή ή διεθνή οργανισμό να εκτελέσει οποιαδήποτε πράξη ή να απόσχει από αυτή ή να βλάψει σοβαρά ή να καταστρέψει τις θεμελιώδεις συνταγματικές, πολιτικές ή οικονομικές δομές μιας χώρας ή ενός διεθνούς οργανισμού”
Από την γραμματική και μόνον ερμηνεία του άρθρ.187Α,παρ.1, είναι ηλίου φαεινότερο, ότι το “αντιτρομοκρατικό” αυτό πλέγμα, είτε απευθύνεται και ποινικοποιεί το φρόνημα, είτε εξετάζει ποινικά μια πράξη, πάντα όμως υπό το πρίσμα του φρονήματος, επιβάλλοντας αυστηρότερη ποινική τιμωρία.
Έτσι, αντί τα δικαστήρια να κρίνουν, πράξεις, πραγματικά γεγονότα, αντιληπτά στο εξωτερικό περιβάλλον, έχουν την νομική ευχέρεια να κρίνουν αντιλήψεις, ιδέες, φρονήματα και να σχηματίζουν δικανική πεποίθηση βάσει αυτών...
Έτσι λύνεται και η απορία, γιατί δεν παραπέμφθηκαν οι χρυσαυγίτες με τον τρομονόμο με τις εξοντωτικές προβλεπόμενες ποινές, αλλά και γιατί δεν παραπέμπονται ποτέ με το 187Α,αλλά με το 187, όσοι συλλαμβάνονται, αλλά προέρχονται από ακροδεξιούς, φασιστικούς, νεοναζιστικούς χώρους.
Γιατί οι φασίστες, οι νεοναζί και οι φασίστες της Χρυσής Αυγής πάντα ήταν στο πλευρό του Κράτους, στήριζαν και στηρίζουν τους πολιτικούς θεσμούς του, δεν επιχειρούν σε καμία περίπτωση να καταστρέψουν τις θεμελιώδεις συνταγματικές, πολιτικές, οικονομικές δομές του, ήταν και είναι τα “πιστά σκυλιά” του Κεφαλαίου.
Είναι δηλ. τα “δικά τους παιδιά”, που κάποια στιγμή παρεκτράπησαν, επιτέλεσαν το ρόλο τους και ήρθε η στιγμή να πληρώσουν και ένα, στοιχειώδες, τίμημα.
Εικάζω, χωρίς να έχω παρακολουθήσει την διαδικασία, αλλά με βάση αυτόν τον όψιμο “αντιφασισμό” του κυρίαρχου συστήματος, που εξέπεμψε προς πάσα κατεύθυνση και το ανάλογο μήνυμα προς όλους τους αποδέκτες, ότι το δικαστήριο θα αναγνωρίσει την Χρυσή Αυγή ως Εγκληματική Οργάνωση και θα καταδικάσει τον Μιχαλολιάκο ως Διευθύνοντα και, έστω, κάποιους από τους λοιπούς κατηγορούμενους, ως μέλη της Εγκληματικής Οργάνωσης.’’
Τρίτη, 6 Οκτωβρίου 2020
