Νεότερη λαϊκή αρχιτεκτονική στις Κυκλάδες
Παρατηρώντας κανείς την
αρχιτεκτονική που χτίζεται σήμερα στα νησιά των Κυκλάδων απορεί για τον
λάθος δρόμο που πήρε τις τελευταίες δεκαετίες. Λευκά λεία κουτάκια, με
στρογγυλεμένες άκρες, ακατανόητες καμπύλες, καμάρες που η μία
συναγωνίζεται σε κακογουστιά την άλλη, πλαδαρές μορφές σαν κακοχυμένες
τούρτες απλωμένες όπως όπως πάνω σε βραχώδεις κακοτράχαλες πλαγιές.
Σοβάδες, πέτρες, ξύλα, υλικά ανάκατα, φύρδην μίγδην, δίχως ιεράρχηση,
χωρίς καμία κατασκευαστική λογική.Σαν να ’ναι κολλημένα με κόλλα UHU το ένα δίπλα και πάνω στο άλλο. Η υλική και δομική υπόσταση του χτίσματος παγιδεύτηκε και υποτάχτηκε στη γοητεία της κραυγαλέας εικόνας. Ενα άσχημο σκηνικό που στήσαμε για τους τουρίστες, αλλά ζούμε κι εμείς οι ίδιοι μέσα.
Αυτό είναι το «στιλ» που κυριάρχησε ως πρότυπο αιγαιοπελαγίτικης αρχιτεκτονικής στον τόπο μας. Ενα ολέθριο κακέκτυπο, αποστεωμένο από κάθε ουσιαστικό στοιχείο που χαρακτήριζε παλαιότερα την παραδοσιακή κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική. Γιατί αυτό που χάθηκε για πάντα ήταν η ουσία που γέννησε αυτήν την αρχιτεκτονική του παρελθόντος...