Στά πρώτα χρόνια τής μεταπολίτευσης αρχηγός μικρού κόμματος, πού δέν μπήκε στή βουλή, πήγε νά μιλήσει προεκλογικά στόν κινηματογράφο επαρχιακής πόλης. Ο κινηματογράφος όμως -εκτός από έναν παλιό γνώριμο τού πολιτικού, τόν Γρηγόρη (άδολο αγνό άνθρωπο πού υπηρετήσανε δυό χρόνια μαζί στό στρατό) ήταν τελείως άδειος! Μόνο τό συνεργείο τής τηλεόρασης πού παραβρισκόταν στόν εξώστη γιά νά μεταδώσει σκηνές γιά τό "δελτίο ειδήσεων" ήταν εκεί καί ο "μπάρμαν" στό φουαγιέ!
Τί νά κάνει, ο πολιτικός, παρακαλεί τό συνεργείο -αφού έπρεπε νά δώσει σέ ζωντανό χρόνο εικόνες γιά τό "δελτίο"- τουλάχιστον νά μή δείξουν "πλάνα από τήν πλατεία" καί φανεί η γύμνια τού κόμματος σέ προσέλευση φίλων καί ψηφοφόρων... Άρχισε, λοιπόν, νά εκφωνεί τό λόγο του - τόν ίδιο πού έλεγε παντού- αλλάζοντας μεταξύ τους τίς παραγράφους καί κάθε τόσο ανέκραζε : "Λαέ τής Χαλκίδας" ή "Χαλκιδέες καί Χαλκιδείς" τό κόμμα μας κτλ. κτλ. Tήν τρίτη-τέταρτη φορά πού "φώναξε" : "Λαέ τής Χαλκίδας" ο ανθρωπάκος (αγαθός καί αγνός όπως ήτανε) δέν άντεξε καί τού λέει δειλά-δειλά από τό κατώφλι τής πόρτας δεξιά στό βάθος που στεκόταν : "Aρχηγέ, φώναζε με Γρηγόρη"!!!
Αυτή είναι μιά ιστορία πού στά κατοπινά χρόνια έγινε ανέκδοτο πού "έθρεψε καί δίδαξε" όλες τίς "σχολές" πολιτικών ,πολιτικολογούντων καί πολιτικάντηδων ως παράδειγμα πρός αποφυγή, ως κλασική περίπτωση "λούμπας" στήν οποία δέν πρέπει νά πέφτει όποιος πολιτικός θέλει νά είναι καί νά φαίνεται σοβαρός, ο πολιτικός εκείνος πού δέν θέλει νά είναι εκτεθειμένος, ο πολιτικός πού θέλει νά προκόψει καί νά μή κρυφογελούν μαζί του. Εν κατακλείδι η κατανόηση καί τά συμπεράσματα αυτής τής "ιστορίας" είναι "εκ τών ών ουκ ανευ" γιά κάθε άνθρωπο μέ πέντε δράμια αξιοπρέπεια πού θέλει νά πάει "μπροστά" (δυσεύρετη η αξιοπρέπεια παρά πολιτευομένοις στίς μέρες μας μέν, οφείλουμε, παρ'όλα αυτά, νά τή μνημονεύουμε καί νά τήν αναζητούμε δέ) .
Η "ιστοριούλα" αυτή από άλλη οπτική γωνία -άν προσπαθήσει π.χ. νά τή δεί, κανείς, από τή σκοπιά τού "αρχηγού"- δέν είναι καθόλου αστεία. Αντίθετα έχει εμφανέστατο τό παρακμιακό στοιχείο τού κυνηγού τής χίμαιρας, τού ανθρώπου πού ζεί σ΄ένα δικό του "εικονικό κόσμο", πού δέν τόν ενδιαφέρει τό "πραγματικό" αλλά εκείνο πού "φαίνεται". Τού ανθρώπου πού «επιδιώκει κάτι ανέφικτο»:
Τήν αυταπάτη, τήν ουτοπία...
------------
Αφορμή καί αιτία νά θυμηθώ τά παραπάνω στάθηκε η ανυπόγραφη ανακοίνωση τού συνδυασμού "ΕΝΩΜΕΝΗ ΜΥΚΟΝΟΣ", γιά τή γνησιότητα τής οποίας, αρχικά, είχα πολλές αμφιβολίες, θεωρώντας την προβοκατόρικη μέ τόσα ψέματα πού ήταν γεμάτη. Αμφιβολίες, εντούτοις, πού διαλύθηκαν α) γιατί περνώντας ή ώρα δέν υπήρξε διάψευση αλλά καί β) επειδή μέ μιά πιό προσεκτική ματιά "βρήκα παλαιόν γνώριμο" -καί από άλλες "τέτοιες δουλειές" του- "νά φυτεύει" δηλ. μέσα στό "λιβάδι μέ τά ψέματα". Τόσα ψέματα πού άν αποφάσιζε νά τά αντικρούσει κανείς θά έπρεπε νά αποσυρθεί γιά κάμποσο καιρό από τά καθημερινά τού "κόσμου τούτου" συγγράφοντας -νυχθημερόν- ατελείωτα απαντητικά κατεβατά ...
Είναι, άλλωστε, γνωστού αναγνωρίσιμου ύφους καί "μανιέρας" αυτή η "συγγραφική δουλειά" πού δέν δικαιολογούνται όσοι λένε ότι δέν φέρει επώνυμη υπογραφή αυτή η ανακοίνωση.
-Γιατί ο συγγραφέας νά υπογράψει;
Έτσι κι αλλιώς, όλα τά "μεγάλα έργα" είναι ανυπόγραφα...
---
Όμως όλη αυτή η ιστορία τού σκανδάλου [καί όλων όσων τή "χειρίζονται", όπως τή "χειρίζονται", μέ εμφανή προσπάθεια πολιτικής καπηλείας -πανταχόθεν καί εξ απαξαπάντων- ακόμη κι απ' αυτούς πού δέν βγάλανε, ενώ πολιτεύονται, ΠΟΤΕ ούτε "κίχ"(!), επιβιώνοντες, έτσι, διά τής "πολιτικής επαιτείας", "εξ εράνου καί διά περιφοράς" (από λόγους "τακτικής" οι "σουπιές")] έχει αποθρασύνει ορισμένες γραφίδες τού συνδυασμού τών κατηγορουμένων πού εξ αυτού τού γεγονότος, κυρίως, έχουν χάσει τό μέτρο καί εξακολουθούν νά μιλούν -δήθεν- εκ μέρους τού συνδυασμού τους. Σ' αυτούς τούς Μυγχαουζενικούς κονδυλοφόρους έχω νά πώ δυό λόγια επί τής ουσίας. Γιατί ουσιαστικά όπως καί στήν παραπάνω ιστορία έχουν μείνει οι δυό τους :
"Αρχηγέ φώναζε με Γρηγόρη" ή πιό καλά : "Θανάση φώναζε με Δημήτρη".
Τά υπόλοιπα είναι πολύ γνωστά σ' όποιον παρακολουθεί. Μά πάρα πολύ γνωστά. Ερωτώνται λοιπόν οι εναπομείναντες : 1) ο Θρ. Κοντομήτρος (σταυροί 569) θά κατέβει στίς προσεχείς εκλογές ; Απ' όσο μαθαίνουμε ΟΧΙ. 2) η δημαρχεύουσα Ειρήνη Γρυπάρη (σταυροί 412) θά είναι μαζί τους ; Δέν βλέπω νά έχει "πρεμούρα" νά τούς ξανακάνει πολιτική παρέα...3) ο Μίλτος ο Ατζαμόγλου (σταυροί 397) θά τούς ξανάρθει ; Εκτιμώ ότι γρηγορότερα θά εγκαινιαστεί η γραμμή τού μετρό Πλατύς Γιαλός-Καλό Λιβάδι!
Γιά νά μήν μακρυγορούμε μιά σειρά άλλων συμβούλων ή υποστηρικτών τους είτε "δέν έχουν όρεξη" νά ταχθούν μέ τό μέρος τους (γιατί άραγε;) είτε ήδη μετακομίζουν σέ "ΕΠΟΜΕΝΟ" συνδυασμό : υπάρχοντα ή δημιουργούμενο.
-
Καί τώρα τό σπουδαιότερο : Tό τελευταίο διάστημα ο σύμβουλος Λάμπρος Παναγιωτακόπουλος εκδήλωνε τήν επιθυμία καί έκανε επαφές μέ πολύ κόσμο προκειμένου νά είναι υποψήφιος δήμαρχος υποστηριζόμενος, μάλιστα, από τό "βαρύ πυροβολικό" τού συνδυασμού ΕΝΩΜΕΝΗ ΜΥΚΟΝΟΣ : τόν Αλέκο Βαμβακούρη τού Δημητρίου (σταυροί 1082) χωρίς τόν οποίο δέν μπορούν νά πάνε πουθενά, δέν μπορούν νά κάνουν ρούπι!
Πρέπει νάναι κανείς φιλόσοφος γιά νά καταλάβει ότι η "εσπευσμένη χωρίς υπογραφές" -καί χωρίς εξουσιοδότηση τών υπολοίπων- ανακοίνωση τής ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΜΥΚΟΝΟΥ είναι ένα "μίνι ενδοπαραταξιακό πραξικόπημα", ένας "καπελωτικός εκβιασμός" τού φοβούμενου νά βρεθεί στά "κρύα τού λουτρού" καί μακράν τού "λουφέ καί τού μπουφέ" τής εξουσίας εναπομείναντος πολιτικού "ντουέτου" ;
Ένα πραξικόπημα πού στρέφεται καί αμφισβητεί ενδοπαραταξιακά -πρωτίστως- τόν Αλέκο Βαμβακούρη καί τίς επιλογές του ενώ, ταυτόχρονα καί εκβιαστικά, "τό ντουέτο" προωθεί τίς "δικές του" επιλογές καί τά "δικά του" ενδοπαραταξιακά -μέ τίς γενικότερες επιπτώσεις- συμφέροντα όπως ΑΥΤΟ -"τό ντουέτο"- τά αντιλαμβάνεται.
Εκ μέρους, λοιπόν, ποιάς ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΜΥΚΟΝΟΥ ομιλούν;
(Μιλάμε ή "βήχουμε" στίς "ανυπόγραφες";)
Όταν "αλληλορίχνονται" μεταξύ τους καί μάλιστα δημοσίως
υπάρχει μπέσα καί φρένο σέ τίποτα;
Έχουμε ανάγκη "μαρτύρων" γιά νά βγεί συμπέρασμα;
Μάς τά είπαν όλα γιά πολλοστή φορά!.....καί γιά όσους δέν κατάλαβαν : "Θανάση φώναζε με Δημήτρη".
Δ.Ν.Αγγελετάκης
