Συνεργείον ασμάτων
Κι ύστερα σου λέει, πνιγηρή γραφειοκρατία, που απαιτεί πενήντα πιστοποιητικά και ισάριθμα παράβολα για να σου επιτρέψει ν’ ανοίξεις μια δουλίτσα, να πολεμήσεις για τον επιούσιο. Και δεν αφήνει λέει χώρο κι αέρα για ν’ ανασάνουν οι νέες ιδέες, οι πρωτότυπες και πρωτοποριακές. Αστεία πράγματα. Και περιττά αναθέματα. Ιδού μία από τις συναρπαστικότερες καταρρίψεις του μύθου: Αδεια για συνεργείο αυτοκινήτων είχε πάρει ένας χριστιανός κοντά στη Χαλκίδα. Και τη δούλευε κανονικά την επιχείρηση. Ωσπου, συνειδητοποιώντας προφανώς ότι δεν εξελίσσονται μόνο τα πόκεμον σ’ αυτόν τον κόσμο, αλλά και για να καλύψει τα φιλόμουσα ενδιαφέροντά του, προέβη σε «επέκταση δραστηριοτήτων». Και αναβάθμισε το ημερήσιο συνεργείο σε νυχτερινό κέντρο διασκέδασης. Από τα μπουζόκλειδα στα κλειδιά του σολ.
Εικάζω πως όταν ο αξιέπαινα ευρηματικός επιχειρηματίας υπέβαλε την αίτησή του για «επέκταση δραστηριοτήτων», πήρε τα μέτρα του ώστε να προλάβει το ξάφνιασμα των υπευθύνων και την ενδεχόμενη άρνησή τους. Κατέθεσε λοιπόν αρμοδίως το πιστοποιητικό που αποδεικνύει αδιαμφισβήτητα τη συνάφεια των συνεργείων με τα τραγουδοξενυχτάδικα, την οργανική τους σχέση: έναν κατάλογο ασμάτων που δένουν αρμονικά τους δύο εργασιακούς κλάδους.
Εχουμε και λέμε, ή μάλλον έχουμε και τραγουδάμε: «Μια μαύρη Φορντ», «Με τα φώτα νυσταγμένα και βαριά τριγυρνάνε οι νταλίκες», «Βρέχει στην εθνική οδό», «Να γιατί γυρνώ μες στην Αθήνα», η Βαλεντίνα που «έχει κούρσα και σοφάρει», ο Τσιτσάνης που ήθελε «να ’χε φουλ το πορτοφόλι, με μια κούρσα να βολτάρει μέσα στην Ελλάδα όλη», το «Οτομπιάνκι», «Εμπα μες στ’ αμάξι, δίπλα το ’χω αράξει», άλλη μια φορά «Εμπα μες στ’ αμάξι, πάμε στις ακρογιαλιές, πάμε για τρέλες και για διπλοπενιές». Πλήρες το ρεπερτόριο. Για να φτάσει το γλέντι ώς την ώρα που ξυπνάει ο ήλιος δεν χρειάζεται καν να ζητήσουν οι τραγουδιστές τη συνδρομή της παλαιότερης, προγιωταχίδικης τεχνολογίας. Να θυμηθούν δηλαδή εκείνο το μακάβριο «αμάξι με δυο άλογα» του Μπιθικώτση ή το «Σιγά, καλέ μου, σιγά, σιγά την άμαξα».
Τα πράγματα έβαιναν καλώς, κάλλιστα, ώσπου ήρθε το ΣΔΟΕ να χαλάσει την ωραία ατμόσφαιρα χιλίων διασκεδαστών που τιμούσαν την εορτή της Αγίας Παρασκευής στο προαύλιο του συνεργείου. Ενώ ειδικά τη μέρα αυτή είναι κλειστά εκ παραδόσεως τα καταστήματα οπτικών και τα οφθαλμιατρεία, μια και η Αγία Παρασκευή τυγχάνει προστάτιδά τους, οι εφοριακοί σκέφτηκαν ανάποδα και έπραξαν αντιχριστιανικά: με ανευλαβή οξυδέρκεια, είδαν ότι δεν είχαν κοπεί 269 αποδείξεις για φιάλες και άνθη. Δεν πρόσεξαν πως ήταν προσφορά του συνεργείου στους καλύτερους πελάτες του. Δεν πρόσεξαν καν πως όλες οι παραγγελιές αφορούσαν, από ευσέβεια, οφθαλμοκεντρικά τραγούδια: «Μάτια σαν και τα δικά σου», «Τα μαύρα μάτια σου», «Μάτια βουρκωμένα», «Ας παν να δουν τα μάτια μου» κ.ο.κ. Και χάλασαν το πανηγύρι, ασχημονώντας κατά της παράδοσης.
από kathimerini.gr
Κι ύστερα σου λέει, πνιγηρή γραφειοκρατία, που απαιτεί πενήντα πιστοποιητικά και ισάριθμα παράβολα για να σου επιτρέψει ν’ ανοίξεις μια δουλίτσα, να πολεμήσεις για τον επιούσιο. Και δεν αφήνει λέει χώρο κι αέρα για ν’ ανασάνουν οι νέες ιδέες, οι πρωτότυπες και πρωτοποριακές. Αστεία πράγματα. Και περιττά αναθέματα. Ιδού μία από τις συναρπαστικότερες καταρρίψεις του μύθου: Αδεια για συνεργείο αυτοκινήτων είχε πάρει ένας χριστιανός κοντά στη Χαλκίδα. Και τη δούλευε κανονικά την επιχείρηση. Ωσπου, συνειδητοποιώντας προφανώς ότι δεν εξελίσσονται μόνο τα πόκεμον σ’ αυτόν τον κόσμο, αλλά και για να καλύψει τα φιλόμουσα ενδιαφέροντά του, προέβη σε «επέκταση δραστηριοτήτων». Και αναβάθμισε το ημερήσιο συνεργείο σε νυχτερινό κέντρο διασκέδασης. Από τα μπουζόκλειδα στα κλειδιά του σολ.
Εικάζω πως όταν ο αξιέπαινα ευρηματικός επιχειρηματίας υπέβαλε την αίτησή του για «επέκταση δραστηριοτήτων», πήρε τα μέτρα του ώστε να προλάβει το ξάφνιασμα των υπευθύνων και την ενδεχόμενη άρνησή τους. Κατέθεσε λοιπόν αρμοδίως το πιστοποιητικό που αποδεικνύει αδιαμφισβήτητα τη συνάφεια των συνεργείων με τα τραγουδοξενυχτάδικα, την οργανική τους σχέση: έναν κατάλογο ασμάτων που δένουν αρμονικά τους δύο εργασιακούς κλάδους.
Εχουμε και λέμε, ή μάλλον έχουμε και τραγουδάμε: «Μια μαύρη Φορντ», «Με τα φώτα νυσταγμένα και βαριά τριγυρνάνε οι νταλίκες», «Βρέχει στην εθνική οδό», «Να γιατί γυρνώ μες στην Αθήνα», η Βαλεντίνα που «έχει κούρσα και σοφάρει», ο Τσιτσάνης που ήθελε «να ’χε φουλ το πορτοφόλι, με μια κούρσα να βολτάρει μέσα στην Ελλάδα όλη», το «Οτομπιάνκι», «Εμπα μες στ’ αμάξι, δίπλα το ’χω αράξει», άλλη μια φορά «Εμπα μες στ’ αμάξι, πάμε στις ακρογιαλιές, πάμε για τρέλες και για διπλοπενιές». Πλήρες το ρεπερτόριο. Για να φτάσει το γλέντι ώς την ώρα που ξυπνάει ο ήλιος δεν χρειάζεται καν να ζητήσουν οι τραγουδιστές τη συνδρομή της παλαιότερης, προγιωταχίδικης τεχνολογίας. Να θυμηθούν δηλαδή εκείνο το μακάβριο «αμάξι με δυο άλογα» του Μπιθικώτση ή το «Σιγά, καλέ μου, σιγά, σιγά την άμαξα».
Τα πράγματα έβαιναν καλώς, κάλλιστα, ώσπου ήρθε το ΣΔΟΕ να χαλάσει την ωραία ατμόσφαιρα χιλίων διασκεδαστών που τιμούσαν την εορτή της Αγίας Παρασκευής στο προαύλιο του συνεργείου. Ενώ ειδικά τη μέρα αυτή είναι κλειστά εκ παραδόσεως τα καταστήματα οπτικών και τα οφθαλμιατρεία, μια και η Αγία Παρασκευή τυγχάνει προστάτιδά τους, οι εφοριακοί σκέφτηκαν ανάποδα και έπραξαν αντιχριστιανικά: με ανευλαβή οξυδέρκεια, είδαν ότι δεν είχαν κοπεί 269 αποδείξεις για φιάλες και άνθη. Δεν πρόσεξαν πως ήταν προσφορά του συνεργείου στους καλύτερους πελάτες του. Δεν πρόσεξαν καν πως όλες οι παραγγελιές αφορούσαν, από ευσέβεια, οφθαλμοκεντρικά τραγούδια: «Μάτια σαν και τα δικά σου», «Τα μαύρα μάτια σου», «Μάτια βουρκωμένα», «Ας παν να δουν τα μάτια μου» κ.ο.κ. Και χάλασαν το πανηγύρι, ασχημονώντας κατά της παράδοσης.
από kathimerini.gr
