Δημήτρης ΨαρράςΠολύ βιάστηκαν να συγχαρούν εαυτούς και αλλήλους οι πρωταγωνιστές της υπόθεσης του Βατοπεδίου.
Με τη χτεσινή απόφασή του το δικαστήριο απάλλαξε τους κατηγορούμενους για την υπόθεση, αλλά στην ουσία δέχτηκε ότι η κυριότητα της λίμνης Βιστονίδας και των παράκτιων περιοχών ανήκει στο ελληνικό Δημόσιο, αντίθετα με όσα υποστήριζε επί χρόνια η ίδια η μονή και οι πολιτικοί συνεργάτες της.
Η απαλλαγή των κατηγορουμένων αποδόθηκε από την έδρα στην έλλειψη του υποκειμενικού στοιχείου του δόλου στο πρόσωπό τους και σε λίγες περιπτώσεις στην έλλειψη στοιχείων της αντικειμενικής υπόστασης των αδικημάτων.
Η ακροαματική διαδικασία περιστράφηκε γύρω από το νομικό εύρημα ότι η μονή είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, κατά συνέπεια οι όποιες ανταλλαγές μεταξύ του Βατοπεδίου και του ελληνικού Δημοσίου έγιναν ανάμεσα σε εξίσου «δημόσιους» φορείς.
Οπότε, σύμφωνα με το δικαστήριο, δεν είναι δυνατόν να προκύψει «ζημιά».
Πάντως, ο τρόπος που έγιναν αυτές οι ανταλλαγές καθώς και οι έννομες συνέπειές τους εξακολουθούν σε κάποιο βαθμό να εκκρεμούν σε αστικά δικαστήρια.
Ομως αυτό που ονομάστηκε «σκάνδαλο του Βατοπεδίου» ήταν ακριβώς η μεταβίβαση –μέσω των ανταλλαγών– του δικαιώματος «αξιοποίησης», δηλαδή εκποίησης, εκτεταμένων γαιών, οι οποίες ήρθαν στα χέρια της μονής ως αντάλλαγμα για τη λίμνη Βιστονίδα!
Και όσο αν θεωρείται «δημόσιο» και η μονή, η διαφορά έγκειται σε μια κρίσιμη διαφορά του θρησκευτικού καθιδρύματος του Αγίου Ορους από τον όποιο «κανονικό» δημόσιο οργανισμό.
Δοσοληψίες χωρίς έλεγχο
Η διαφορά αυτή αναφέρεται στην ευκολία της μονής να προχωρά σε αγοραπωλησίες χωρίς κανέναν ουσιαστικό έλεγχο...
