Καΐκια πού ομορφαίνουν τό Γιαλό...

Tό κόκκινο τρεχαντήρι είναι τού Γιαννάρα (Μαούνα).

Ενεργό στό ψάρεμα πάντα μέ εκλεκτά αλιεύματα καί ψαρευτικές λιχουδιές...
(Τό καΐκι είναι κατασκευασμένο στήν Κοιλάδα Αργολίδας από τόν αξέχαστο μερακλή ναυπηγό παραδοσιακών σκαφών μαστρο-Γιάννη Λέκκα+)

Τείνουν νά γίνουν δακτυλοδεικτούμενα τά ξύλινα παραδοσιακά σκαριά...

Η "βιάση" τής εποχής καί η "ψώρα" τών νεολεφτάδων -μαζί μέ τόν μιμητισμό τών υπολοίπων- οδήγησαν πρός τό πλαστικό ταχύπλοο σκάφος -επαγγελματικό ή αναψυχής- στή συντριπτική πλειοψηφία τών περιπτώσεων...

Ελάχιστες οι εξαιρέσεις, στό ξεκίνημα πρός τήν "πλαστικοποίηση" :

Λίγοι παλιοί (μέ λεφτά) πού ξέραν καί από "βέσπα" καί από θάλασσα καί λίγοι από τούς άλλους (τους μεσαίους) χαρακτηριζόμενοι συλλήβδην -από τούς ..."μοντέρνους"!- ως ρομαντικοί -στήν καλύτερη- καί ως οπισθοδρομικοί τό συνηθέστερο...

Μεταξύ τών μεγάλων φωτεινών εξαιρέσεων -πού αντιστάθηκαν στή μεταπολεμική σαρωτική επέλαση τού πλαστικού- ήταν ο Στ. Νιάρχος μέ τήν "ΚΡΕΟΛΗ" καί ο Αντ. Λυκιαρδόπουλος μέ τή σκούνα "ΑΕΤΟΣ"...

...καί δυό-τρείς ακόμα πού, βεβαίως, δέν συνιστούν κανόνα...

Δ.N.A.

Πρέπει νά έχει υποστεί ανεπανόρθωτες επιρροές από τή σχολή τού Σικάγο...

Η λογική της Κεραμέως

Το υπουργείο Παιδείας εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναφέρει ότι έκοψε τα καλλιτεχνικά μαθήματα από το Λύκειο γιατί τα επέλεγε μικρός αριθμός μαθητών. Βεβαίως, αν είχαμε μια Πολιτεία που πραγματικά ενδιαφερόταν για τις τέχνες και την παιδεία, οι κρατικοί ιθύνοντες θα έστιβαν τα μυαλά τους για να προσελκύσουν περισσότερα παιδιά στα καλλιτεχνικά μαθήματα. Γιατί η καλλιτεχνική παιδεία κάνει τα παιδιά πιο καλλιεργημένα, ενισχύει τον πολιτισμό μας, κάνει την κοινωνία μας και τον καθένα ξεχωριστά πιο πλούσιο. Γιατί ο άνθρωπος έχει ανάγκη την τέχνη όπως έχει ανάγκη το ψωμί και το νερό. Φευ!
Με τη λογική της κ. Κεραμέως θα έπρεπε να κλείσουμε το Τρίτο Πρόγραμμα γιατί το επιλέγουν μόνο 3 στους 100 Έλληνες. Να επιδοτεί το κράτος τον Σεφερλή και όχι τα θέατρα τέχνης που τα επιλέγουν οι λίγοι. Να μην έχουμε Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης που το επιλέγουν ακόμα λιγότεροι. Το κράτος να πρωθεί τα βιβλία του Ντάνου και όχι του Τζόις. Θα μπορούσαμε ακόμα να καταργήσουμε την υποχρεωτικότητα της εκπαίδευσης γιατί ποιο παιδί επιλέγει το σχολείο....
Για μια Πολιτεία που θα ενδιαφερόταν για τις τέχνες και την παιδεία, η μικρή συμμετοχή των παιδιών στα καλλιτεχνικά μαθήματα θα αποτελούσε αιτία για να τα ενισχύσει και να τα κάνει πιο ελκυστικά. Γιατί θα θεωρούσε ότι το μικρό ενδιαφέρον της νέας γενιάς για τις τέχνες, αποτελει σήμα κινδύνου για τις προοπτικές της κοινωνίας μας.
Δεν είναι αυτή η περίπτωσή μας. Για τη δικιά μας Πολιτεία, τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη δύο προαιρετικές ώρες για τις τέχνες, αλλά δύο υποχρεωτικές για τα θρησκευτικά. Η δικιά μας Πολιτεία δεν νοιάζεται ούτε για τις τέχνες ούτε για τους καλλιτέχνες.

Γιάννης Αλμπάνης (fb) 

από :     zoornalistas

Σημείωση : Ο υπέρτιτλος προστέθηκε από τή ‘‘Νέα Μύκονο’’