Καΐκια πού ομορφαίνουν τό Γιαλό...

Tό κόκκινο τρεχαντήρι είναι τού Γιαννάρα (Μαούνα).

Ενεργό στό ψάρεμα πάντα μέ εκλεκτά αλιεύματα καί ψαρευτικές λιχουδιές...
(Τό καΐκι είναι κατασκευασμένο στήν Κοιλάδα Αργολίδας από τόν αξέχαστο μερακλή ναυπηγό παραδοσιακών σκαφών μαστρο-Γιάννη Λέκκα+)

Τείνουν νά γίνουν δακτυλοδεικτούμενα τά ξύλινα παραδοσιακά σκαριά...

Η "βιάση" τής εποχής καί η "ψώρα" τών νεολεφτάδων -μαζί μέ τόν μιμητισμό τών υπολοίπων- οδήγησαν πρός τό πλαστικό ταχύπλοο σκάφος -επαγγελματικό ή αναψυχής- στή συντριπτική πλειοψηφία τών περιπτώσεων...

Ελάχιστες οι εξαιρέσεις, στό ξεκίνημα πρός τήν "πλαστικοποίηση" :

Λίγοι παλιοί (μέ λεφτά) πού ξέραν καί από "βέσπα" καί από θάλασσα καί λίγοι από τούς άλλους (τους μεσαίους) χαρακτηριζόμενοι συλλήβδην -από τούς ..."μοντέρνους"!- ως ρομαντικοί -στήν καλύτερη- καί ως οπισθοδρομικοί τό συνηθέστερο...

Μεταξύ τών μεγάλων φωτεινών εξαιρέσεων -πού αντιστάθηκαν στή μεταπολεμική σαρωτική επέλαση τού πλαστικού- ήταν ο Στ. Νιάρχος μέ τήν "ΚΡΕΟΛΗ" καί ο Αντ. Λυκιαρδόπουλος μέ τή σκούνα "ΑΕΤΟΣ"...

...καί δυό-τρείς ακόμα πού, βεβαίως, δέν συνιστούν κανόνα...

Δ.N.A.