Η εκκωφαντική σιωπή του κ. Καραμανλή

Του Νικου Κωνστανταρα

Οσο κατανοητή είναι η οργή του Κώστα Καραμανλή και των «κύκλων» του όποτε κάποιος θίξει θέματα της διακυβέρνησής του, τόσο εξωφρενικό είναι το γεγονός ότι προσπαθούν να επηρεάσουν το μέλλον χωρίς να λένε το παραμικρό για τις ευθύνες τους στο παρελθόν. Ενδεικτική είναι η πίεση που ο πρώην πρωθυπουργός και άλλοι ασκούν στον Αντώνη Σαμαρά να απαντήσει στις επικρίσεις των πρώην πρωθυπουργών Κώστα Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου, χωρίς να βγαίνει ο ίδιος ο Καραμανλής να υπερασπιστεί το έργο και τα πέντε χρόνια πρωθυπουργίας του.
Ο Κώστας Καραμανλής κυβέρνησε την Ελλάδα από την άνοιξη του 2004, όταν η χώρα βρισκόταν στην τελική ευθεία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, έως το φθινόπωρο του 2009, όταν ήταν φανερό ότι η οικονομία της δεν άντεχε τα συσσωρευμένα χρέη. Οσα προβλήματα και αν κληρονόμησε από την κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη και όλων των προκατόχων του, γεγονός είναι ότι η ονομαστική αξία του χρέους στο τέλος του 2004 ήταν 183 δισ. ευρώ και στο τέλος του 2009 ήταν 300 δισ. Ως ποσοστό του ΑΕΠ εκτοξεύθηκε από το 98,9% στο 129,7% μέσα σε αυτά τα πέντε χρόνια. Γνωρίζουμε ότι από το 2006 περιλαμβάνονται και δημόσιες επιχειρήσεις στο χρέος, επιβαρύνοντάς το ακόμη περισσότερο, και ότι η κυβέρνηση Καραμανλή δεν ευθύνεται για τη γενική εικόνα της οικονομίας όπως αυτή διαμορφώθηκε στη διάρκεια των προηγούμενων δεκαετιών. Επειδή, όμως, από το 2007 ήταν φανερό τοις πάσι –εντός Ελλάδος και στις Βρυξέλλες– ότι το χρέος δεν ήταν διαχειρίσιμο, ο κ. Καραμανλής το χρωστάει στους Ελληνες να εξηγήσει γιατί η κυβέρνησή του δεν πήρε τα μέτρα που θα απέτρεπαν το ναυάγιο. Δεν αρκεί το ατελείωτο βουητό των πρώην υπουργών του σε τηλεοπτικές συζητήσεις. Ο άνθρωπος που κρατούσε τα ηνία της χώρας από τις στιγμές της δόξας και έως το τέλος σχεδόν μιλούσε για «θωρακισμένη» οικονομία οφείλει να μας μιλήσει ο ίδιος.
Γνωρίζουμε ότι από το φθινόπωρο του 2008 ο κ. Καραμανλής ήταν ενήμερος για τα προβλήματα και ζητούσε από τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, τον Γ. Παπανδρέου, να στηρίξει μέτρα που θα συμμάζευαν κάπως την οικονομία και ότι ο κ. Παπανδρέου δεν έκανε τίποτα να βοηθήσει. Γνωρίζουμε, επίσης, ότι υπουργοί συνέχισαν να φορτώνουν βάρη στο κράτος και να αποφεύγουν οτιδήποτε δυσάρεστο. Οσο και αν φωνάζουν κάποιοι ότι η χώρα (συνεπώς και η κυβέρνηση Καραμανλή) έπεσε θύμα διεθνούς πλεκτάνης, όλοι θυμόμαστε ότι ενώ ο κ. Καραμανλής μιλούσε για μέτρα που έπρεπε να ληφθούν, το χρέος συνέχισε να διογκώνεται.
Τώρα, τέσσερα χρόνια μετά τις εκλογές του 2009, ο κ. Καραμανλής κινείται ακόμη σαν να μην είχε καμία ευθύνη για το τι συνέβη. Οι άνθρωποί του, όμως, κάνουν την παρουσία τους αισθητή όποτε κάποιος (συμπεριλαμβανομένου του υπουργού Οικονομικών Γ. Στουρνάρα) τους επιρρίψει ευθύνες. Καιρός είναι να καταλάβουν ότι η χώρα και ο λαός βρίσκονται πολύ μακριά από τα χρόνια της εθελοτυφλίας, ότι αν θέλουν να προσφέρουν κάτι επιτέλους, ας βγει ο κ. Καραμανλής να πει ο ίδιος γιατί δεν μπόρεσε να αποτρέψει την καταστροφή. Να μας πει ποιοι τον εμπόδισαν και πώς· να τους τιμωρήσουμε. Εως τότε, η σιωπή είναι φυγή για έναν πρώην πρωθυπουργό.                                                                                                                    (Καθημερινή 6/9/13)