Οι «ανέντιμες» ευρωπαϊκές κυβερνήσεις...

 
Απελευθερωμένος μετά τη λήξη της θητείας στο τιμόνι της Κομισιόν, ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο μίλησε στη γερμανική Die Welt, μεταξύ άλλων, για τις «ανέντιμες» και αδιάφορες ηγεσίες της Ε.Ε. που...
μολονότι συναινούσαν στις συνόδους, πίσω στην πατρίδα τους φρόντιζαν να ρίχνουν το φταίξιμο για όλα στην Άνγκελα Μέρκελ.  
Το Συμβούλιο Κορυφής έπαιρνε τις τελικές αποφάσεις που δέσμευαν τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και «οι αποφάσεις αυτές ήταν ομόφωνες», είπε ο Μπαρόζο, «αλλά όλα αυτά τα χρόνια έχω δει κυβερνήσεις να παριστάνουν πίσω στην πατρίδα τους ότι δεν ήταν εκεί (όταν λαμβάνονταν οι αποφάσεις)... Δεν μπορώ να δεχθώ ότι οι κυβερνήσεις συστηματικά αρνούνταν αποφάσεις που οι ίδιες έπαιρναν. Αυτό είναι πνευματικώς και πολιτικώς ανέντιμο».
Λίγοι από αυτούς που συμμετείχαν στις Συνόδους είχαν γενική εικόνα και συνολική αντίληψη, υποστηρίζει ο Μπαρόζο και αναφέρθηκε ειδικά στις «μικρού και μεσαίου μεγέθους χώρες» που έδειχναν να συμμετέχουν στα Συμβούλια Κορυφής μόνο όταν είχαν «ένα συγκεκριμένο θέμα» που τους απασχολούσε, ενώ υπήρχαν κι άλλοι «που δεν έδειχναν γνήσιο ενδιαφέρον».
Μερικοί από τους κορυφαίους ηγέτες, σύμφωνα με τον Μπαρόζο, «δεν ένιωθαν αρκετή υπευθυνότητα για την Ευρώπη, δεν ένιωθαν τις αποφάσεις ότι είναι και δικές τους». Και αυτό ήταν εμφανές όταν η Άνγκελα Μέρκελ και ο (πρώην πρόεδρος της Γαλλίας) Νικολά Σαρκοζί αποκαλούνταν από μερικούς ως «Μερκοζί» -είπε στην Welt ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν- και έδιναν την εντύπωση ότι οι δύο ηγέτες αποφάσιζαν μόνοι τους και μετά επέβαλαν τις αποφάσεις τους στους άλλους.
«Σκεφτείτε τις χώρες που είχαν υπαχθεί σε προγράμματα», είπε. «Όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται ομόφωνα πάντα. Και μετά γυρνούσαν πίσω στην πατρίδα τους, ειδικά το πρώτο διάστημα [....] και έλεγαν: μας τα επέβαλε η Μέρκελ. Όποιος παίρνει τις αποφάσεις πρέπει να τις υποστηρίζει. Το περίεργο είναι ότι αυτή ήταν συχνά και η θέση της Γαλλίας. Η κυβέρνηση έπαιρνε τις αποφάσεις και μετά τις παρουσίαζε στην πατρίδα σαν μια ξένη δύναμη να ευθύνεται».
Για τον Μπαρόζο οι συνθήκες λένε ότι η οικονομική πολιτική είναι κοινού ενδιαφέροντος και το τι κάνει η κάθε χώρα είναι μεγάλης σημασίας για τις υπόλοιπες. Και όχι μόνο η νομισματική πολιτική στην ευρωζώνη, λέει, «αλλά και η γενική οικονομική πολιτική, όπως η απασχόληση, οι συντάξεις, ο χρηματοπιστωτικός τομέας». 
Απαντώντας στην ερώτηση εάν οι «εσωτερικές δυσκολίες της Ελλάδας θα αποτελέσουν πάλι πρόβλημα, ο Μπαρόζο ήταν κατηγορηματικός. «Όχι», είπε, «δεν θα έχουμε άλλες υπαρξιακές κρίσεις στην ευρωζώνη. Δεν αποκλείονται κι άλλες αναταράξεις, αλλά δεν θα έχουν τις ίδιες συστημικές επιπτώσεις όπως πριν».
Κι αυτό γιατί το ευρώ πλέον έχει γίνει ένα από τα δύο πιο σημαντικά νομίσματα παγκοσμίως, η νομισματική ένωση έχει γίνει πιο ανθεκτική, οι Ευρωπαίοι έχουν δείξει «υπευθυνότητα και αλληλεγγύη», υπάρχει κοινή τραπεζική επίβλεψη και υπάρχει και ένα ταμείο διάσωσης. Επιπλέον, κατέληξε, πρώην «προβληματικά "παιδιά", όπως η Ιρλανδία, η Ισπανία και η Πορτογαλία, έχουν δυναμώσει χάρη στη σημαντική προσπάθεια και τη θυσία» και έχουν βγει από την κρίση «κι αυτό κάνει όλη την ευρωζώνη απόλυτα προστατευμένη από την κρίση».

efsyn.gr