Kρατισμός ή ιδιωτικοποιήσεις;

Τι δηλοί ο μύθος;

του

Γιάννη Τριάντη

Είδηση πρώτη: Το αεροδρόμιο του Ηρακλείου συγκαταλέγεται στα δέκα χειρότερα του κόσμου. Στην ίδια μοίρα -και λίστα- τα αεροδρόμια Χανίων, Σαντορίνης και Ρόδου, την διαχείριση των οποίων έχει αναλάβει η… κρατική γερμανική εταιρεία Fraport.
Είδηση δεύτερη: Κρατικοποιείται ο ΟΑΣΘ (Οργανισμός  Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης). Το σχετικό νομοσχέδιο έχει σταλεί στα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία το ενέκρινε κατ αρχήν.
Περί κρατισμού και ιδιωτικοποιήσεων ο λόγος, λοιπόν. Με ένα κράτος, το ημέτερο, από τη μια μεριά να έχει εγκαταλείψει στη μοίρα τους τα αεροδρόμια -αυτά τα νευραλγικά στοιχεία της βιομηχανίας του Τουρισμού-  και από την άλλη  να επιδοτεί επί 60 χρόνια μια ιδιωτική, μονοπωλιακή επιχείρηση, τον ΟΑΣΘ, που πνίγεται στα χρέη.
Σκανδαλώδης και εγκληματική συμπεριφορά. Εγκληματική στο θέμα των αεροδρομίων, τα οποία όφειλε να προσέχει ως κόρην οφθαλμού, σκανδαλώδης στην περίπτωση του ΟΑΣΘ. Αναπόφευκτο, επομένως, το ερώτημα: ποιός είναι ο ρόλος του κράτους στο θέμα της δημόσιας περιουσίας και του επιχειρείν;
 συνέχεια
  Ο κυρίαρχος το πάλαι κρατισμός, σήμερα δαιμονοποιείται. Τα υπαρκτά παθογενή του (βόλεμα ημετέρων, υπεράριθμες δημόσιες επιχειρήσεις, απουσία ευέλικτου επιχειρείν  κλπ) αποτέλεσαν εφαλτήριο για την επέλαση μιας λογικής που βρίσκεται στον αντίποδα: Όλα στους ιδιώτες! Ακόμη και το νερό…
Ας αφήσουμε στην άκρη κάποια σαρκαστικά παράδοξα, όπως αυτό με την Fraport ( κρατική εταιρεία αναλαμβάνει τα άλλοτε κρατικά αεροδρόμια που ιδιωτικοποιούνται! ), κι ας προσπεράσουμε και αυτό που είπε προσφάτως ο Σαρκοζί, εγκαλώντας τους τραπεζίτες (μόλις κινδύνευσαν οι τράπεζες, έσπευσαν στο κράτος για να σωθούν!). Κι ας δούμε συγκεκριμένα ζητήματα, με βάση την εμπειρία:
*Στην Μεγάλη Βρετανία, πρωτοπόρο στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων, το 60% επιθυμεί να επανέλθουν στο κράτος οι σιδηρόδρομοι. Και το 67% θέλει το ίδιο για τα Ταχυδρομεία… Ο λόγος απλός: οι ιδιωτικοποιημένες αυτές επιχειρήσεις βρίσκονται σε κακό χάλι. Έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους από τους ιδιώτες, οι οποίοι δεν έβαλαν το χέρι στην τσέπη για τις αναγκαίες επενδύσεις. Με σημαία το θέμα αυτό, μεταξύ άλλων, πήγε στις πρόσφατες εκλογές ο Κόρμπιν και παραλίγο να τις κερδίσει.
Αξιοσημείωτη ήταν και μια άλλη εξαγγελία του ηγέτη των Εργατικών: Σε κάθε Δήμο να υπάρχει δίπλα στις ιδιωτικές και μια κρατική επιχείρηση Ενέργειας. Όπερ σημαίνει, άμεσος ανταγωνισμός με καθαρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, χωρίς τα βαρίδια του κρατισμού και την κερδώα αυθαιρεσία των ιδιωτών.
* Σήμερα, 830 Δήμοι σε όλο τον κόσμο-από την Νορβηγία μέχρι την Ινδία, και από την Λατινική Αμερική μέχρι την Καταλονία- παίρνουν πίσω ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις για το νερό, τις μεταφορές, τα σκουπίδια, την εκπαίδευση, την Υγεία κλπ.

Τι δηλοί ο μύθος; Ούτε διογκωμένο κράτος -θερμοκήπιο βολεμένων, αργόσχολων και ανικάνων- ούτε ιδιώτες ασύστολοι, οι οποίο νοιάζονται αποκλειστικά για το κέρδος και δη το εύκολο και γρήγορο κέρδος.
Οπερ έδει  δείξαι… Τα υπόλοιπα, φληναφήματα και  ιδεοληψίες ένθεν και ένθεν. 
newpost.gr

Σημείωση: Ο υπέρτιτλος προστέθηκε από τή "Ν.Μ."