Γιά τό επίπεδο τής ελληνικής τηλεόρασης καί τό επίπεδο τής ελληνικής πολιτικής...

Απ' όσο θυμάμαι οι "νταλκαδιάρηδες" δέν πολιτευόντουσαν, μέχρι πρότινος, στήν πατρίδα μας...
(πλήν μιάς κορυφαίας αυθεντικής εξαίρεσης πού τό παράδειγμα της ξεπατικώθηκε, έκτοτε από τόν κάθε πολιτικάντη) 
Όμως τώρα, τελευταία, ανθεί καί βλαστάνει -σέ διάφορα επίπεδα- τό "εμπόριο τού νταλκά" ανάμεσα σέ ορισμένους πονηρούς πολιτευτές, απ' τή μιά...
...πού καμώνονται (...γιά κοίτα...!) τούς "απλούς ανθρώπους τού λαού"...  
...καί σέ αρκετά κορόϊδα ψηφοφόρους, απ' τήν άλλη...  
(κορόϊδα γιατί γουστάρουν νά τούς φουμάρουν στό χοντρό!) 
 ...ψηφοφόρους πού αρέσκονται στά τέτοια καί σέ κάτι άλλα παρεμφερή...*
                                                                    ***

Πατούλης: Ο άνθρωπος που θέλει να γίνει Περιφερειάρχης Αττικής...

"...σε ένα προσωπικό σόου για να μας δείξει πόσο ψηλά πηδάει, πόσο μερακλώνει με τους καημούς της μεταπολεμικής Ελλάδας..."...
Στη Γαλλία, λέει μια παροιμία, όλα τελειώνουν με ένα τραγούδι. Στην Ελλάδα όλα αρχίζουν και τελειώνουν με ένα ζεϊμπέκικο. 
Ενας φροϋδικών καταβολών εθνικός ψυχαναγκασμός επιβάλλει σε όλους να σηκωθούν, να σηκώσουν τα χέρια στο ύψος των ώμων και να αρχίσουν να χορεύουν -ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων- ενώ κάποιες γλάστρες συνήθως χτυπάνε παλαμάκια. Συχνά ιλαρό θέαμα. 
Και ακόμα περισσότερο όταν συμβαίνει κατ΄επανάληψη στο σκηνοθετημένο τηλεοπτικό γλέντι του Σπύρου Παπαδόπουλου. Και ακόμα περισσότερο όταν μερακλης χορευτής είναι ο Γιώργος ο Πατούλης, ο άνθρωπος που θέλει να γίνει Περιφερειάρχης Αττικής.   
Για όσους απορούν πώς σε αυτές τις εκπομπές τύπου «Στην υγειά μας, ρε παιδιά», σοβαροί άνθρωποι -λέμε τώρα- δεν διστάζουν να κάνουν τσαλίμια και άλλα τέτοια σε πανελλήνια μετάδοση, υπάρχει μια εξήγηση: ...
συνέχεια...
...το «όρντινο» για την εκπομπή δίνεται πολύ νωρίς. Οι καλεσμένοι κάθονται στο στούντιο και στα τραπέζια και όση ώρα (ή ώρες) περιμένουν, πίνουν. Οταν λοιπόν ξεκινάει το γύρισμα είναι ήδη έτοιμοι.   
Ο κ. Πατούλης δεν χρειαζόταν κάτι τέτοιο στην εκπομπή που μεταδόθηκε την Παρασκευή από τον ΣΚΑΪ. Ηταν έτοιμος. Αλλωστε είχε πει πόσο λατρεύει τον Γρηγόρη Μπιθικώτση—στον «σερ Μπιθί» ήταν αφιερωμένο αυτή τη φορά το «Στην υγειά μας μας, ρε παιδιά».   
Οταν λοιπόν ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης Τζούνιορ πήρε το μικρόφωνο να τραγουδήσει το «Βρέχει στη φτωχογειτονιά», είπε: «Ελα, Γιώργο». Και ο Γιώργος ήρθε.   
Ας προσπεράσουμε το αυτονόητο, ότι αν φέρεις το επίθετο Μπιθικώτσης και έχεις τόσο μέτρια φωνή καλό είναι να μην τραγουδάς σε πανελλήνια μετάδοση. Ας προσπεράσουμε και το ακριβό ρολόι του τραγουδιστή την ώρα που ερμήνευε τους στίχους του Τάσου Λειβαδίτη (σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη) για τη φτωχολογιά.   
Ας μείνουμε στη σκηνοθεσία.   Πρώτα ο Γιώργος άφησε τη θέση του και πήγε στην άκρη της πίστας με τα χεράκια του αμήχανα στη μέση. Μετά τα ύψωσε στους ώμους παράλληλα με το δάπεδο. Μετά σηκώθηκαν δύο καλλίγραμμες νεαρές -ταυτόχρονα σαν να τις διέταξε κάποιος- και γονάτισαν στις δύο γωνίες της πίστας για να χτυπήσουν παλαμάκια. Και τότε άρχισε…







Ο κ. Πατούλης, με μπλέιζερ, τζιν παντελόνι και μαύρο σκαρπίνι σε ένα προσωπικό σόου για να μας δείξει πόσο ψηλά πηδάει, πόσο μερακλώνει με τους καημούς της μεταπολεμικής Ελλάδας και πόσο θέλει να γίνει περιφερειάρχης.   

Αλλο τόσο το θέλει και η σύζυγός του, η Μαρίνα Πατούλη, που του πέταγε κατενθουσιασμένη γαρύφαλα.

Ηταν μια εκπομπή μνημείο. Τόσο για το επίπεδο της ελληνικής τηλεόρασης, όσο και για το επίπεδο της ελληνικής πολιτικής.

"Βαβέλ" (Protagon.gr)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Αυτός ο πρόλογος καί ο υπέρτιτλος γράφτηκαν από τή "Νέα Μύκονο"