Το «συγχωροχάρτι» για το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου

  

Του Τάσου Παππά

Τελικώς σκάνδαλο χρηματιστηρίου δεν υπήρξε! Και με τον νόμο! Το δικαστήριο κατέληξε ομοφώνως σε αθωωτική απόφαση για όλους τους κατηγορουμένους. Μπορεί να καθυστέρησε η Δικαιοσύνη, κοντά 13 χρόνια, αλλά έφτασε σ’ ένα αποτέλεσμα.

* Παρατήρηση πρώτη: Η εισαγγελέας είχε διαφορετική γνώμη. Πρότεινε να κριθούν ένοχοι οι εφτά από τους 42 κατηγορουμένους για τα αδικήματα της κακουργηματικής απάτης από κοινού, κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση. Οι δικαστές έκριναν αλλιώς, κι αυτό προκαλεί ορισμένες απορίες. Αναρωτιέται, για παράδειγμα, κανείς, πώς γίνεται να υπάρχει τέτοια απόσταση ανάμεσα στην εκτίμηση της εισαγγελικής αρχής και στην αξιολόγηση της υπόθεσης από τα μέλη του δικαστηρίου; Πρόκειται για λειτουργούς που βρέθηκαν στον ίδιο χώρο, εξέτασαν τους ίδιους μάρτυρες, είχαν στην κατοχή τους τα ίδια στοιχεία και άκουσαν μαζί τις αγορεύσεις των δικηγόρων και τις απολογίες των κατηγορουμένων. Η μία πλευρά εντόπισε ενοχή, η άλλη δεν ανακάλυψε επιβαρυντικά στοιχεία.

* Παρατήρηση δεύτερη: Η απόφαση του δικαστηρίου είναι σε προφανή δυσαρμονία με την αντίληψη που έχει σχηματίσει η κοινωνία. Για τους περισσότερους πολίτες υπήρξε καραμπινάτο σκάνδαλο, από το οποίο ευνοήθηκαν μερικοί επιτήδειοι της οικονομικής και πολιτικής ζωής, ενώ, σύμφωνα με ορισμένες προσεγγίσεις, εκείνη την εποχή είχαμε τη μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου εις βάρος των μικρών και των μεσαίων στρωμάτων, αυτών δηλαδή που έσπευσαν να μπουν στον κύκλο της τρέλας, με την προσδοκία του γρήγορου και εύκολου πλουτισμού.

* Υπενθύμιση πρώτη: Το κύμα της ανόδου στο Χρηματιστήριο καβάλησε η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και μπόρεσε να αντισταθεί στις πιέσεις της δεξιάς αντιπολίτευσης, στελέχη της οποίας είχαν πρωταγωνιστήσει ως «επενδυτές» και ως έγκυροι πληροφοριοδότες για το ποια είναι τα «σίγουρα χαρτιά» στο ταμπλό της Σοφοκλέους. Στη συνέχεια ήρθε η τραγωδία. Αλλοι έχασαν τις περιουσίες τους, άλλοι χρεώθηκαν για να πληρώσουν τα σπασμένα, οι «ατσίδες» κρύφτηκαν, και αυτοί από το πολιτικό σύστημα που ενθάρρυναν τον τζόγο επικαλέστηκαν τους νόμους του αδηφάγου καπιταλισμού, ο οποίος, όπως ορίζουν τα εγχειρίδια της οικονομικής σκέψης, τρέφεται με τις σάρκες των αφελών.

* Υπενθύμιση δεύτερη: Οι εγκέφαλοι της οικονομικής πολιτικής που δεν έκαναν τίποτε για να αποτρέψουν τη συμφορά, αντιθέτως υποστήριζαν ότι η εκτίναξη της τιμής των μετοχών ήταν μία σαφής ένδειξη της στιβαρότητας της ελληνικής οικονομίας, αποδοκιμάστηκαν στις εκλογές που ακολούθησαν και σήμερα βρίσκονται είτε στο περιθώριο της πολιτικής είτε, για άλλους λόγους, στον προθάλαμο του εισαγγελέα.

Επίλογος: Για την ίδια ιστορία έχουμε δύο αποφάσεις. Την αθωωτική του δικαστηρίου. Την καταδικαστική της κοινωνίας.
 (δημοσιεύθηκε στήν "ΕΦΗΜΕΡΊΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ" τήν 18/12/΄13)