Όπως Αφγανιστάν; Χειρότερα!

Τη δεκαετία του 1990, οι πιθανότητες σας να συναντήσετε έστω και μια γυναίκα στους δρόμους του Αφγανιστάν ήταν ελάχιστες. Αν σήμερα επισκεφθείτε το κοινοβούλιο της χώρας έχετε 27,7% πιθανότητες να πέσετε πάνω σε κάποια γυναίκα βουλευτή. Έχουν εκλεγεί 69 σε σύνολο 249 εδρών.
Η Huffigton Post τις φωτογραφίζει και τις αποθεώνει. Ποιος να το περίμενε από μια κοινωνία από την οποία μέχρι πρόσφατα οι Ταλιμπάν απαιτούσαν οι γυναίκες να μένουν κλεισμένες στα σπίτια τους; Μια αντίστοιχη ιστορία από το Πακιστάν, αυτή της μικρής Μαλάλα, είναι πρόσφατη και συγκλονιστική.
Μην βιαστείτε να πιστέψετε ότι ένα ποσοστό συμμετοχής των γυναικών στην κεντρική πολιτική σκηνή της τάξεως του 27,7% είναι χαμηλό για το έτος 2014. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ, ο παγκόσμιος μέσος όρος είναι 21,8% και σίγουρα πάντως στη Καμπούλ τα καταφέρνουν καλύτερα από ότι στην Αθήνα.
Η χώρα μας είναι μια από τις τελευταίες του δυτικού κόσμου στη σχετική κατάταξη καθώς η σημερινή Βουλή διαθέτει μόλις 63 γυναίκες βουλευτές (21%) ενώ μόλις 4 γυναίκες συμμετέχουν στη 43μελη κυβέρνηση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, παρόλο που λίγα χρόνια πριν, στην αρχική σύνθεση της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου (2009) συμμετείχαν 8 γυναίκες, αριθμός-ρεκόρ για τα ελληνικά δεδομένα. Ο πρώην πρωθυπουργός είναι ίσως ο μόνος Έλληνας πολιτικός τέτοιου βεληνεκούς που επέβαλε, συχνά με το ζόρι, τη συμμετοχή όλο και περισσότερων γυναικών σε κομματικά όργανα και θέσεις ευθύνης.
Στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση του 2010, επί 99 υποψηφίων γυναικών δημάρχων εξελέγησαν μόνο 8, αριθμός που αντιστοιχεί...


 συνέχεια
... σε ποσοστό 2,5% μεταξύ των 325 δήμων της χώρας ενώ μεταξύ 6.522 γυναικών υποψηφίων δημοτικών συμβούλων εξελέγησαν μόλις 1.537, δηλαδή το 16,4% του συνόλου των υποψηφίων.
Μέχρι σήμερα, η Ελλάδα έχει κυβερνηθεί μόνο από άνδρες πρωθυπουργούς και προέδρους της Δημοκρατίας ενώ η Αλέκα Παπαρήγα παραμένει η μόνη πολιτική αρχηγός που εξασφάλισε στις εκλογές την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση του κόμματος της, κάτι στο οποίο απέτυχαν, αν και έφτασαν κοντά, η Μαρία Δαμανάκη (Συνασπισμός), η Ντόρα Μπακογιάννη (Δημοκρατική Συμμαχία) και η Ιωάννα Κοντούλη (Οικολόγοι-Πράσινοι).
Το φαινόμενο μπορεί να εξηγηθεί υπό το πρίσμα διαφόρων επιστημών αλλά δεν είμαι ο πλέον αρμόδιος για να το κάνει με κάποιο επιστημονικό κύρος.. Παρατηρώντας το ως απλός πολίτης και επιχειρώντας να το προσεγγίσω με όρους μέλλοντος, εκτιμώ ότι η μειωμένη συμμετοχή των γυναικών στα δημόσια αξιώματα έβλαψε και συνεχίζει να βλάπτει την ποιότητα της Δημοκρατίας μας και φανερώνει μια κάποιου τύπου καθυστέρηση της ελληνικής κοινωνίας, παρόλο που και σε αρκετές πιο προηγμένες δυτικές χώρες η κατάσταση δεν είναι φοβερά καλύτερη.
Σύμφωνα με επίσημες μελέτες του ΟΗΕ και οργανώσεων όπως η UNICEF, οι γυναίκες στην Πολιτική δεν περιορίζονται μόνο στο να μάχονται υπέρ των δικών τους δικαιωμάτων αλλά, εκτός των άλλων, διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στη λήψη νομοθετικών πρωτοβουλιών υπέρ της ισότητας, υπέρ των δικαιωμάτων των παιδιών, δείχνοντας συνολικά ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον για μείζονα κοινωνικά ζητήματα.
Κατά τη γνώμη μου, πρώτα τα κόμματα, τα βασικά κύτταρα κάθε κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, οφείλουν να καταστήσουν την λειτουργία τους περισσότερο ελκυστική σε περισσότερες γυναίκες και να πάψουν να επαναπαύονται απλώς στην τυπική πλήρωση των θέσεων που κάποια εκ του νόμου ποσόστωση επιφυλάσσει για γυναίκες υποψηφίους στην κατάρτιση των ψηφοδελτίων.
Δυστυχώς, σήμερα στην Ελλάδα η συγκεκριμένη προβληματική δεν βρίσκει καθόλου χώρο στον δημόσιο διάλογο, παρόλο που τα τελευταία χρόνια ακούμε συνεχώς διάφορα, συνήθως ανούσια, περί «περισσότερης» και «πιο αντιπροσωπευτικής» Δημοκρατίας. Ήδη πάντως από τον Δεκέμβριο του 2011 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ κατέληξε σε μια σειρά μέτρων και προτάσεων που θα μπορούσαν να ενθαρρύνουν τη μεγαλύτερη συμμετοχή των γυναικών στις πολιτικές διεργασίες.
Το ότι η Μεταπολίτευση υπήρξε η εποχή κατά την οποία καταργήθηκε οποιαδήποτε θεσμική μεροληψία κατά των γυναικών, δεν σημαίνει ότι ο αγώνας για την ισότητα των δυο φύλων δεν πρέπει να είναι διαρκής και η μειωμένη συμμετοχή γυναικών στην Πολιτική δείχνει ότι η θετική έκβαση του δεν έχει ακόμα εξασφαλιστεί, τουλάχιστον με τρόπο ιδιαίτερα ικανοποιητικό.

* Ο Μάκης Μυλωνάς γεννήθηκε το μαύρο '89 στην Πάτρα κι από το 2008 διατηρεί το blog parapolitiki.com

protagon.gr