Η ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ SUDOKU ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ...

Φελνίκος
Αναμφίβολα η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγάλη. Μπορεί να μην πέτυχε το στόχο της αυτοδυναμίας όμως το γεγονός ότι ένα κόμμα που ξεκίνησε από την κομμουνιστογενή Αριστερά και σε λιγότερο από πέντε χρόνια κατάφερε, μετατοπιζόμενο σταδιακά πρός το χώρο της ριζοσπαστικής νέας αριστεράς, να βρεθεί στην πρώτη θέση αποτελεί επίτευγμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπό την ηγεσία του Αλ. Τσίπρα πέταξε από το 4% των εκλογών του 2009, στο 16% το Μάιο του 2012, στο 26% ένα μήνα αργότερα και τώρα στο 36%.
Είναι σίγουρα μια θυελλώδης πορεία που πρωτίστως πρέπει να πιστωθεί στον αρχηγό του, ο οποίος, παρά τις έντονες διαφωνίες και τις αντιφάσεις, λόγω των πολλών συνιστωσών, που υπήρχαν στο εσωτερικό του κόμματός του, κατάφερε να κρατήσει τον ΣΥΡΙΖΑ ενωμένο και από ομοσπονδιακό σχήμα να τον μετεξελίξει σε ένα πολυτασικό κόμμα. Ο Αλ. Τσίπρας και η περί αυτόν ηγετική ομάδα της Κουμουνδούρου εκμεταλλεύτηκαν την κατάρρευση του παραδοσιακού δικομματισμού και σταδιακά κατάφεραν να ενσωματώσουν και εκφράσουν τις δυνάμεις που μέχρι πριν τα μνημόνια και την τρόϊκα εξέφραζε το ΠΑΣΟΚ. Τώρα, σε συνθήκες διακυβέρνησης, θα είναι πιο εύκολο να πετύχει και την, κατά Δραγασάκη απαιτούμενη, "βίαιη ωρίμανσή" του.
Η εξουσία πέραν του να αποτελεί συγκολλητική ουσία για τα πολυτασικά κόμματα τα υποχρεώνει και να ασκηθούν στην υπευθυνότητα και τον πραγματισμό. Εξάλλου αυτό είναι πλέον και το μεγάλο στοίχημα για τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ: Πως θα καταφέρουν σε συνθήκες κοινωνικής πόλωσης και οικονομικής κρίσης να τα καταφέρουν καλύτερα από τους προκατόχους τους στη διακυβέρνηση. Εφόσον το πετύχουν θα πρέπει να θεωρήσουμε βέβαιο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ για αρκετά χρόνια θα πρωταγωνιστεί στα πολιτικά πράγματα και το δημόσιο βίο της χώρας.
Μπορεί όμως να τα καταφέρει σε συνθήκες οξυμμένων χρηματοδοτικών αναγκών και πιστωτικής ασφυξίας και μάλιστα σ' ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον όπου, προσώρας τουλάχιστον αλλά και για το προβλεπτό μέλλον, κυριαρχεί η νεοφιλελεύθερη γραμμή της λιτότητας και της δημοσιονομικής προσαρμογής σε αυστηρές κοινοτικές νόρμες; Είναι ένα ερώτημα που θα το μάθουμε το επόμενο διάστημα και ίσως πολύ ενωρίτερον απ' ότι πιστεύουν στην Κουμουνδούρου.
Σίγουρα ο Αλ. Τσίπρας θα ήθελε να...
 
 συνέχεια
...έχει αυτοδυναμία για να μην αναγκαστεί να υποκύψει στους συμβιβασμούς που εξ αντικειμένου συνεπάγεται μια συμμαχική κυβέρνηση. Σίγουρα η αναμενόμενη κυβερνητική συμμαχία με το δεξιογενές και αδιάλλακτο κόμμα του Παν. Καμμένου δεν είναι αυτό που επιθυμούν οι περισσότεροι στον ΣΥΡΙΖΑ και σίγουρα η ηγετική του ομάδα. Δυστυχώς, γι' αυτούς, το εκλογικό αποτέλεσμα τους αναγκάζει ώστε "η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς" να σχηματισθεί με ένα "δεξιό κόμμα". Όπως κοινή βάση της συνεργασίας Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ ήταν η εφαρμογή του μνημονίου έτσι και κοινή, και μόνη, βάση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ είναι ο αντιμνημονιακός τους αγώνας. Αν και πόσο μακριά μπορεί να τους οδηγήσει αυτή είναι ένα δεύτερο ερώτημα, την απάντηση του οποίου θα τη μάθουμε και αυτή στο προβλεπτό μέλλον.
Πάντως ακόμη και η περίπτωση να μην ευδοκιμήσει η συνεργασία Τσίπρα - Καμμένου δεν θα πρέπει να αποκλειστεί αφού οι όροι που φαίνεται να θέτουν οι ΑΝΕΛ είναι μαξιμαλιστικοί. Η δυσκολία συνεργασίας με το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ είναι μεγάλη και ιδιαίτερα με το δεύτερο. Ακόμη όμως πιο δύσκολη έως και καταςτροφική περίπτωση θα ήταν να επιχειρηθεί να υπάρξει κυβέρνηση μειοψηφίας με την παροχή ψήφου ανοχής ή την απουσία από την ψηφοφορία κάποιου κόμματος εάν τελικά δεν επέλθει συμφωνία. Πάντως η χώρα για να μπορέσει να διαπραγματευθεί μια διαφορετική πολιτική και μια διαφορετική συμφωνία με τους εταίρους-δανειστές της χρειάζεται και ουσιαστικές και όσο το δυνατόν μεγάλύτερες συναινέσεις και ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Τα δύσκολα για τον ΣΥΡΙΖΑ τώρα λοιπόν αρχίζουν. Κέρδισε τις εκλογές, αλλά δεν έχει τη δεδηλωμένη. Η όποια κυβερνητική συνεργασία επιτύχει θα είναι στον πυρήνα της προβληματική. Οι χρηματοδοτικές ανάγκες είναι μεγάλες και πιεστικές. Οι αγορές για εξωτερικό δανεισμό είναι κλειστές. Οι εταίροι μας απαιτούν συμμόρφωση με τους κανόνες. Οι προσδοκίες που έχουν καλλιεργηθεί στην κοινωνία είναι υψηλές. Ο συμβιβασμός με εκατέρωθεν υποχωρήσεις μοιάζει να είναι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος. Ο χρόνος που θα έχει η νέα κυβέρνηση, εφόσον φυσικά σχηματισθεί και δεν υπάρξει κάτι το δραματικά απρόοπτο, είναι περιορισμένος. Ελπίζουμε ο νέος πρωθυπουργός να μπορέσει να λύσει το δύσκολο αυτό sudoku της κυβερνητικής εξουσίας.
Η περίοδος της ανεμελιάς και της κριτικής από τα έδρανα της αντιπολίτευσης τελείωσε. Και φυσικά στα προβλήματα που καλείται να επιλύσει ο Αλ. Τσίπρας κάποια στιγμή θα είναι και αυτό της αντιπολίτευσης από τη Νέα Δημοκρατία και τα υπόλοιπα κόμματα. Εξυπακούεται πως θα μια μικρή περίοδο χάριτος θα του δώσουν, όμως ειδικά η Ν.Δ. μάλλον θα βγει σύντομα στην επίθεση αφού με αυτό τον τρόπο ο Αντ. Σαμαράς θα θελήσει να κρατήσει το κόμμα ενωμένο υπό την ηγεσία του. Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία που σύντομα θα μας απασχολήσει. Όπως θα μας απασχολήσουν και οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, το Κίνημα του Γ. Παπανδρέου και γενικότερα στην Κεντροαριστερά...
 matrix24.gr