Κοινόν έγκλημα, ουδέν έγκλημα

ΤΑΣΟΥΛΑ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ
 Σε μια άλλη στιγμή ίσως δεν θα έκανε την παραμικρή εντύπωση το αίτημα της ΚΕΔΕ για εξίσωση των αποδοχών των δημάρχων μεγάλων δήμων με εκείνες (μειωμένες, έστω) των βουλευτών - και ποιος δεν τις έχει ζηλέψει; Ομως σήμερα... Οι δήμαρχοι, υποστήριξε η ΚΕΔΕ με επιστολή της προς τον πρωθυπουργό, «έχουν τη μεγαλύτερη δημοκρατική νομιμοποίηση (εκλέγονται από το 50%+1 των ψήφων των τοπικών κοινωνιών)», «η υπογραφή ενός δημάρχου ενέχει μεγαλύτερες ευθύνες από αυτήν ενός βουλευτή», ενώ η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει ήδη συνεισφέρει, μεταξύ άλλων, με την «περικοπή κατά 60% των μισθών των δημάρχων και την κατάργηση των αμοιβών των δημοτικών συμβούλων». Για δήμους με 10.000-50.000 κατοίκους η ΚΕΔΕ ζήτησε το 80% της βουλευτικής αποζημίωσης, και το 60% για εκείνους κάτω των 10.000 κατοίκων. Ακόμη, «εφόσον αμείβονται οι επιτροπές της Βουλής, θα πρέπει να αμείβονται και οι επιτροπές των δήμων, καθώς και τα δημοτικά τους συμβούλια».

Σήμερα οι δήμαρχοι μεγάλων δήμων αμείβονται με 4.275 ευρώ μηνιαίως, κατ’ αντιστοιχία με τον μισθό του γενικού γραμματέα υπουργείου (με το «μεσοπρόθεσμο» οι αποδοχές των γενικών γραμματέων είχαν μειωθεί συμπαρασύροντας και εκείνους των αιρετών). Οι δήμαρχοι δήμων 20.000-100.000 κατοίκων αμείβονται με το 80% του μισθού του γενικού γραμματέα (3.420 ευρώ) και εκείνοι μικρότερων με 2.565 ευρώ.

Με το νομοσχέδιο Βερναρδάκη καταργείται το αφορολόγητο των βουλευτών (μείωση 20% στις αποδοχές τους), ενώ προβλέπεται και μείωση 15% των μισθών των γενικών γραμματέων των υπουργείων. Ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ Γ. Πατούλης δεν κάνει καμία νύξη για την ενδεχόμενη μείωση των μισθών των δημάρχων, ως αποτέλεσμα της μείωσης των αμοιβών των γενικών γραμματέων των υπουργείων, και ζητά απευθείας εξίσωση με τις απολαβές των βουλευτών (συνολικά, περίπου 6.200 ευρώ), μετατοπίζοντας τη «μάχη» σε ένα άλλο πεδίο, προφανώς για να αποφύγει τα χειρότερα.

Ομως, προτείνοντας την εξίσωση αυτή οι δήμαρχοι, ζητώντας, εν μέσω αξεπέραστης κρίσης, αύξηση αντί «μη μείωσης», ταυτίζονται με εκείνους που, χρόνια τώρα, κατηγορούνται ότι σε δύσκολους καιρούς απαιτούν οι ίδιοι να βγαίνουν αλώβητοι από την «πυρά» (δεν λέμε να μην έχουν αξιοπρεπείς μισθούς οι βουλευτές, να μην απολαμβάνουν διευκολύνσεις και υποστήριξη ώστε να μην εξαρτώνται από συμφέροντα, αλλά να μην ξεπερνούν ένα «πλαφόν», κυρίως σε έξτρα και επιδόματα, που ορίζεται από το κοινό αίσθημα και την κοινή λογική). Δηλαδή οι δήμαρχοι κατατάσσονται μοιραία με όσους προτιμούν -και δεν είναι μόνον οι βουλευτές!- την ηδύτητα της ειδικής μεταχείρισης από την (εξωτερική) πίεση για ισοκατανομή των δεινών. Δεν είναι απόδειξη καπατσοσύνης το να μένεις έξω από τον χορό, το να είσαι ελεύθερος από το βάρος της κοινής μοίρας, το να ανήκεις στους εθισμένους στην ευνοιοκρατία, στους κακομαθημένους του κυβερνητικού μας συστήματος, με τη δικαιολογία ότι τα πλουσιοπάροχα προνόμια αποτελούν τη δικλείδα ασφαλείας για τη διαφθορά. Είναι ένδειξη εαυτουλισμού. Ομως αυτή είναι μια παλιά έξις. Και μια διαδεδομένη φιλοσοφία. Οπότε... «κοινόν έγκλημα, ουδέν έγκλημα».
Έντυπη  "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"