Διπλή καταιγίδα στον ορίζοντα (άρθρο τού ΑΛΕΞΗ ΠΑΠΑΧΕΛΑ)

   Μ​​ια τέλεια καταιγίδα διαγράφεται στον ορίζοντα, πάνω από την Ευρώπη και την Ελλάδα. Η ανεξέλεγκτη ροή προσφύγων και μεταναστών φέρνει στο τραπέζι σενάρια που μόνο «παλαβοί» αναλυτές, από εκείνους που έχουν την ευθύνη να σκέπτονται ανάποδα, θα μπορούσαν να σκεφθούν. Ας υποθέσουμε ότι η Συνθήκη Σένγκεν παύει να ισχύει προσωρινά και πως η Ευρώπη αποφασίζει ότι τα πραγματικά της σύνορα δεν βρίσκονται πλέον στην Ελλάδα. Οι ροές δεν θα σταματήσουν. Εκείνοι που γνωρίζουν καλά τι συμβαίνει προβλέπουν ότι, σε μια τέτοια περίπτωση, μπορεί να βρεθούν 500.000 άνθρωποι επί ελληνικού εδάφους χωρίς διέξοδο προς τη Βουλγαρία και τη FYROM. Καμία ελληνική κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να χειρισθεί το ζήτημα και, αναπόφευκτα, πολλές χιλιάδες προσφύγων/μεταναστών θα βρεθούν στα βόρεια σύνορά μας. Οσο καλά οργανωμένα και να είναι, κανείς Ευρωπαίος δεν θα αντέξει για πολλές ώρες το θέαμα χιλιάδων προσφύγων να σπρώχνουν σύρματα ή φράχτες σε ζωντανή μετάδοση από το BBC και το CNN.
H καγκελάριος Μέρκελ και άλλοι κορυφαίοι αξιωματούχοι το γνωρίζουν καλά αυτό το σενάριο. Βρίσκονται, όμως, αντιμέτωποι με δημοσκοπήσεις και την προοπτική ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων. Η Ελλάδα έχει μπει στην κατηγορία των εύκολων αποδιοπομπαίων τράγων. Προφανώς δεν βοηθάει τον εαυτό της. Αντί να έχει έναν μοναχικό ιεραπόστολο να τρέχει μόνος του ανά την Ελλάδα και την Ευρώπη, θα έπρεπε να έχει φτιάξει γύρω του ένα στιβαρό συντονιστικό όργανο με ό,τι καλύτερο διαθέτει ο τόπος σε θέματα οργάνωσης, ασφάλειας και μετανάστευσης. Υπάρχουν άνθρωποι σε αυτήν τη χώρα που ξέρουν τη δουλειά τους και αυτό φαίνεται όποτε έχουμε υπηρεσιακές κυβερνήσεις και τα κόμματα ασχολούνται με τα του οίκου τους και όχι με τα του κράτους. Η παρέα και οι κάθε λογής παππούδες είναι καλοί για το σπίτι και για το κόμμα, όχι για σοβαρές κρατικές υποθέσεις.
Εν τω μεταξύ, στην Αθήνα ζούμε στον κόσμο μας. Δεν έχουμε καταλάβει τι σεισμός είναι αυτός που γίνεται ολοένα και πιο αισθητός στο Βερολίνο, στις Βρυξέλλες, στην υπόλοιπη Ευρώπη. Κανείς δεν έχει ιδιαίτερη διάθεση, χρόνο και υπομονή για να ασχοληθεί μαζί μας. Εμείς ζητάμε να μην κοπούν οι συντάξεις. Οι δανειστές, και όχι μόνο το ΔΝΤ, λένε «εντάξει, αλλά τότε πρέπει ή να σας δανείσουμε και άλλα λεφτά ή να μειώσουμε το χρέος». Ομως, η πολιτική ατμόσφαιρα στα κέντρα αποφάσεων είναι βαριά και δεν σηκώνει τέτοιου είδους αποφάσεις. Κινδυνεύουμε να βρεθούμε, λοιπόν, αποκομμένοι από την Ευρώπη εξαιτίας των προσφύγων/μεταναστών και με τη συζήτηση περί Grexit να ξαναζωντανεύει λόγω της μετέωρης διαπραγμάτευσης με την τρόικα. Οι σειρήνες του αντιευρωπαϊκού λαϊκισμού θα αρχίσουν πάλι την προσπάθεια να σαγηνεύσουν, ακόμη και τον κ. Τσίπρα. Ο πειρασμός μπορεί να γίνει μεγάλος, έστω και αν αποδειχθεί καταστροφικός για τον ίδιο και βεβαίως για τη χώρα. Πιο βόρεια, όμως, θα δυναμώνουν τη γοητεία τους και οι σειρήνες του ανθελληνικού λαϊκισμού. Και όπως έχουμε δει, όταν συνδυάζονται οι σειρήνες του Βορρά με αυτές του Νότου, χωρίς την παρουσία ισχυρής πολιτικής ηγεσίας, η καταιγίδα δεν αργεί να ξεσπάσει.

ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ
από τήν Έντυπη "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"