Τρικυμίες σε νεροπότηρα και πραγματικές τρικυμίες

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΛΛΙΤΣΗΣ
 Εχει γίνει συνήθεια, πλέον, να προκαλούνται τρικυμίες σε ένα ποτήρι νερό.
Παράδειγμα, η πρόσφατη «τρικυμία», με αφορμή ότι ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο Μάκης Μπαλαούρας, ως συνταξιούχος της Τράπεζας της Ελλάδος, ήταν μεταξύ εκείνων που πήραν το έκτακτο επίδομα για τους συνταξιούχους που με κάπως αρρωστημένη ευρηματικότητα ονομάστηκε «13η σύνταξη». Γνωρίζοντας εδώ και χρόνια τον Μάκη, δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι, όταν διαπίστωσε ότι του έχει δοθεί αυτό το επίδομα, το αποποιήθηκε και το παραχώρησε στο ταμείο αλληλεγγύης και στο απεργιακό ταμείο των υπαλλήλων της Τράπεζας. Αυτό το «σκάνδαλο» είναι τρικυμία σε ένα ποτήρι νερό. Το πραγματικό σκάνδαλο είναι άλλο. Οτι αυτό, το γλίσχρο επίδομα, δεν δόθηκε στους φτωχότερους.
Ποια είναι η αλήθεια για τη χριστουγεννιάτικη «13η σύνταξη»;
Το υπουργείο Οικονομικών είχε ετοιμάσει πλήρες σχέδιο (με ονόματα και διευθύνσεις…) να δοθούν 450 εκατ. ευρώ ως έκτακτο βοήθημα στους 1,5 εκατ. φτωχότερους συμπολίτες μας. Ανάμεσα σε αυτούς, οι συνταξιούχοι ήταν 200 χιλιάδες περίπου, μόνο. Οι άλλοι 1,3 εκατομμύρια δεν ήταν συνταξιούχοι, αλλά νεώτεροι άνεργοι, νοικοκυριά όπου δεν μπαίνει ούτε ένα μεροκάματο, μονογονεϊκές οικογένειες, συμπολίτες μας που δεν έχουν τίποτα – ούτε καν μια μικρή σύνταξη. Τελικά, αυτοί οι 1,3 εκατομμύρια φτωχότεροι δεν πήραν ούτε ένα ευρώ. Γιατί; Διότι κάποιοι ξύπνιοι και «πολύ αριστεροί» αγωνιστές του Μαξίμου έπεισαν την κυβερνητική ηγεσία ότι το να βοηθηθούν οι φτωχότεροι δεν ήταν τόσο σημαντικό όσο θα ήταν να δοθεί η ευκαιρία στην κυβερνητική προπαγάνδα να διαλαλεί ότι, δήθεν, «δίδεται η 13η σύνταξη». Αυτή είναι μια πραγματική τρικυμία. 
Βεβαίως...
συνέχεια
...δεν είναι η μοναδική περίπτωση που οι φτωχότεροι πληρώνουν το κόστος «εντυπωσιακών» κυβερνητικών μέτρων. Αυτό συνέβη, προ μηνών, και με τις πολυδιαφημισμένες 4.000 προσλήψεις στα δημόσια νοσοκομεία. Η σχετική δαπάνη επιβαρύνει τον ΟΑΕΔ, γίνεται σε βάρος των κονδυλίων για αποζημιώσεις και προγράμματα απασχόλησης και επανεκπαίδευσης των ανέργων. Ενώ στα πλαίσια των προγραμμάτων του ο ΟΑΕΔ διαθέτει μόλις 350-400 ευρώ μηνιαίως σε κάθε άνεργο που τυχαίνει να τον περιλαμβάνουν για λίγους μήνες μόνο, θα πληρώνει 1.500 ευρώ μηνιαίως, για ένα ολόκληρο έτος, σε καθένα από τους 4.000 που προσελήφθησαν στο ΕΣΥ. Ο ΟΑΕΔ των ανέργων (ο ίδιος, που δίνει πενιχρό επίδομα ανεργίας μόλις στο 10% των ανέργων…) υποχρεώθηκε να χρηματοδοτεί την άσκηση της πολιτικής Υγείας. Οι αρμόδιοι υπουργοί είναι υπερήφανοι για το επίτευγμά τους και η διοίκηση του ΟΑΕΔ παραμένει υπερήφανα στη θέση της – δεν παραιτήθηκε…
Επανέρχομαι, όμως, στις τρικυμίες που προκαλούνται σε ποτήρια με νερό, λες για να αποκρύπτονται τα μεγάλα κύματα που απειλούν να πνίξουν τα πάντα σε αυτήν τη χώρα. Παράδειγμα, τον μεγάλο ασθενή που λέγεται ΔΕΗ.
Εδώ και πολλά χρόνια, όλες οι κυβερνήσεις είναι απρόθυμες να ανοίξουν την αγορά ηλεκτρισμού στον ανταγωνισμό παρότι αυτή η υποχρέωση απορρέει από την ίδια τη συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση – δεν απορρέει από τη συμμετοχή μας στην Ευρωζώνη ούτε από τα τρισκατάρατα μνημόνια. Αν θέλουμε να είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ενωση, η αγορά πρέπει να ανοίξει. Αν δεν θέλουμε να την ανοίξουμε, δεν έχουμε παρά να βγούμε από την Ενωση – έτσι έχουν τα πράγματα.
Και τώρα που η κατάσταση έφτασε στο μη παρέκει, προκαλούνται τρικυμίες σε ένα ποτήρι νερό. Συζητάμε αενάως αν θα πουληθούν λίγες μονάδες – λες, μια ΔΕΗ που θα έχει 50% μερίδιο αγοράς θα είναι... μικρή και ανυπόληπτη! Ρητορεύει για σχεδιασμένη λεηλασία της, ο υπουργός που την υποχρέωσε να μεταβιβάσει το 51% των δικτύων της στο κράτος τσάμπα – χωρίς ένα ευρώ. Κι ενώ η ΔΕΗ βρίσκεται στο βαθύ κόκκινο, αντί να προωθηθεί μια ριζοσπαστική αντιμετώπιση των οξύτατων προβλημάτων της, απλά και μόνο υποχρεώνεται να δανείζεται με επαχθέστατους όρους, που ναρκοθετούν την πορεία της.
Στο όνομα της προστασίας του δημόσιου χαρακτήρα της, αφήνεται στην ίδια τροχιά, που όλοι γνωρίζουν πού καταλήγει. Αν η ΔΕΗ «σκάσει», το επόμενο βήμα λέγεται εκκαθάριση εν λειτουργία. Αυτό προσδοκούν τα «βαποράκια των ιδιωτικών συμφερόντων»: Τη διανομή των ιματίων μιας πάλαι ποτέ πανίσχυρης βιομηχανίας, που έκανε περήφανη όλη την Ελλάδα και όλη η Ελλάδα την σεβόταν. Αυτή κι αν θα είναι τρικυμία!..
«Διά ταύτα» και για να αποφευχθούν εξαιρετικά δυσάρεστες εκπλήξεις: Ας υπάρξει το θάρρος για περισσότερη ειλικρίνεια και η σύνεση (από όλους…) που θα επιτρέψει να αποκατασταθεί κάποιο πνεύμα εθνικής συνεννόησης. Γιατί, διαφορετικά, ο λογαριασμός δεν βγαίνει… 
kathimerini.gr