Η απομάκρυνση τής Κατερίνας Παπακώστα, για το χατίρι του Άδωνι, αποκαλύπτει το στραβό δρόμο που έχουν πάρει, εκεί, στή ΝΔ...

Κατερίνα Παπακώστα: Μια κυρία της πολιτικής – σύμβολο αποδόμησης του νεομητσοτακισμού

****************************************************************************

Η Κατερίνα Παπακώστα είναι παλαιότερη στη ΝΔ από τον Κυριάκο, έχει σχεδόν 30 χρόνια πολιτικής διαδρομής, με  έντονη κοινοβουλευτική δράση και την εμπιστοσύνης των τεσσάρων προηγούμενων προέδρων της ΝΔ. Είναι μάχιμη δικηγόρος μιλάει τέσσερις γλώσσες και για όσους τη ξέρουν είναι γυναίκα με γενναιότητα απέναντι σε πραγματικές δυσκολίες της ζωής.

****************************************************************************

Του Γ. Λακόπουλου

Η  Κατερίνα Παπακώστα είχε κρεμάσει την κάπα της στον πλάτανο της Βουλής από την ημέρα που διεμήνυσε με τον τρόπο της στον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι οι βουλευτές δεν είναι υπάλληλοι- έχουν λόγο και προσωπικότητα.
Το μήνυμα πήγε σε δυο φάσεις: Τον Μάρτιο του 2017 εξέφρασε τη γνώμη ότι το κόμμα της έπρεπε να ψηφίσει τη διανομή του μερίσματος στους συνταξιούχους. Γνώμη ήταν, δεν έγινε δεκτή, συντάχθηκε με το κόμμα της. Αλλά  ήταν φανερό ότι ενόχλησε.  Ίσως όχι γι’ αυτό που είπε, αλλά γιατί το είπε. Από αυτή την άποψη η απομάκρυνση της τώρα είχε και προληπτικό χαρακτήρα- προφανώς θα ξανάλεγε το ίδιο, ίσως ακολουθούμενη και απο άλλους.
Η δεύτερη φάση είχε να κάνει με δυο συγκρουόμενα στοιχεία: πολιτικό ήθος και Άδωνι Γεωργιάδη. Συνέστησε στον αντιπρόεδρο να παραιτηθεί για όσο διάστημα θα διαρκούν οι εργασίες της Εξεταστικής Επιτροπής για την Υγεία, στη Βουλή. Το αυτονόητο. Πρώτος έπρεπε να το ζητήσει ο Γεωργιάδης.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον άφησε στη θέση του και ξήλωσε την Παπακώστα από αναπληρώτρια Τομεάρχη Υγείας της Νέας Δημοκρατίας, βάζοντας στη θέση της ό,τι χειρότερο είχε στη διάθεση του: έναν αποστάτη από το κόμμα του Θεοδωράκη.
Τα υπόλοιπα ήταν θέμα χρόνου. 
Η Κατερίνα Παπακώστα είπε στη Βουλή τα αυτονόητα. Δεν έκανε κάτι που να χρήζει πειθαρχικού ελέγχου. Δεν βγήκε εκτός γραμμής -εκτός άν η γραμμή είναι ό,τι κάνει ο Αδωνις. Απλώς έδειξε ότι στη ΝΔ δεν είναι όλοι ίδιοι. Και πάντως δεν είναι ίδιοι οι παλιοί κάτοικοι με τους μουσαφιραίους- που θα έλεγε ο Βαγγέλης Αντώναρος.
Ο πρόεδρος του κόμματος θα  όφειλε να την επιβραβεύσει γιατί υπεραμύνθηκε της κοινοβουλευτικής ευπρέπειας -την οποία στη συγκεκριμένη περίπτωση παραβίαζαν οι συνήθεις ύποπτοι Άδωνις και Καμμένος. Προτίμησε όμως να τη διώξει από την Κοινοβουλευτική ομάδα. Γεωργιάδης- Παπακώστα 2-0.
Αν ψάξει όμως κανείς να βρει ποιο είναι το σκορ ανάμεσα τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη βουλευτίνα
 συνέχεια
ή ανάμεσα στον πρόεδρο της ΝΔ και την πολιτική τάξη, τον πολιτικό πολιτισμό, την κοινοβουλευτική ευπρέπεια θα τον βρει ηττημένο συντριπτικά.
Διώκοντας μια βουλευτίνα που δεν έχει απομακρυνθεί από τις αρχές του κόμματος, ούτε αντιστρατεύεται τις επιδιώξεις του, ούτε αμφισβήτησε τον ίδιο, δείχνει ανασφάλεια που τον οδηγεί σε εύκολες αποφάσεις επιβολής ψευτοσιδηράς πειθαρχίας.

Η απόφαση του προέδρου της ΝΔ δεν έρχεται μόνο σε αντίθεση με την κοινοβουλευτική τάξη και την πολιτική ηθική, αλλά και με την πολιτική κουλτούρα της  ΝΔ, όπως αυτήν αντιλαμβάνονταν οι δυο Καραμανλήδες, ο Ράλλης,  ενδεχομένως και ο πατέρας του. Είναι  μια αυταρχική πράξη, διοικητισμού.
Ασκεί καθ’ υπερβολήν ένα προνόμιο που του δίνει ο κανονισμός της Βουλής, αλλά από εκεί και πέρα είναι εκτεθειμένος. Στην ουσία η Παπακώστα τον νίκησε σε μια  ακήρυκτη διαμάχη που έχουν από καιρό μεταξύ τους.
Ο πρόεδρος της ΝΔ έρχεται σε αντίθεση με το καταστατικό της ΝΔ, την πολιτική πρακτική και τη  βούληση των μελών της ΚΟ να εκφράζονται ελευθέρα, χωρίς να κρέμεται στο κεφάλι του ο πέλεκυς του αρχηγού που αποφασίζει χωρίς καν να παραπέμψει σε κάποιο όργανο. Έστω να ζητήσει εξηγήσεις.
Αυτή η αρχηγίστικη συμπεριφορά του Μητσοτάκη ένα πράγμα δείχνει: φόβο. Την ανησυχία του για το μέλλον του. Την αναστάτωση που του προκαλεί η ιδέα ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος δεν τον αποδέχεται -και ας σιωπά.
Δεν τον στήριξε  για την ηγεσία, δεν τον θεωρεί φυσικό ηγέτη της και δεν ενθουσιάζεται με τις  εμφανίσεις του. Ούτε με τον τρόπο που τη μεταχειρίζεται ως τώρα, καθώς πέταξε στο καλάθι τους Τομεάρχες για να καταστήσει προνομιακούς – και αποκλειστικούς τελικά- συνομιλητές του κάποιους «ασχέτους» διορισμένους. Μόλις ένα 24ωρο από τότε που προσπαθούσε να  κολακεύσει την ΚΟ ως φορέα της λαϊκής βούλησης  καρατόμησε εν ψυχρώ ένα μέλος της.
Αυτό το  αγωνιώδες σύνδρομο επιβολής  που  χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά του Κυριάκου δεν είναι  άσχετο με την προσπάθεια του να βάλει στη θέση των σημερινών βουλευτών άλλους, της επιλογής του, χωρίς πολιτική ταυτότητα ή κομματικό παρελθόν ή χωρίς ιδεολογία καν. Αρκεί να πάρουν τη θέση των πραγματικών πολιτικών της ΝΔ που έχουν την λαϊκή συγκατάθεση να την εκπροσωπούν στη Βουλή. Η νοοτροπία που οδήγησε στην διοικητική πράξη κατά της Παπακώστα είναι βγαλμένη από τους υπολογισμούς που οδήγησαν στο   Μητρώο Στελεχών.
Η Κατερίνα Παπακώστα είναι παλαιότερη στη ΝΔ από τον Κυριάκο, έχει σχεδόν 30 χρόνια πολιτικής διαδρομής, με  έντονη κοινοβουλευτική δράση και την εμπιστοσύνης των τεσσάρων προηγούμενων προέδρων της ΝΔ. Είναι μάχιμη δικηγόρος μιλάει τέσσερις γλώσσες και για όσους τη ξέρουν είναι γυναίκα με γενναιότητα απέναντι σε πραγματικές δυσκολίες της ζωής.
Η απομάκρυνση από την Κοινοβουλευτική Ομάδα για το χατίρι του Άδωνι Γεωργιάδη,  αποκαλύπτει το στραβό δρόμο που έχει πάρει η ΝΔ. Δείχνει την κατάσταση που επικρατει στο εσωτερικό της. Αλλά σηματοδοτεί και κάτι άλλο: την αρχή αποδόμησης  του νεομητσοτακισμού στη  ΝΔ.
Η επιστολή που έστειλε ο  Μητσοτάκης  προς τον πρόεδρο της Βουλής δεν είναι κίνηση ηγετικής ισχύος. Είναι τεκμήριο προσωπικής ήττας απέναντι σε σταθερές του κόμματος, της πολιτικής και του κοινοβουλευτισμού. Η Παπακώστα, είτε το ήθελε είτε όχι, είναι πλέον σύμβολο  ανάστροφης πορείας για τον  προεδρο της ΝΔ. Και προφανώς η ίδια θα υπάρχει στην πολιτική και μετά από αυτόν…
26 Οκτωβριου 2017
Ανοιχτό Παράθυρο