Tώρα αρχίζουν τα δύσκολα για τον Ερντογάν...
Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για τον τροπαιοφόρο Ερντογάν. Όσα προεκλογικώς υπήρξαν τα ισχυρά του όπλα, εφεξής ενδέχεται να καταστούν αυτεπίστροφο που θα τον πλήξει.
Συγκεκριμένα:
1) Οικονομία: Η ιλιγγιώδης πορεία της τελευταίας δεκαετίας δείχνει ήδη τα πλευρά της. Η λίρα κλυδωνίζεται, ξένες επενδύσεις φεύγουν, επίδοξοι νέοι επενδυτές το σκέφτονται και...
...ο φτωχός κόσμος-ειδικά της Ανατολίας- που είδε φως, δεν
θα μπορεί επ΄άπειρον απλώς να είναι ευχαριστημένος για τη μικρή
βελτίωση.
Κάποια στιγμή οι απαιτήσεις του κόσμου αυτού θα αυξηθούν. Όπως και των κοινωνικών στρωμάτων που ανέβηκαν οικονομική κλίμακα. Και τότε οι απαιτήσεις θα γίνουν ψίθυροι δυσαρέσκειας και διεκδικητικές κραυγές που δεν θα βολεύονται από την μεγαληγορία του εθνικιστικού οίστρου και τα πομπώδη οράματα για την μεγάλη Τουρκία. Ταυτόχρονα, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις και οι αγορές πολεμικού υλικού κοστίζουν ακριβά, γεγονός που θα επιβαρύνει βαθμηδόν την οικονομία.
2) Σχέσεις με ΗΠΑ: Η αμήχανη και αμφίθυμη Ουάσιγκτον του Τράμπ, ενοχλημένη από τις ερωτοτροπίες της Τουρκίας με την Ρωσία, αλλά και από τις ρητορικές επιθέσεις του Ερντογάν εναντίον της, θα αναγκαστεί κάποια στιγμή να ξεκαθαρίσει το πεδίο. Αν ο Τράμπ επιλέξει εναντίωση ή απειλή ρήξης (δύσκολη η ρήξη, λόγω ΝΑΤΟ και γεωστρατηγικού χαρακτήρα της Τουρκίας), η Άγκυρα θα πιεστεί και βρεθεί σε δύσκολη θέση, εξέλιξη τα μάλα ευνοϊκή για την Ελλάδα.
3) Ισορροπίες: Ο Τούρκος ηγέτης είναι ευέλικτος. Χθεσινοί εχθροί γίνονται φίλοι. Σύμμαχοι και δυνάμει εταίροι επικρίνονται δριμύτατα (π.χ. Γερμανοί και άλλοι Ευρωπαίοι), αλλά ταυτόχρονα ενισχύονται οι οικονομικοί δεσμοί τους με την Τουρκία.
Τι συμβαίνει; Πρόκειται για το προσωπικό ρίσκο ενός απρόβλεπτου και αλαζόνα ηγέτη που επιδιώκει ρόλο στην παγκόσμια σκηνή , αλλά και οφέλη για τη χώρα του, αδιαφορώντας για το ενδεχόμενο τίμημα;
Όχι ακριβώς. Παρ΄ ότι είναι απτά τα δείγμα αλαζονείας και μικρομεγαλισμού , ο Ερντογάν δεν παίζει ζάρια. Κινείται εκ του ασφαλούς ,τουλάχιστον μέχρι τώρα. Διότι στηρίζεται στον σημαντικό ρόλο της Τουρκίας σε μια άκρως ευαίσθητη περιοχή, καθώς και στην μεγάλη αγορά της χώρας του, που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο.
Όμως το παιχνίδι των ισορροπιών δεν μπορεί να συνεχιστεί, όσο κι αν έχει αποδειχθεί δεξιοτέχνης ο Ερντογάν. Έρχεται η στιγμή του μη περαιτέρω. Κι αυτή φαίνεται να μην είναι πολύ μακριά.
4) Εσωτερική ρήξη: Οι θριαμβευτές, οι Κεμαλικοί και το HDP των Κούρδων. Πολλοί μιλούν για τριχοτόμηση της Τουρκίας (π.χ. Σταύρος Λυγερός), καθώς δεν είναι απλώς διακριτά τα τρία «στρατόπεδα», αλλά με ιδιαίτερη δυναμική το καθένα.
Στο ομιχλώδες και φορτισμένο αυτό πεδίο, ο Ερντογάν δεν μπορεί να συνεχίσει την εσωτερική πυράκτωση. Η καταγγελτική ρητορεία , ο εθνικιστικός ίλιγγος και η α λα Χόλιγουντ προβολή της Τουρκίας την οποία οραματίζεται, υπήρξαν πολύτιμο υλικό προεκλογικής χρήσεως.
Όμως η μετεκλογική πραγματικότητα είναι άλλη, όσο κι αν οι εκλογές ανέδειξαν παντοδύναμο τον Ερντογάν. Άλλως, τώρα αρχίζουν τα δύσκολα γι αυτόν…
Γιάννης Τριάντης
Κάποια στιγμή οι απαιτήσεις του κόσμου αυτού θα αυξηθούν. Όπως και των κοινωνικών στρωμάτων που ανέβηκαν οικονομική κλίμακα. Και τότε οι απαιτήσεις θα γίνουν ψίθυροι δυσαρέσκειας και διεκδικητικές κραυγές που δεν θα βολεύονται από την μεγαληγορία του εθνικιστικού οίστρου και τα πομπώδη οράματα για την μεγάλη Τουρκία. Ταυτόχρονα, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις και οι αγορές πολεμικού υλικού κοστίζουν ακριβά, γεγονός που θα επιβαρύνει βαθμηδόν την οικονομία.
2) Σχέσεις με ΗΠΑ: Η αμήχανη και αμφίθυμη Ουάσιγκτον του Τράμπ, ενοχλημένη από τις ερωτοτροπίες της Τουρκίας με την Ρωσία, αλλά και από τις ρητορικές επιθέσεις του Ερντογάν εναντίον της, θα αναγκαστεί κάποια στιγμή να ξεκαθαρίσει το πεδίο. Αν ο Τράμπ επιλέξει εναντίωση ή απειλή ρήξης (δύσκολη η ρήξη, λόγω ΝΑΤΟ και γεωστρατηγικού χαρακτήρα της Τουρκίας), η Άγκυρα θα πιεστεί και βρεθεί σε δύσκολη θέση, εξέλιξη τα μάλα ευνοϊκή για την Ελλάδα.
3) Ισορροπίες: Ο Τούρκος ηγέτης είναι ευέλικτος. Χθεσινοί εχθροί γίνονται φίλοι. Σύμμαχοι και δυνάμει εταίροι επικρίνονται δριμύτατα (π.χ. Γερμανοί και άλλοι Ευρωπαίοι), αλλά ταυτόχρονα ενισχύονται οι οικονομικοί δεσμοί τους με την Τουρκία.
Τι συμβαίνει; Πρόκειται για το προσωπικό ρίσκο ενός απρόβλεπτου και αλαζόνα ηγέτη που επιδιώκει ρόλο στην παγκόσμια σκηνή , αλλά και οφέλη για τη χώρα του, αδιαφορώντας για το ενδεχόμενο τίμημα;
Όχι ακριβώς. Παρ΄ ότι είναι απτά τα δείγμα αλαζονείας και μικρομεγαλισμού , ο Ερντογάν δεν παίζει ζάρια. Κινείται εκ του ασφαλούς ,τουλάχιστον μέχρι τώρα. Διότι στηρίζεται στον σημαντικό ρόλο της Τουρκίας σε μια άκρως ευαίσθητη περιοχή, καθώς και στην μεγάλη αγορά της χώρας του, που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο.
Όμως το παιχνίδι των ισορροπιών δεν μπορεί να συνεχιστεί, όσο κι αν έχει αποδειχθεί δεξιοτέχνης ο Ερντογάν. Έρχεται η στιγμή του μη περαιτέρω. Κι αυτή φαίνεται να μην είναι πολύ μακριά.
4) Εσωτερική ρήξη: Οι θριαμβευτές, οι Κεμαλικοί και το HDP των Κούρδων. Πολλοί μιλούν για τριχοτόμηση της Τουρκίας (π.χ. Σταύρος Λυγερός), καθώς δεν είναι απλώς διακριτά τα τρία «στρατόπεδα», αλλά με ιδιαίτερη δυναμική το καθένα.
Στο ομιχλώδες και φορτισμένο αυτό πεδίο, ο Ερντογάν δεν μπορεί να συνεχίσει την εσωτερική πυράκτωση. Η καταγγελτική ρητορεία , ο εθνικιστικός ίλιγγος και η α λα Χόλιγουντ προβολή της Τουρκίας την οποία οραματίζεται, υπήρξαν πολύτιμο υλικό προεκλογικής χρήσεως.
Όμως η μετεκλογική πραγματικότητα είναι άλλη, όσο κι αν οι εκλογές ανέδειξαν παντοδύναμο τον Ερντογάν. Άλλως, τώρα αρχίζουν τα δύσκολα γι αυτόν…
Γιάννης Τριάντης
newpost.gr
ΣΗΜΕΙΩΣΗ "Νέας Μυκόνου" : Ο υπέρτιτλος είναι δικός μας
ΣΗΜΕΙΩΣΗ "Νέας Μυκόνου" : Ο υπέρτιτλος είναι δικός μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.