Όταν το μολύβι καίει
Σπάνια μια πολιτική δολοφονία σήκωσε τόση… σκόνη και προκάλεσε τόσες εξελίξεις, όσο αυτή του Γρηγόρη Λαμπράκη. Το παρακράτος που την οργάνωσε αντί να διαλύσει ή έστω να φοβήσει την Αριστερά να της δώσει ένα ήρωα και παράλληλα να… διαλύσει τη Δεξιά! Το ερώτημα του θείου Καραμανλή «ποιός κυβερνά αυτό τον τόπο», ενώ ο ίδιος ήταν για οκτώ χρόνια πρωθυπουργός μόνο ρητορικό δεν ήταν. Τα κέντρα εξουσίας ήταν πολλά. Ο Καραμανλής νόμιζε ότι έκανε κουμάντο το Παλάτι. Αποδείχτηκε, λίγο αργότερα, με τη Χούντα ότι ούτε αυτό είχε τη δύναμη να αποτρέψει μια χούφτα συνταγματαρχών να βάλουν στο γύψο την Ελλάδα για επτάμιση χρόνια και να… χαρίσουν το 40% της Κύπρου στους Τούρκους.
Είδαμε στα ρεπορτάζ των εφημερίδων την επομένη της δολοφονίας την αμηχανία κάποιων δημοκρατικών εφημερίδων. Ήταν οι ίδιες που χρόνια νωρίτερα είχαν φέρει τον Παπάγο στην εξουσία και σε λίγο ετοιμάζονταν να γίνουν δημοσιογραφικοί εκφραστές της Αποστασίας. Τέσσερις από τις πέντε έκαναν πίσω κι έμεινε μόνο η «Ελευθερία» να δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα του Μητσοτάκη και των άλλων…
Διαλέξαμε ένα χρονικό των γεγονότων όχι από αυτά που γράφτηκαν χρόνια μετά και με την ασφάλεια της γνώσης, αλλά τότε που το μολύβι… έκαιγε. Τότε που γραφόταν η ιστορία. Ο Κώστας Σταματίου ένας από τους πνευματικούς ανθρώπους της εποχής του, κριτικός βιβλίου και κινηματογράφου στον ΔΟΛ έγραψε στον «Ταχυδρόμο»
το χρονικό των γεγονότων, από την επίθεση στον Λαμπράκη μέχρι τον
θάνατό του. Το ύφος και το ήθος τον έκαναν πάντα να ξεχωρίζει. Αξίζει να
διαβαστεί το κείμενο. Δίνει κάποια μαθήματα δημοσιογραφίας.
Σε πρώτη ευκαιρία θα δημοσιεύσουμε, εάν υπάρχει ενδιαφέρον, και μερικά από τα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ που ξετύλιξαν το παρασκήνιο της δολοφονίας. Που αποκάλυψε αυτό που οι μηχανισμοί της εποχής προσπάθησαν να κρύψουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.