Σε πρόσφατη συνέντευξη του ο κ. Στουρνάρας είπε ότι, ενώ ένα κούρεμα του χρέους θα βοηθούσε πραγματικά την Ελλάδα, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει ούτε καν να συζητηθεί επειδή ο κ Σόιμπλε του είπε: «Γιάννη ξέχνα το».
Μετά τη δήλωση αυτή που δημοσιεύτηκε στους Financial Times, δεν είναι παράδοξη η τοποθέτηση του ευρωβουλευτή Νάιτζελ Φάρατζ που, απευθυνόμενος στον κ. Σαμαρά στην Ευρωβουλή, του είπε: "Δεν κυβερνάτε εσείς την Ελλάδα. Η τρόικα κυβερνά!"
Το 2014 συμπληρώνονται 100 χρόνια από την έναρξη του πρώτου παγκόσμιου πολέμου που ήλθε μετά από μια εξαιρετικά μακρά περίοδο ειρήνης, τεχνολογικής προόδου και ευημερίας. Χαρακτηριστικό της εποχής ήταν ο εφησυχασμός της κοινωνίας. Η υφήλιος από μη πόλεμο βρέθηκε σε παγκόσμιο πόλεμο μέσα σε λίγες μόλις εβδομάδες. Ο πόλεμος άφησε δεκάδες εκατομμύρια νεκρούς και ακόμη περισσότερους τραυματίες. Στο τέλος του πολέμου εξαφανίστηκαν αυτοκρατορίες. Λίγοι άνθρωποι (οι ηγέτες των μεγάλων κρατών) όρισαν τις τύχες της υφηλίου, έκοψαν και έραψαν τον χάρτη της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και πολλών άλλων περιοχών του κόσμου κατά τις επιθυμίες τους και τις προκαταλήψεις τους. Οι "μικροί", ανήμποροι, αναγκάστηκαν να υποκύψουν στις επιθυμίες των ισχυρών. Ολόκληρη υφήλιος πλήρωσε τις αποφάσεις των ολίγων εκείνων ηγετών με νέους πολέμους, διενέξεις και αιματοχυσίες που συνεχίζονται ακόμη και στις μέρες μας.
Το πόσο εύκολα και πρόχειρα και επιπόλαια λαμβάνονται οι αποφάσεις των ολίγων ισχυρών το είδαμε στην περίπτωση της Κύπρου. Νύχτα αποφάσιζαν ομοφώνως να κουρέψουν όλες τις καταθέσεις. Μετά, πάλι ομοφώνως, άλλαξαν γνώμη.
Τι για μας με όλα τα παραπάνω; Πρέπει να φροντίσουμε να περιορίσουμε κατά το δυνατό τις δυνατότητες και τις ευκαιρίες να αποφασίζουν άλλοι για μας. Οι κραυγές κατά της τρόικας και του μνημονίου δεν αλλάζουν την πραγματικότητα που οι δικές μας αθλιότητες και επιπολαιότητες διαμόρφωσαν. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση έχουν βάλει ως εθνικό στόχο το γενναίο κούρεμα του ελληνικού δημόσιου χρέους. Δεν λέω, καλό θα ήταν για την Ελλάδα, αλλά αν δεν αποφασίσουν οι άλλοι να μας κάνουν τη χάρη; Για να βγάζει νόημα η "εθνική κυριαρχία" πρέπει να μπορέσουμε να ζούμε με τις δικές μας δυνάμεις. Και γι' αυτό είναι απόλυτη ανάγκη να έχουμε πλεόνασμα, όχι απλώς πρωτογενές, αλλά πλεόνασμα. Διότι πρέπει να μπορούμε να πληρώνουμε και τους τόκους. Χρειάζεται πλεόνασμα. Χρειάζεται όμως ταυτόχρονα και ανάπτυξη. Επενδύσεις και εξαγωγές. Αυτό το "ταυτόχρονα" το έχει ξεχάσει η κυβέρνηση. Με όσα έκανε για να επιδείξει ένα ισχνό και ανεπαρκές πρωτογενές πλεόνασμα υπονόμευσε την ανάπτυξη. Αντί για ανάπτυξη προκάλεσε ύφεση και ανεργία. Επέλεξε η κυβέρνηση να συντηρήσει ανέπαφες τις δομές του Ελληνικού κράτους που όπως όλοι γνωρίζουν - έστω και αν δεν το παραδέχονται - είναι το πρόβλημα. Πως συντηρείται το εν πολλοίς άχρηστο κράτος; Με περισσότερους φόρους. Οι περισσότεροι φόροι όμως σκοτώνουν την οικονομία και την ανάπτυξη. Σκοτώνουν τις επενδύσεις. Το πρόβλημα διαιωνίζεται. Μία είναι η λύση: Πλεόνασμα με μικρότερο κράτος και λιγότερους φόρους.
Το ευρωπαϊκό εγχείρημα αντιμετωπίζει αυξανόμενες αντιδράσεις και αμφισβητήσεις. Έχει χάσει τον "μπούσουλα" του. Ο κίνδυνος να ληφθούν γρήγορες (και φοβάμαι επιπόλαιες) αποφάσεις από τους μεγάλους - που δεν θα ρωτήσουν τους μικρούς και τους αδύναμους -για να αντιμετωπισθούν οι δυσλειτουργίες της Ευρώπης έχει μεγαλώσει. Οι μικροί αντιμετωπίζουν αυξημένους κινδύνους. Περισσότερο από τους άλλους, εμείς. Γι αυτό είναι επείγον να σταθούμε στα πόδια μας. Πλεόνασμα, μικρότερο κράτος και λιγότεροι φόροι είναι η σωστή (και η μόνη) πολιτική.
Αλλά δεν φθάνει να γίνει μικρότερο το κράτος. Πρέπει να γίνει και καλύτερο, αποτελεσματικότερο. Πόση εμπιστοσύνη μπορούμε ως πολίτες να έχουμε στις Ένοπλες Δυνάμεις μετά από όσα μάθαμε για τη διαφθορά; Αγοράσαμε σωστό εξοπλισμό; Είναι σε ετοιμοπόλεμη κατάσταση; Ποιος θα μας πει την αλήθεια και ποιον να πιστέψουμε; Οι πολιτικοί; οι αξιωματικοί; οι ξένοι (πάλι οι ξένοι); Για την επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος κόπηκαν οριζόντια δαπάνες. Πως και πόσο επηρεάστηκε το αξιόμαχο των Ε.Δ.; Τι να πω για τα κρατικά πανεπιστήμια;
Εφησυχάζουμε και περνάμε την ώρα μας αποβλακωνόμενοι με τα καμώματα των πολιτικών που διαλέγουν να μας ταΐζουν τα ΜΜΕ. Έχουμε δυστυχώς εναποθέσει τις ελπίδες μας στους άλλους, στους ξένους. Από αυτούς περιμένουμε τη σωτηρία. Φοβάμαι, πραγματικά φοβάμαι ότι κάνουμε λάθος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.