---
Αντί ν' ασχοληθώ πασχαλιάτικα, αποκλειστικά καί μόνο, μέ τό ξεκοκάλισμα τών αμνών, τών εριφίων καί τό "περιδρόμιασμα" τών άλλων τερψιλαρύγγιων εδεσμάτων -πού τά ελληνοχριστιανικά έθιμα τής "ημετέρας πατρώας παράδοσης" επιτάσσουν - έκανα ένα διάλειμμα καί μιά ολιγόωρη αποχή (γιά νά μήν τά φέρω στόν άσσο...) καί έπιασα μιά άλλη, παλιά, συνήθεια, σχετική κι αυτή μέ "φάγωμα" αλλά μέ όρους αυστηρά υγιεινούς καί εξωχοληστερινικούς : Τή "λόξα" τής "εφημεριδοφαγίας".
Ένα χούϊ πού απέκτησα από τήν ηλικία τών τεσσάρων ετών όταν, λόγω περιέργειας, ενοχλούσα τόν μακαρίτη τόν πατέρα μου : "νά μού δείξει τί λέει η εφημερίδα". Κι εκείνος, θυμάμαι, βαστώντας "ΤΑ ΝΕΑ" καθοδηγούσε τά πρώτα μου "αναγνωστικά" βήματα, μπάζοντάς με, σιγά-σιγά, "στά απόκρυφα μυστικά τής ανάγνωσης" μέσα από τά καθημερινά χρονογραφήματα-ευθυμογραφήματα τού μεγάλου Πόντιου δημοσιογράφου καί συγγραφέα -από τίς πιό μαχητικές δημοκρατικές πέννες εκείνης τής εποχής- τού αξεπέραστου Δημήτρη Ψαθά. Τού Ψαθά πού καί σάν θεατρικός συγγραφέας έχει μείνει αξέχαστος καί στίς νεώτερες γενιές γιά τά αθάνατα θεατρικά έργα καί τίς κωμωδίες του.
Έτσι, μ' αυτόν τόν τρόπο, "αναγκάστηκα νά μάθω νά διαβάζω" γιά νά είμαι σίγουρος ότι δέν μού ξεφεύγει ...τίποτα!
 |
| H Mαριγώ Αλεξοπούλου |
Τό επίθετο μέ παρακίνησε νά ερευνήσω τήν καταγωγή της καί βρήκα ότι κατάγεται καί από Μύκονο (έχουμε εδώ στή Μύκονο τή γνωστή οικογένεια Αλεξοπούλου μέ τό σπίτι στό Γουμενιό).
Σ΄ένα τόπο σάν τό δικό μας, μέ μικρή παράδοση στά γράμματα καί τίς καλές τέχνες, κάθε περίπτωση σάν κι αυτή -πού, όσο νάναι,"δέν απαντιέται όλη τήν ώρα"- νομίζω ότι είναι αξιομνημόνευτη καί "συντρέχει λόγος" νά προβάλλεται καί νά αναδεικνύεται.
Πολύ περισσότερο γιατί, δέν μετριέται μέ "ποσά".
Τά κριτήρια, εν προκειμένω, αυταπόδεικτα είναι ποιοτικά...
Παραθέτω τό βιογραφικό της συγγραφέως -από τό διαδίκτυο- καί, ακολούθως, τή συνέντευξη πού έδωσε η Μαριγώ Αλεξοπούλου στήν "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ".
Δημήτρης Ν. Αγγελετάκης
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ
| Τόπος γέννησης: | Αθήνα |
| Καταγωγή: | Μύκονος-Χίος |
| Σπουδές: | Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, Master of Philosophy (M.Phil) και διδακτορική διατριβή (Ph.D) στο Τμήμα Κλασικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης. |
| Επαγγ. Σταδιοδρομία: | Έχει διδάξει αρχαία ελληνική γραμματεία σε ελληνικά πανεπιστήμια (Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου 2004-2007 και Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο 2005-). Εργάζεται ως φιλόλογος στο Κολλέγιο Αθηνών από το 2005. "Ο νόστος στην αρχαία ελληνική τραγωδία" αποτελεί το θέμα με το οποίο ασχολήθηκε στη διατριβή της και στη μονογραφία της (τίτλος: Το θέμα της επιστροφής στην πατρίδα στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία: Ο Νόστος των επικών ηρώων) από τον αγγλικό εκδοτικό οίκο Edwin Mellen Press (www.mellenpress.com). |
| Εργογραφία: | Πιο γρήγορα απ' το φως (Κέδρος, 2000) Ποια μέρα λείπει (Κέδρος, 2003) Το φθονόμετρο (Κέδρος, 2006) Τ' αστέρια πάνε στη σειρά (Κέδρος,2008) Προ φαρμακείας εποχή (Γαβριηλίδης, 2012) |
ακολουθεί η συνέντευξη στήν ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
συνέχεια
Η Συνέντευξη στήν ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ
500 λέξεις με τη Μαριγώ Αλεξοπούλου
Ποια βιβλία έχεις αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σου;Το τοπίο πλάι μου αλλάζει διαρκώς. Τελευταία είναι στοιβαγμένα το «Ανασκάπτοντας το παρελθόν» του Γιάννη Σακελλαράκη, οι «Δύσκολες νύχτες» της Μέλπως Αξιώτη, το «Δυστυχώς απολύεσαι» του Φώτη Καλαμαντή και ο τόμος του Νίκου Καρούζου «Οιδίπους τυραννούμενος και άλλα ποιήματα».
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα ήθελες να είσαι και γιατί;
Θα ήθελα να είμαι ο Μικρός Πρίγκιπας του Antoine de Saint-Exupéry γιατί εκείνο που μετράει μέσα στη δύναμη της φιλίας είναι να βλέπεις το αόρατο. Αυτό που για τον άλλο είναι αόρατο για σένα είναι ορατό.
Με ποιον συγγραφέα θα ήθελες να δειπνήσεις;
Με τον Αισχύλο θα ήθελα να κουβεντιάσουμε για τις τραγωδίες του που δεν σώθηκαν και για τους «Πέρσες», αν ήταν στις προθέσεις του το σύγχρονό του ακροατήριο να κλάψει ή να γελάσει με τη συμφορά του Ξέρξη.
Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που σε συγκίνησε;
Τα «Θανάσιμα επαγγέλματα» του Γιάννη Κοντού, διότι απλώνει περισσότερο τη φόρμα του και διεισδύει όλο και πιο πολύ στη λεπτομέρεια και στα εσωτερικά τοπία, που η «επίσημη» ποίηση δεν θέλει να τα συμπεριλάβει. Ετσι λοιπόν μια χαρμολύπη και μια σπάνιας ποιότητας «συννεφιά» αλλά και ένα πλήθος εικόνων μάς δείχνουν πόσο σπουδαίος ήταν ο κορυφαίος μας ποιητής Γιάννης Κοντός.
Η ποίηση πώς σου προέκυψε; Και τι την τροφοδοτεί σε σένα;
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι «γεμάτο ερεθίσματα» και στα 15 μου τριγυρνούσα με τον αδερφό μου στην Αθήνα για να εντοπίσουμε τα... κουδούνια των αγαπημένων μας συγγραφέων. Ανακάλυψα από νωρίς στο γράψιμο τον πιο απλό τρόπο αντίστασης σε ό,τι με πίεζε. Μ’ ένα χαρτί και ένα μολύβι μπορούσα να δημιουργήσω έναν κόσμο.
Πώς περιγράφεις την καθημερινή επαφή σου με νέους ανθρώπους μέσω της διδασκαλίας;
Διδάσκεις αυτό που είσαι. Οι νέοι αναγνωρίζουν εύκολα αν αυτός που στέκεται στην έδρα είναι αληθινός και πάντα ό,τι κι αν έχω να τους πω γίνεται με ποιητικό τρόπο έστω ερήμην τους. Εδώ και καιρό έχω στα σκαριά ένα εφηβικό θεατρικό έργο με ήρωα ένα μυρμήγκι σε απόγνωση, το οποίο ενεπνεύσθην από τη θητεία μου στο Κολλέγιο Αθηνών. Πάντως το να βρίσκεσαι ανάμεσα σε παιδιά είναι η μεγαλύτερη εύνοια της τύχης, διότι τα παιδιά με την αθωότητά τους σου εξάπτουν την τρυφερότητα, τη φαντασία, την ειλικρίνεια και χωρίς να το καταλάβεις σε εξαναγκάζουν να γίνεσαι κι εσύ παιδί και να μπαίνεις στον μαγικό κόσμο τους.
Έντυπη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.