El Erian: H Ελλάδα δεν θα είναι η μόνη χαμένη από ένα διαζύγιο

Ενα «Grexit» θα έχει σοβαρές επιπτώσεις και στην υπόλοιπη ευρωζώνη, υποστηρίζει σε άρθρο του ο El Erian. Η αύξηση του κόστους δανεισμού για τις χώρες της περιφέρειας και ο εσωτερικός διχασμός. Γιατί θα την πληρώσει και το ΔΝΤ.

Η Ελλάδα και η ευρωζώνη οδεύουν προς ένα διαζύγιο, με την σχέση τους να έχει μετατραπεί από έναν ευτυχισμένο γάμο σε μια δύσκολη και συχνά ψυχρή συγκατοίκηση.
Αν δεν γίνει το θαύμα να τα ξαναβρούν, οι κοινές τους προοπτικές θα περιλαμβάνουν πέντε από «τις συμβατικές σοφίες» ενός τέτοιου βήματος, καθώς και μια λιγότερη συνηθισμένη.
Πρώτον, αν καταλήξουν να πάρουν διαζύγιο, το οποίο είναι εξαιρετικά πιθανό, θα βρεθούν και οι δύο σε χειρότερη οικονομική θέση, τουλάχιστον αρχικά. Σε ένα πιθανό «Grexit», η Ελλάδα θα χάσει την πρόσβαση σε μια σειρά από ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά παράθυρα, με πιο σημαντικό αυτό της άμεσης χρηματοδότησης από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και από το πρόγραμμα έκτακτης ρευστότητας της κεντρικής τράπεζας. Από την πλευρά τους, οι ευρωπαϊκές χώρες και οι τοπικοί τους θεσμοί, συμπεριλαμβανομένης της ΕΚΤ, δεν θα έχουν άλλη επιλογή από το να υποστούν μεγάλες απώλειες από την απομείωση των απαιτήσεων τους έναντι της Ελλάδας.
Δεύτερον, τα «παιδιά» είναι αυτά που διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο και θα πρέπει να προστατευτούν. Έχοντας ήδη υποφέρει από την οικονομική ύφεση και την αναταραχή στις αγορές, που πέντε χρόνια δοκιμαστικής συμβίωσης δεν κατάφεραν να θεραπεύσουν, οι Έλληνες πολίτες θα έρθουν αντιμέτωποι με μια νέα αποδιάρθρωση. Οι διαταραχές θα γίνουν αρχικά αισθητές και από πολίτες σε άλλες χώρες της ευρωζώνης, ιδιαίτερα μέσω του υψηλού κόστους δανεισμού σε χώρες της περιφέρειας όπως η Κύπρος, η Ιρλανδία, η Ιταλία, η Πορτογαλία και η Ισπανία. Αλλά ο αντίκτυπος αυτός θα είναι λιγότερο έντονος και θα έχει μικρότερη διάρκεια.
Τρίτον, οι φίλοι και των δύο πλευρών θα διχαστούν. Κάτι τέτοιο θα συμβεί σίγουρα στις χώρες της περιφέρειας. Μια μερίδα θα νιώθει συμπάθεια απέναντι στην Ελλάδα και στους πολίτες της. Αλλά η μεγαλύτερη πλειοψηφία θα αποτελείται από αυτούς που θα αισθάνονται ότι αφού ήπιαν το πικρό φάρμακο για να παραμείνουν στο γάμο τους με την ευρωζώνη, θα ήταν καλύτερο να κρατήσουν μια απόσταση από την Ελλάδα και να ευθυγραμμιστούν με τα κράτη του πυρήνα της ευρωζώνης.
Τέταρτον, οι ανακατατάξεις αυτές θα αποτελέσουν μέρος ενός άσχημου και δημόσιου παιχνιδιού αλληλοκατηγοριών. Όσοι έχουν εκπλαγεί από τα πικρόχολα σχόλια που έχουν εκτοξευτεί μέχρι σήμερα κατά τις διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με την ευρωζώνη, πιθανότατα θα σοκαριστούν από αυτό που θα επακολουθήσει αν έλθει τελικά το διαζύγιο. Θα βγουν στην επιφάνεια πολλές λεπτομέρειες για κακούς χειρισμούς στις διαπραγματεύσεις, για υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν και ευκαιρίες που χάθηκαν. Και καμία πλευρά (συμπεριλαμβανομένων και των ηγετών τους) δεν θα αισθανθεί άνετα με το θέαμα και τον αναπόφευκτο πολιτικό έλεγχο που θα επακολουθήσει.
Πέμπτον, ακόμα και μετά από ένα διαζύγιο, τα δύο μέρη δεν θα έχουν άλλη επιλογή από το να μείνουν σε επαφή με τρόπο που θα πρέπει να ρυθμιστεί με προσοχή, για να είναι προς όφελος και των δύο. Δεδομένης της γεωγραφικής της θέσης και των εμπορικών της δεσμών, η Ελλάδα θα πρέπει να εργαστεί με την Ευρώπη για να βρει έναν τρόπο να παραμείνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή τουλάχιστον να εξασφαλίσει μια «συμφωνία σύνδεσης» με αυτήν. Αυτό θα είναι και προς το συμφέρον των Ευρωπαίων εταίρων, για να αντιμετωπιστούν οι πιθανές παράπλευρες απώλειες από μια γεωπολιτική σκοπιά, συμπεριλαμβανομένης και μιας πιο στενής συνεργασίας ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ρωσία.
Τέλος, στην λιγότερο αναμενόμενη εξέλιξη, οι μεσάζοντες αυτού του διαζυγίου δύσκολα θα την βγάλουν καθαρή. Αυτό ισχύει κυρίως για το ΔΝΤ, το οποίο έχει προσπαθήσει να λειτουργήσει ως ένας δίκαιος διαμεσολαβητής και να προσφέρει οικονομική στήριξη, εν μέσω τεράστιων πολιτικών πιέσεων και αλλαγών συμμαχιών.
Σε αντίθεση με τους δικηγόρους που αναλαμβάνουν διαζύγια, οι οποίοι συνήθως τα πάνε πολύ καλά όταν οι γάμοι διαλύονται, το ΔΝΤ θα ανακαλύψει πως θα υπάρξει αρνητικός αντίκτυπος και στον δικό του ισολογισμό, κάτι που θα περιορίσει την βούληση του να αναλάβει έναν τέτοιο ρόλο αν άλλα μέλη της ευρωζώνης περάσουν από έναν ευτυχισμένο γάμο σε μια δύσκολη συμβίωση...
(μετάφραση Euro2day.gr)