7 ξεχωριστές στιγμές του σπουδαίου Κωστή Στεφανόπουλου

Έφυγε χθες από τη ζωή, σε ηλικία 90 ετών, ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος, ένας από τους πλέον έντιμους και σεμνούς πολιτικούς της νεότερης Ελλάδας.

Ίσως επειδή μεγάλωσα στην Πάτρα στα χρόνια της προεδρίας του, το πρόσωπο του μου ήταν πάντοτε ιδιαίτερα οικείο και συμπαθές και όσο περισσότερα μάθαινα για την πολιτική διαδρομή του, τόσο πιο πολύ αυξανόταν η εκτίμηση μου γι' αυτόν. Σε αντίθεση με αρκετούς επηρμένους πρίγκιπες της Μεταπολίτευσης, ο Κωστής Στεφανόπουλος προσέγγισε το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας ως ύψιστη τιμή για τον ίδιο και όχι ως κάτι που το «δικαιούταν», γι' αυτό και έδωσε τον αληθινά καλύτερο εαυτό του για το να το υπηρετήσει και να το τιμήσει.
Από τα διάφορα που έχω δει να κυκλοφορούν γι' αυτόν, ξεχωρίζω τις παρακάτω στιγμές:
1. Το 1989, αν και «τελειωμένος» πολιτικά αρνήθηκε να είναι υποψήφιος με τη Ν.Δ στον δήμο της Αθήνας, με τον Πάνο Λουκάκο να καταγράφει στην Athens Voice την εκπληκτική αιτιολόγηση της απόφασης του:συνέχεια

Να ευχαριστήσετε θερμά εκ μέρους μου τον κ. Έβερτ για την ευγενική πρόθεσή του. Θερμά ευχαριστώ και εσάς που μπήκατε στον κόπο να με επισκεφθείτε σε μία συγκυρία που δεν με επισκέπτονται πολλοί και να μου μεταφέρετε την πρόταση αυτή, η οποία με τιμά. Αλλά δεν μπορώ να αποδεχθώ την υποψηφιότητα του δημάρχου Αθηναίων. Και δεν μπορώ να την αποδεχθώ διότι δεν γνωρίζω τα θέματα της Αθήνας, δεν γνωρίζω τα της λειτουργίας ενός μεγάλου δήμου και δεν μπορώ να εξαπατήσω τους Αθηναίους, εμφανιζόμενος ως άξιος να διαχειρισθώ τις πολύπλοκες υποθέσεις του Δήμου Αθηναίων. Θα ήταν εκ μέρους μου απάτη, εάν εμφανιζόμουν ως ο ικανότερος γιά το αξίωμα αυτό. Μπορεί να ευρίσκομαι σήμερα σε δεινή πολιτική θέση, μπορεί πιθανόν να έχει τερματισθεί η πολιτική σταδιοδρομία μου, μπορεί να ήτο δι’ εμέ μία διέξοδος, μία επιστροφή στο πολιτικό προσκήνιο η εκλογή μου ως δημάρχου Αθηναίων, αλλά δεν θα συγχωρούσα ποτέ τον εαυτό μου εάν οι σκέψεις αυτές με οδηγούσαν στην αποδοχή ενός αξιώματος γιά το οποίο γνωρίζω ότι δεν διαθέτω τα προσόντα.

2.  Διεκδίκησε ανεπιτυχώς δυο φορές την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και στο βιβλίο της Νίτσας Λουλέ για τη ζωή του περιέγραψε τον τρόπο που...ανώτερες δυνάμεις φρόντισαν να μην εκλεγεί.

Πριν από την εκλογή μάς κάλεσε ο Τσάτσος στο καλοκαιρινό του σπίτι στην Κηφισιά. Ως πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήθελε να μας συμβουλέψει και να του υποσχεθούμε ότι, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, θα το δεχθούμε και δεν θα δημιουργήσουμε πρόβλημα στο κόμμα. Στο γραφείο μου με είχε επισκεφθεί και ο Αθανασιάδης, που τον σκότωσε η "17η Νοέμβρη", εδώ στη λεωφόρο Κηφισιάς. Μου πρότεινε να μου δώσει ένα χρηματικό ποσό για να αποσυρθώ. Τον παρακάλεσα ευγενικά να φύγει...Την ώρα της καταμέτρησης ο Μητσοτάκης πήρε τις 11 πρώτες ψήφους. "Τι γίνεται;" τον ρώτησα, "όλους θα τους πάρεις;". "Οχι, εγώ θα πάρω 72 κι εσύ 41" . Ετσι και έγινε. Ο Καραμανλής ήθελε να βγω εγώ, το γράφει στο βιβλίο του ο Ζομπανάκης, γιατί πίστευε ότι κάποια στιγμή θα μπορούσα να συγκυβερνήσω με τον Παπανδρέου, πράγμα που δεν θα γινόταν ποτέ με τον Μητσοτάκη αρχηγό...».

3. Στο ίδιο βιβλίο, αποκαλύπτει ότι μετά την αποχώρηση του από τη Νέα Δημοκρατία δεν ψήφισε ποτέ ξανά Δεξιά:

Εδώ και χρόνια δεν ανήκω πουθενά. Ψήφισα τον Λεωνίδα στην Ευρωβουλή, τη Δαμανάκη όταν ήταν πρόεδρος του Συνασπισμού και φυσικά ΠαΣοΚ. Το πρόβλημα είναι τι θα ψηφίσουμε τώρα... Δεν είχα καμία σκέψη να φύγω από τη ΝΔ. Ήταν το κόμμα μου. Ο Μητσοτάκης ήταν ξενόφερτος. Τον έφερε ο Καραμανλής, όπως τον Παύλο Βαρδινογιάννη και τον Θανάση Κανελλόπουλο, για να ενισχυθεί το κόμμα και να πάει εκείνος στην προεδρία...

4. Σε συνέντευξη του στους Schooligans αποδοκίμασε έμμεσα την επιλογή των Ελληνοκυπρίων να καταψηφίσουν το σχέδιο Ανάν:

Εγώ είχα μια άποψη, την οποία άφησα εμμέσως να εκφραστεί. Είπα «να μην κρίνουν με συγκινησιακά κριτήρια, να κρίνουν με τη λογική τους». Και με συγκινησιακά κριτήρια... Γιατί όταν βγαίνει ο κύριος Παπαδόπουλος και λέει ότι «Εγώ παρέλαβα δημοκρατία, δεν μπορώ να αποδώσω κοινότητα»... Αυτό το ήξερε απ' την πρώτη στιγμή! Εφόρτισε με αυτό τον τρόπο τους Κυπρίους. Δεν ξέρω, μπορεί να είχαν και δίκιο. Αλλά τώρα βρίσκουμε πολλές δυσκολίες και μεταξύ άλλων βρίσκουμε και τη δυσκολία να μην αναγνωρίζεται η Κύπρος από την Τουρκία προ της ενάρξεως των συζητήσεων για τη χορήγηση ημερομηνίας.

5.  Για τον πόλεμο στο Ιράκ, είχε δηλώσει:

Είναι ένας πόλεμος που δεν έγινε αποδεκτός από την κοινότητα των εθνών. Ένας πόλεμος που δεν είχε και δεν έχει δικαίωση ακόμη. Ένας πόλεμος που δεν μπόρεσε να αποδείξει ούτε αυτό για το οποίο ξεκίνησε: την ύπαρξη κάποιου χημικού ή άλλου οπλοστασίου του Σαντάμ Χουσεϊν.

6. Για τη συζήτηση που είχε ξεσπάσει για το σημαιοφόρο Οδυσσέα Τσενάι, είχε ξεκαθαρίσει:

Ένα παιδί που μετέχει της ελληνικής παιδείας και αριστεύει, ασφαλώς γίνεται Έλληνας (υπό την ευρύτερη έννοια) και δικαιούται να φέρει την ελληνική σημαία.

7.  Αξιοσημείωτη ήταν και η στάση του κόντρα στον Χριστόδουλο, ο οποίος του παρέδωσε τις υπογραφές που είχε συλλέξει υπέρ ενός δημοψηφίσματος για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Ο Κωστής Στεφανόπουλος του εξήγησε ότι το Σύνταγμα είναι υπεράνω όλων...

parapolitiki.com 

21.11.16