Τι διαφέρει το ταψί από την κατσαρόλα

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ

Η μοναξιά σε κάνει να επινοείς διάφορα πράγματα, διαφυγής ή παραμονής∙ που κάποια μοιάζουν κωμικά και άλλα στα όρια του γραφικά κωμικού. Για τους άλλους. Αν είναι και μέρα εορτής που μένει πλέον ανεόρταστη… βίος ανεόρταστος μακρή οδός απανδόκευτος, λέει κάπου ο Δημόκριτος.
Εβαλα, σε σιγανή φωτιά, μπριζόλα στην κατσαρόλα να την κάνω γιουβέτσι. Φούρνος για έναν, με πάει προς τρέλα μεγαλείου.
Με την κατσαρόλα, κάπως τα βολεύεις. Υπάρχει άλλωστε και η διαμαρτυρία κατσαρόλας. Διαμαρτυρία ταψιού δεν έχω ακούσει.
Εχω ακούσει μόνο χορό στο ταψί: μεταφορική διατύπωση βασάνου, κυρίως βασάνου ερωτικής: εσύ καψουρώνεις και η άλλη σε χορεύει στο ταψί∙ ας είναι και η εφορία ή η κυβέρνηση∙ γένους θηλυκού αμφότερες∙ αντιερωτικές βεβαίως, πρωτίστως.
Φαντάσου, λέει, εφορία ή κυβέρνηση που θα ενέπνεαν στον πολίτη ερωτική ευφορία.
Ή για πολίτη μαζοχιστή θα επρόκειτο ή για εφορία και κυβέρνηση βιτσιόζες.
Από την άλλη βέβαια, άμα το καλοεξετάσεις το πράγμα, όλοι οι οραματιστές και οι ρομαντικοί της Ιστορίας, μηδέ των επαναστατών εξαιρουμένων, αυτό περίπου ονειρεύονταν: ένα ταμείο (μη λέμε πάντα «εφορία», γιατί η λέξη έχει εκπέσει) και μία πολιτεία (η έκπτωση ισχύει και για τη λέξη «κυβέρνηση») που να εμπνέουν διάθεση ερωτική∙ να λες «μου τα παίρνουν» ή «με κουμαντάρουν», αλλά «τη βρίσκω», «έχουν βρει τα ευαίσθητα σημεία μου».
Επίσης -επανέρχομαι στην ειδοποιό και κοινωνική διαφορά ανάμεσα σε κατσαρόλα και ταψί- στην έσχατη ανάγκη καθένας εύχεται: «Φαγάκι να βράζει στην κατσαρόλα κι ας είναι ό,τι να ’ναι».
Δεν εύχεται: «Μπριζόλα κόντρα από μοσχάρι Γαλλίας ελληνικής εκτροφής να ψήνεται στο φούρνο να την κάνω γιουβέτσι με κριθαράκι και ταράτσα».
Διότι τότε ή θα μας δείρουνε ή θα μας δέσουνε. Ή θα πρόκειται για όνειρο του Καραγκιόζη, που, νομίζω, σαν πολύ και πολλοί τον φλερτάρουμε εσχάτως.

 23.11.2016
Πέτρος Μανταίος