«Καμία κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να νομοθετήσει να πληρώνουν φόρο και οι δικαιούχοι του επιδόματος ...ανεργίας»!

Τερματίζουμε

tvxs.gr | 10 Δεκ. 2016

Αγγελική Σπανού 
Καμία κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να νομοθετήσει για περικοπές κύριων συντάξεων και μείωση του αφορολόγητου τόσο ώστε να πληρώνουν φόρο και οι δικαιούχοι του επιδόματος ανεργίας.

Αυτό το γνωρίζουν τόσο το ΔΝΤ όσο και ο Β. Σόιμπλε, που επιμένουν σε αδιανόητα μέτρα και σε υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα που θα δεσμεύουν τη χώρα, τσακισμένη μετά από οκτώ χρόνια στην ύφεση, σε άγρια λιτότητα για μια δεκαετία και πλέον.
Όταν ο Επίτροπος Μοσκοβισί ήρθε στην Αθήνα πριν από λίγες μέρες έδωσε στους συνομιλητές του μια εντελώς διαφορετική εικόνα από αυτό που βίωσε ο ΥΠΟΙΚ Ευ. Τσακαλώτος στο τελευταίο Eurogroup.
Έτσι, επιβεβαιώνεται ότι δεν υπάρχουν «θεσμοί» ούτε εταίροι, υπάρχει μόνο το Βερολίνο όπως εκφράζεται από τον Σόιμπλε που χρόνια τώρα πιστεύει στο Grexit και, παρόλο που δεν έχει ακόμη καταφέρει να το επιβάλει, συνεχίζει την προσπάθεια.
Αν έτσι έχουν τα πράγματα, αν γίνεται ό,τι θέλει ο Σόιμπλε σε συνεργασία με το ΔΝΤ, τότε η κυβέρνηση δεν έχει καμία διέξοδο αφού και να συμφωνούσε σε όλα δεν θα μπορούσε να τα περάσει από τη Βουλή.
Ακόμη και αυτή η τόσο συμπαγής πλειοψηφία των 153 βουλευτών ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα έσπαγε.
Το μόνο που θα μπορούσε να γυρίσει το παιχνίδι θα ήταν μια συμφωνία κορυφής Τσίπρα-Μητσοτάκη, με την υποστήριξη όλων των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων και των πρώην πρωθυπουργών, για ένα μεταβατικό διάστημα συναίνεσης και συνεννόησης με τη διαμόρφωση εθνικού μετώπου διαπραγμάτευσης και εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης ώστε να αποδυναμωθούν τα επιχειρήματα του Σόιμπλε ότι αυτή η χώρα δεν αλλάζει και δεν προσαρμόζεται, επομένως πρέπει να αφεθεί στη μοίρα της.
Αλλά κάτι τέτοιο όχι απλώς δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα, είναι κυριολεκτικά απίθανο, από τη στιγμή που το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα κινείται με τους προ χρεοκοπίας όρους: Φύγε εσύ-να έρθω εγώ, ποιος κατέστρεψε περισσότερο την οικονομία, ποιος προκάλεσε μεγαλύτερα τραύματα στην κοινωνία, ποιος είναι πιο διεφθαρμένος κοκ.
Με αυτά τα δεδομένα, αν δεν γίνει το θαύμα, αν δεν μας δοθεί δηλαδή απ έξω κάποια παράταση μηνών με μια επίφαση κανονικότητας και συμβιβασμού με τους πιστωτές, οι εκλογές θα είναι μονόδρομος. Και τότε θα έχουν ενδιαφέρον τα διλήμματα που θα τεθούν.
Τι θα προτάξει ο ΣΥΡΙΖΑ; Ψηφίστε μας για να συγκρουστούμε με τον Σόιμπλε;
Μα θα έχουν ήδη συγκρουστεί αφού για το λόγο αυτό θα στηθούν κάλπες.
Ψηφίστε μας για να πάρουμε τα σκληρά μέτρα με δική σας εντολή; Μα τότε ποια η διαφορά από τη ΝΔ την οποία εγκαλούν ότι θα φέρει θατσερικό μνημόνιο;
Και έχει σημασία αν θα ψηφίσουμε χειμώνα, άνοιξη ή φθινόπωρο του 2017;
Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος οι επόμενες εκλογές να συνδεθούν με την ελληνική παρουσία στην ευρωζώνη.
Όχι επειδή αυτό θα επιθυμεί ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά γιατί αυτό θα προκύπτει εκ των πραγμάτων λόγω της στάσης των πιστωτών και συγκεκριμένα του Βερολίνου.
Επομένως, δεν είμαστε στο 2015, στο 2012 ή στο 2009 για να εξελιχθεί το ίδιο ψηφοθηρικό-πελατειακό παιχνίδι με μοναδικό στόχο την κατάληψη της εξουσίας.
Είμαστε στο σημείο που, αν δεν αναλάβουν τις ευθύνες τους αυτοί που καθόρισαν την πορεία της χώρας προς τη χρεοκοπία, θα περάσουμε απέναντι ανεπαίσθητα.
Και εκεί, στο κρύο και στο σκοτάδι, δεν θα έχει καμία σημασία ποιος έφταιξε περισσότερο.