«Η γυναίκα που κλώτσησε το παιδί, ορθώς καταδικάστηκε. Οι γονείς του γιατί όχι;»
Απορίες που προκύπτουν απ’ τα σχόλια της είδησης
Επιτέλους καταδικάστηκε η κυρία που κλώτσησε το κοριτσάκι
που έπαιζε ακορντεόν. Και ευτυχώς που ο φωτογράφος Δημήτρης Μεσσίνης
αιχμαλώτησε τη σκηνή με την κάμερά του.
Κάνοντας μια βόλτα στα σχόλια της είδησης σε σάιτ και social media διαπίστωσα τη δίκαιη, μεγάλη χαρά για το αποτέλεσμα. Διάβασα όμως και πολλές απόψεις που λένε πάνω κάτω το εξής:
συνέχεια
Λέει ο/η «Lumidy»: «Και κάποιοι ρομά που μας φτύνουν, κλέβουν, πετάνε πέτρες ή ότι άλλο βρουν μπροστά τους, βάζουν τα παιδιά τους να ζητιανεύουν και πολλά τα εκπορνεύουν ή που μάλιστα σε πολλές γειτονιές δεν σέβονται τις ώρες κοινής ησυχίας ή την δημόσια περιουσία, πότε θα καταδικαστούν;
Όσο καταδικαστέο κι αν είναι αυτό που έκανε η γυναίκα αυτή στο παιδί, άλλο τόσο είναι και η καθημερινή συμπεριφορά τους. Καλό θα ήταν να ισχύει για όλους ο νόμος και η υστερία και όχι να είμαστε υποκριτές και εθελοτυφλούντες.
Και αυτά που λέω ΔΕΝ είναι ρατσιστικό παραλήρημα, αλλά καθημερινά γεγονότα που τα συναντάνε πολλοί».
***
Το θέμα της επαιτείας, ως υποχρεωτικό παιδικό ‘επάγγελμα’, είναι μεγάλο. Είναι καραμπινάτη παρανομία, αλλά και καραμπινάτη κακοποίηση παιδικής ψυχής. Είναι αλήθεια ότι όλοι κάνουμε τα στραβά μάτια περισσότερο απ’ ό,τι θα έπρεπε. Γιατί όμως;
Συνήθως οι γονείς που βάζουν τα παιδιά τους να δουλεύουν από τρυφερή ηλικία το κάνουν λόγω της ένδειάς τους. Είναι σχετικά λογικό να σκεφτούμε ότι είναι βασανισμένοι, ταλαιπωρημένοι, ή είναι πρόσφυγες που δεν έχουν άλλη διέξοδο. Κι αν είναι Ρομά δεν θέλουμε να τους κατηγορήσουμε γιατί γνωρίζουμε ότι η κουλτούρα τους είναι διαφορετική, κι αυτό είναι δικαίωμά τους.
Υπάρχουν όμως και τα δικαιώματα του παιδιού. Και δεν προστατεύονται αποτελεσματικά. Εγώ δικαιούμαι να σκεφτώ συναισθηματικά, δικαιολογώντας όποιο γονιό υποχρεώνει το παιδί του να δουλεύει σα σκλάβος στα 5 του χρόνια. Ο νόμος όμως το θεωρεί παράνομο και οι Αρχές κανονικά δεν θα έπρεπε να είχαν τον ίδιο συναισθηματισμό με μένα.
Άβολη συζήτηση, χωρίς ξεκάθαρες «σωστές» και «λάθος» απόψεις. Αν θέλετε πείτε κι εσείς τι σκέφτεστε, στα σχόλια.
Σημείωση : Ο υπέρτιτλος γράφτηκε από τή "Νέα Μύκονο" καί είναι βγαλμένος από τό κείμενο
Κάνοντας μια βόλτα στα σχόλια της είδησης σε σάιτ και social media διαπίστωσα τη δίκαιη, μεγάλη χαρά για το αποτέλεσμα. Διάβασα όμως και πολλές απόψεις που λένε πάνω κάτω το εξής:
«Τσατιζόμαστε ορθώς με την κυρία αλλά δεν τσατιζόμαστε με τους γονείς του παιδιού που το υποχρεώνουν να ζητιανεύει μόνο του και να βρίσκεται στο έλεος της κάθε κυρίας ή του οποιουδήποτε παιδόφιλου;»
Είναι δύσκολο να επιχειρήσεις να μιλήσεις για αυτά τα θέματα χωρίς να εκφράσεις (ή να θεωρηθεί ότι εκφράζεις) ρατσιστικές απόψεις. Και ακόμα πιο δύσκολο να τα καταφέρεις...συνέχεια
Λέει ο/η «Lumidy»: «Και κάποιοι ρομά που μας φτύνουν, κλέβουν, πετάνε πέτρες ή ότι άλλο βρουν μπροστά τους, βάζουν τα παιδιά τους να ζητιανεύουν και πολλά τα εκπορνεύουν ή που μάλιστα σε πολλές γειτονιές δεν σέβονται τις ώρες κοινής ησυχίας ή την δημόσια περιουσία, πότε θα καταδικαστούν;
Όσο καταδικαστέο κι αν είναι αυτό που έκανε η γυναίκα αυτή στο παιδί, άλλο τόσο είναι και η καθημερινή συμπεριφορά τους. Καλό θα ήταν να ισχύει για όλους ο νόμος και η υστερία και όχι να είμαστε υποκριτές και εθελοτυφλούντες.
Και αυτά που λέω ΔΕΝ είναι ρατσιστικό παραλήρημα, αλλά καθημερινά γεγονότα που τα συναντάνε πολλοί».
#Είναι καραμπινάτη παρανομία, αλλά και καραμπινάτη κακοποίηση παιδικής ψυχής. Κι είναι αλήθεια ότι όλοι κάνουμε τα στραβά μάτια περισσότερο απ’ ό,τι θα έπρεπε#Ο «γράφων» πρόσθεσε: «Ποινικό αδίκημα να απλώνεις χέρι σε παιδί. Βεβαίως. Μέσα η κυρία που άπλωσε χέρι (πόδι). Πάει αυτή.
Φταίει κανείς άλλος για τις δυστυχίες της μικρής; Μάλιστα. Ποινικό αδίκημα κι η παραμέληση ανηλίκου. Εκτός από την κακή κυρία φταίνε κι οι γονείς της μικρής.
Άλλο η συμπάθεια για τους αναξιοπαθούντες της ζωής κι άλλο η προεπιλογή ενόχων.
Νομίζω ότι [υπάρχει] μια γενικευμένη παραβατικότητα ή μια επιλεκτική ευαισθησία στην παραβατικότητα».
Το θέμα της επαιτείας, ως υποχρεωτικό παιδικό ‘επάγγελμα’, είναι μεγάλο. Είναι καραμπινάτη παρανομία, αλλά και καραμπινάτη κακοποίηση παιδικής ψυχής. Είναι αλήθεια ότι όλοι κάνουμε τα στραβά μάτια περισσότερο απ’ ό,τι θα έπρεπε. Γιατί όμως;
Συνήθως οι γονείς που βάζουν τα παιδιά τους να δουλεύουν από τρυφερή ηλικία το κάνουν λόγω της ένδειάς τους. Είναι σχετικά λογικό να σκεφτούμε ότι είναι βασανισμένοι, ταλαιπωρημένοι, ή είναι πρόσφυγες που δεν έχουν άλλη διέξοδο. Κι αν είναι Ρομά δεν θέλουμε να τους κατηγορήσουμε γιατί γνωρίζουμε ότι η κουλτούρα τους είναι διαφορετική, κι αυτό είναι δικαίωμά τους.
Υπάρχουν όμως και τα δικαιώματα του παιδιού. Και δεν προστατεύονται αποτελεσματικά. Εγώ δικαιούμαι να σκεφτώ συναισθηματικά, δικαιολογώντας όποιο γονιό υποχρεώνει το παιδί του να δουλεύει σα σκλάβος στα 5 του χρόνια. Ο νόμος όμως το θεωρεί παράνομο και οι Αρχές κανονικά δεν θα έπρεπε να είχαν τον ίδιο συναισθηματισμό με μένα.
Άβολη συζήτηση, χωρίς ξεκάθαρες «σωστές» και «λάθος» απόψεις. Αν θέλετε πείτε κι εσείς τι σκέφτεστε, στα σχόλια.
Σημείωση : Ο υπέρτιτλος γράφτηκε από τή "Νέα Μύκονο" καί είναι βγαλμένος από τό κείμενο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.