Ωρα Novartis
Η ώρα της Novartis έφτασε
και η Βουλή καλείται να αποφασίσει για τη μεταχείριση των πολιτικών
προσώπων στην προανακριτική επιτροπή. Μια υπόθεση που έχει τεράστιο
θεσμικό, πολιτικό και ηθικό υπόβαθρο που απειλεί με ανατροπή το παλιό
πολιτικό σύστημα.
Οι 10 κάλπες ενοχλούν και η ΝΔ ανησυχεί για τα μηνύματα που θα προκύψουν από αυτές, παρότι είναι η απολύτως τυπική κοινοβουλευτική διαδικασία που το ίδιο κόμμα έχει ακολουθήσει σε όλα τα σκάνδαλα του παρελθόντος.
Οι εμπλεκόμενοι αντί να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και να αντικρούσουν τις κατηγορίες, επιτίθενται με απρόσμενα σκληρές εκφράσεις στους προστατευόμενους μάρτυρες και τους Εισαγγελείς που χειρίζονται την υπόθεση για να αποδομήσουν την αξιοπιστία τους. Η στρατηγική, σχεδόν κοινή, συμπληρώνεται με αλλεπάλληλες μηνύσεις, από το "αντικομμουνιστικό μανιφέστο" Σαμαρά μέχρι αυτές των Αβραμόπουλου, Βενιζέλου, Γεωργιάδη, Λοβέρδου.
Οι νομικές αιτιάσεις καταρρίπτονται, όπως αυτές για το χαρακτηρισμό των προστατευόμενων μαρτύρων χωρίς υπογραφή του Αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, που διαψεύστηκαν από τον ίδιο τον εισαγγελικό λειτουργό, φέρνοντας σε αμηχανία τον Ε. Βενιζέλο που το είχε επικαλεστεί με το ύφος του Καθηγητή Νομικής.
Κόμματα και εμπλεκόμενοι εξαντλούν τη στρατηγική τους στη βεβαιότητα ότι μόνο οι προστατευόμενοι μάρτυρες ενοχοποιούν τα πολιτικά πρόσωπα, επιλογή απολύτως ριψοκίνδυνη ίσως και πολιτική παγίδα αφού δεν γνωρίζουν το σύνολο του αποδεικτικού υλικού. Εξίσου μεγάλο είναι το πολιτικό ρίσκο που έχουν αναλάβει τα δύο κόμματα καθώς καλύπτουν πλήρως τα στελέχη τους και υποθηκεύουν την εκλογική τους προοπτική αν χρεωθούν το καταστροφικό πολιτικό κόστος της υπόθεσης.
Η κυβέρνηση από την πλευρά της οφείλει να συνεχίσει με θεσμική επιμονή και λεπτότητα το χειρισμό της υπόθεσης. Για τα υπόλοιπα έχει φροντίσει η αντιπολίτευση.
Οι 10 κάλπες ενοχλούν και η ΝΔ ανησυχεί για τα μηνύματα που θα προκύψουν από αυτές, παρότι είναι η απολύτως τυπική κοινοβουλευτική διαδικασία που το ίδιο κόμμα έχει ακολουθήσει σε όλα τα σκάνδαλα του παρελθόντος.
Οι εμπλεκόμενοι αντί να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και να αντικρούσουν τις κατηγορίες, επιτίθενται με απρόσμενα σκληρές εκφράσεις στους προστατευόμενους μάρτυρες και τους Εισαγγελείς που χειρίζονται την υπόθεση για να αποδομήσουν την αξιοπιστία τους. Η στρατηγική, σχεδόν κοινή, συμπληρώνεται με αλλεπάλληλες μηνύσεις, από το "αντικομμουνιστικό μανιφέστο" Σαμαρά μέχρι αυτές των Αβραμόπουλου, Βενιζέλου, Γεωργιάδη, Λοβέρδου.
Οι νομικές αιτιάσεις καταρρίπτονται, όπως αυτές για το χαρακτηρισμό των προστατευόμενων μαρτύρων χωρίς υπογραφή του Αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, που διαψεύστηκαν από τον ίδιο τον εισαγγελικό λειτουργό, φέρνοντας σε αμηχανία τον Ε. Βενιζέλο που το είχε επικαλεστεί με το ύφος του Καθηγητή Νομικής.
Κόμματα και εμπλεκόμενοι εξαντλούν τη στρατηγική τους στη βεβαιότητα ότι μόνο οι προστατευόμενοι μάρτυρες ενοχοποιούν τα πολιτικά πρόσωπα, επιλογή απολύτως ριψοκίνδυνη ίσως και πολιτική παγίδα αφού δεν γνωρίζουν το σύνολο του αποδεικτικού υλικού. Εξίσου μεγάλο είναι το πολιτικό ρίσκο που έχουν αναλάβει τα δύο κόμματα καθώς καλύπτουν πλήρως τα στελέχη τους και υποθηκεύουν την εκλογική τους προοπτική αν χρεωθούν το καταστροφικό πολιτικό κόστος της υπόθεσης.
Η κυβέρνηση από την πλευρά της οφείλει να συνεχίσει με θεσμική επιμονή και λεπτότητα το χειρισμό της υπόθεσης. Για τα υπόλοιπα έχει φροντίσει η αντιπολίτευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.