H παραίτηση που δεν είναι παραίτηση...

Το χειρότερο κύκνειο άσμα...

Υπάρχουν αρκετοί λόγοι για να επιχρωματιστεί αρνητικά το αποτύπωμα που αφήνει στην ιστορία του δικαστικού σώματος ο απελθών πρόεδρος του ΣτΕ Νίκος Σακελλαρίου. Τον τελευταίο τον κατασκεύασε ο ίδιος, ώστε να τον προβάλλουν ορισμένα ΜΜΕ, με τα οποία συντονίζεται, κατά τρόπο που να πλήττει την κυβέρνηση.
 

Είναι η παραίτηση που δεν είναι παραίτηση. Κάποιος που πρόκειται να συνταξιοδοτηθεί τον επόμενο μήνα προκαλεί θόρυβο φεύγοντας  δήθεν «αιφνιδίως» και για λόγους που θα προκαλούσαν αγανάκτηση, αν δεν έφερναν θυμηδία και απορίες για τα κίνητρα και τις επιδιώξεις του.

Ένας πρόεδρος ανώτατου Δικαστηρίου «παραιτείται» σε ζωντανή μετάδοση, με σπόντες για την κυβέρνηση, που δεν έχει καμία συμμετοχή στο λόγο που επικαλείται. Αποχωρεί «πρόωρα» επειδή ο ίδιος δεν είναι ικανός να διασφαλίσει τη στεγανοποίηση του δικαστηρίου του...
Κάποιοι έσπευσαν να διαρρεύσουν στον Τύπο μια γνωμάτευση για τον νόμο  Κατρούγκαλου. Αντί να αναλάβει την ευθύνη, χειρίζεται το θέμα έτσι ώστε να εκκινήσει αντικυβερνητική εργολαβία, που μεταφέρει στην κυβέρνηση την ευθύνη για μια διαρροή που την πλήττει.

Δεν ήταν η πρώτη φορά -επί Σακελλαρίου- που ανεπίσημα διαρρέει τι αποφάσισε το ΣτΕ. Υπήρξαν και χειρότερα με εμφανείς πολιτικές συνέπειες. Όπως τότε που διέρρευσε η απόφαση για την ακύρωση τη διάταξης που ανέθετε σε κρατικό όργανο τη διενέργεια του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες -έσχατη προσπάθεια της κυβέρνησης για νομιμοποίηση μετά την άρνηση της ΝΔ να στείλει εκπρόσωπό στο ΕΣΡ που έχει την αρμοδιότητα.

Ο ρόλος του Σακελλαρίου σ’ εκείνη την υπόθεση δεν διερευνήθηκε ποτέ. Αυτό που όλοι παρατήρησαν τότε ήταν το μπούλινγκ που δέχονταν ο ίδιος από αντικυβερνητικούς αρθρογράφους. Υπήρξαν και στημένα επεισόδια εναντίον στου στο δρόμο, δίκην εκφοβισμού.
Δεν ξέρουμε αν υπέκυψε σ’ αυτά, πάντως εκείνη η απόφαση με μικρή πλειοψηφία σημάδεψε τη θητεία του. Όπως τη σημάδεψε ο ίδιος αρνητικά, όταν  επιτέθηκε στον υπουργό Δικαιοσύνης σε μια… συνέλευση των δικαστών. Σα να είναι οι αποφάσεις των συνδικαλιστικών οργάνων τους  δικαστικές αποφάσεις.

Το χειρότερο από όλα όμως είναι αυτό που ο ίδιος επέλεξε ως κύκνειο άσμα του. Την αντίθεσή του στην…περαιτέρω μείωση των συντάξεων. Πρόκειται για πολιτική δήλωση. Ακόμη χειρότερα για συμμετοχή στο πολιτικό παιχνίδι.

Αλλά ο ρόλος του δικαστή και ειδικά ενός επικεφαλής κορυφαίου Δικαστηρίου είναι να κρίνει την εφαρμογή των νόμων και τη συμβατότητά τους με το Σύνταγμα. Δεν είναι να αποφαίνεται για  τις πολιτικές επιλογές των κυβερνήσεων. Ειδικά όταν η Βουλή έχει επικυρώσει διεθνείς συμβάσεις -όπως είναι τα Μνημόνια- που υπερβαίνουν την εθνική νομοθεσία.

Ο Νίκος Σακελλαρίου αποφάσισε να φύγει θεαματικά, σαν πολιτικός παράγοντας. Προκαλώντας τεχνητό πολιτικό θόρυβο υπέρ μιας παράταξης και εις βάρος μιας άλλης. Θα ήταν τραγικό να αποδειχθεί ότι με τον ίδιο τρόπο λειτούργησε και ως επικεφαλής του Συμβουλίου…

Γ. Λακόπουλος

anoixtoparathyro.gr