Ο Τύπος, στήν Ελλάδα, πότε-πότε υπήρξε σοβαρός (αλλά ποτέ συνεχώς) ...

Οι εφημερίδες… πεταλούδες στην «κυψέλη» του Μποδοσάκη!

Δεν είναι η πρώτη φορά που παραδοσιακά εφημερίδες που στήριζαν το Κέντρο και την κεντροαριστερά, αλλάζουν στρατόπεδο. Η περίπτωση του ΔΟΛ, τουλάχιστον, έχει εξήγηση. Έγινε ΔΟΜ! Η ιστορία του ελληνικού τύπου είναι γεμάτη εφημερίδες – πεταλούδες που πετούσαν από παράταξη σε παράταξη για το πρόσκαιρο συμφέρον των εκδοτών τους. Τρανή απόδειξη η αναρρίχηση του στρατηγού Αλέξανδρου Παπάγου στην εξουσία, Ίδρυσε τον Ελληνικό Συναγερμό και βρέθηκε να τον υποστηρίζει το σύνολο του τύπου. Και καλά η «Καθημερινή» και ο υπόλοιπος δεξιός τύπος να στηρίξει τον Στρατάρχη. Σαρξ εκ της σαρκός της ήταν. Εφημερίδες όπως «ΤΟ ΒΗΜΑ», «ΤΑ ΝΕΑ», «Εθνος» τι κέρδος είχαν;

Το «Εθνος» πάνηγυρίζει την επομένη των εκλογών για τον θρίαμβο του Παπάγου

Η απάντηση δίνεται από τον άνθρωπο που αποτέλεσε το «δεξί χέρι» του Παπάγου τον Σπύρο Μαρκεζίνη. Γράφει στην «Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος 1936-1975» (Εκδόσεις Πάπυρος, τόμος Γ’, σελ. 5-7)...

Πανηγύριζε και «ΤΟ ΒΗΜΑ» για την ευόδωση του σκοπού

«Οι Αμερικανοί προέβλεπαν εντυπωσιακή επικράτηση των συνδυασμών του Ελληνικού Συναγερμού. Εγνώριζαν, εξάλλου, ότι ο Βενιζέλος υπέφερε από την καρδιά του και εσχεδίαζε να αποχωρήσει από τον δημόσιο βίο και να ιδιωτεύσει. Ήθελαν να υπάρχει στη νέα Βουλή ένας πυρήνας αντιπολιτεύσεως και έκριναν για το λόγο αυτό απαραίτητη την παρουσία του Παπανδρέου. Μετέφεραν την επιθυμία τους αυτή στην Ελένη Βλάχου της «Καθημερινής» και στον Μποδοσάκη. Η προσπάθεια της πρώτης προς τον Παπάγο φαίνεται ότι δεν απέδωσε και ο Μποδοσάκης εζήτησε την παρέμβασή μου… Με υπόδειξη του Π. Μαυρομιχάλη εζήτησε τότε να με συναντήσει. Έμενε στο Ψυχικό… Μετά το τηλεφώνημα εκείνο του Μποδοσάκη πήγα στο Ψυχικό. Ήταν εκεί ο Δ. Λαμπράκης, ο Βύρων Καραπαναγιώτης, ο Ι. Διάκος και ο Memminger από την Αμερικανική Πρεσβεία. Μου εζήτησαν να μεσολαβήσω στον Στρατάρχη προκειμένου να συμπεριλάβει στο συνδυασμό Αχαϊας τον Γεώργιο Παπανδρέου ως ανεξάρτητο και ο Δ. Λαμπράκης πρόσθεσε ότι ούτε ο ίδιος ούτε οι περισσότεροι των παρισταμένων έτρεφαν ιδιαίτερη συμπάθεια στον Παπανδρέου, αλλά «η ανάγκη των πραγμάτων, όπως την βλέπουν οι Αμερικανοί, επιβάλλει να πειστεί ο Στρατάρχης». Έσπευσα στην Εκάλη. Εξήγησα το θέμα στον Παπάγο, ο οποίος δεν εφάνη πρόθυμος. Μου έδειξε μάλιστα επιστολή του Γ. Παπανδρέου (σημ. Σπ. Μαρκεζίνη: Η επιστολή του Γ. Παπανδρέου προς τον Παπάγο στο Αρχείο μου), με την οποία ζητούσε να συμπεριλάβει τον ίδιο και δώδεκα φίλους του στους συνδυασμούς του Ελληνικού Συναγερμού ως ανεξάρτητους και χωρίς συμμετοχή στον εκλογικό αγώνα. Προ της επιμονής μου υπεχώρησε, αλλά μόνον για τον Γ. Παπανδρέου. Στο Καστρί ανέμενε, προφανώς ενημερωμένος για το διάβημά μου, ο Γ. Παπανδρέου. Του εξιστόρησα τα συμβάντα…»

Το «Εθνος» τη μέρα των εκλογών

Η έμπνευση των Αμερικάνων υλοποιήθηκε από τον Μποδοσάκη, τον ισχυρότερο οικονομικό παράγοντα εκείνα τα χρόνια στην Ελλάδα και ακολούθησαν οι ισχυροί του Τύπου που ανέλαβαν να διαμορφώσουν κατάλληλα το κλίμα.

«ΤΟ ΒΗΜΑ» ανήμερα των εκλογών

Η εικαστική σύνθεση της πρώτης σελίδας του «Βήματος»

Κι επειδή ήταν Αμερικάνικη έμπνευση και το εκλογικό σύστημα έδινε τα πάντα στο νικητή και… ψίχουλα στον ηττημένο. Τρίτος δεν υπήρχε. Έμενε εκτός Βουλής. Ο τρίτος στην προκειμένη περίπτωση ήταν η ΕΔΑ με 11,28% των ψήφων δεν εξέλεξε βουλευτή!

Το «ρεπορτάζ» αυτό φιλοξενείται στην πρώτη σελίδα του «Εθνους» την επομένη των εκλογών. Τόση χολή για έναν εκλογικό αντιπρόσωπο που απλά έκανε τη δουλειά του και τόσα μπράβο για έναν ένστολο που καταστρατήγησε τη μυστικότητα της ψηφοφορίας

Ο Συναγερμός στις εκλογές της 16^ης Νοεμβρίου 1952 με 49.22% είχε 247 εκπροσώπους και η σύμπραξη της ΕΠΕΚ του Ν.Πλαστήρα με το Κόμμα των Φιλελευθέρων του Σοφοκλή Βενιζέλου είχε τους υπόλοιπους 53 ως αντιπολίτευση. Συγκέντρωσε το 38,61%.
- δείτε στη συνέχεια τις πωλήσεις των εφημερίδων το 1952 στο άρθρο του : pasatempo.wordpres

ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Ο υπέρτιτλος γράφτηκε από τή "Νέα Μύκονο"