Ο Δήμος Μυκόνου παρουσιάζει την έκθεση ζωγραφικής του Ανδρέα Γεωργιάδη με τίτλο «Αναφορά στον Κ. Π. Καβάφη / Δήλος» στη Δημοτική Πινακοθήκη Μυκόνου από τις 5 έως τις 20 Σεπτεμβρίου 2025, σε επιμέλεια της Ιστορικού τέχνης Φανής-Μαρίας Τσιγκάκου. Το δίπτυχο εκθεσιακό αφιέρωμα παρουσιάζει αφενός τη νέα σειρά έργων που φιλοτέχνησε ο ζωγράφος ειδικά για την έκθεση αυτή με θέμα το ιερό νησί της Δήλου, αφετέρου την ενότητα «Αναφορά στον Κ. Π. Καβάφη». Τα έργα της νέας ενότητας για τη Δήλο, όλα μελάνια σε χαρτί, παρουσιάζουν στάσεις και διαδρομές στο μαγικό τοπίο του ιερού νησιού, και δημιουργούν μια γεωγραφία μνήμης όπου η απουσία και η υποβολή συντάσσουν ποιητικές ατμόσφαιρες και συμβολισμούς μεταφορών, προτείνοντας πολλαπλές αναγνώσεις μυθολογικών αναφορών. Τη συναρπαστική ατμόσφαιρα του ιερού νησιού αναπαράγουν υποβλητικές συνθέσεις φωτισμένες με χρυσαφένιες πινελιές της λάμψης του Φοίβου που ύμνησε ο Byron. Τα έργα της ενότητας «Αναφορά στον Κ. Π. Καβάφη» διάστικτα από αναφορές στο καβαφικό σύμπαν, επιχειρούν να δημιουργήσουν ένα διάλογο τόσο με τον ίδιο τον ποιητή και το βίο του, όσο και με τους πρωταγωνιστές του έργου του. Με έναν απόλυτα προσωπικό τρόπο, ο Ανδρέας Γεωργιάδης δημιουργεί ένα δικό του φως, διάφανο και πλούσιο σε τονικές διαβαθμίσεις, συχνά μεταφυσικό, επιτρέποντας στη σκιά, πυκνή και στέρεη, να εισχωρήσει και να ταράξει με την υπόνοια, τον συμβολισμό και την αμφιβολία, τα ήρεμα νερά της ζωγραφικής του περιπέτειας. Η ενότητα του Κ. Π. Καβάφη παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα, στο μουσειακό χώρο της Γενναδείου Βιβλιοθήκης, τον Ιούνιο του 2022, ενώ στη συνέχεια ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη, στην Istanbul Concept Gallery. Επίσης έχει ήδη δρομολογηθεί η παρουσίασή της στο Λονδίνο το 2026. Η ιστορικός της τέχνης Φανή-Μαρία Τσιγκάκου επισημαίνει μεταξύ άλλων στο εισαγωγικό κείμενο της έκθεσης:
«Στη συνάντησή του με την ποίηση ο Ανδρέας Γεωργιάδης επιστράτευσε τις μορφοποιητικές ιδιότητες της τέχνης του προκειμένου να εικονοποιήσει τους στίχους και να μεταφέρει το κλίμα που σημασιοδοτεί το νόημα των λέξεων. Τα έργα του δεν αντιστοιχούν στην “κατά λέξη εικονοποίηση», διότι ο ζωγράφος δεν επιθυμεί να εικονογραφήσει τους στίχους, αλλά να τους αναπλάσει δημιουργικά. Η οπτική του μεταφορά συνομιλεί με το βαθύτερο νόημα των λέξεων, τις οποίες μορφοποιεί με εφευρετικότητα και γνήσιο συναίσθημα. Οι εικόνες του είναι έντιμες. Αποτίουν σεβασμό στο ποιητικό έργο. Δεν παρεμβαίνουν, ούτε υποβάλλουν ερμηνείες. Δεν εξαπατούν το θεατή. Και κυρίως δεν υποβιβάζουν το έργο φέρνοντάς το στα μέτρα της προσωπικής του ερμηνείας. Με τις εικόνες του ο Γεωργιάδης δεν περιγράφει τους στίχους, αλλά αποκαλύπτει τη δεσπόζουσα ιδέα του ποιήματος μέσα από την Τέχνη του και ασφαλώς μέσα από το δικό του συναίσθημα. Διότι δεν είναι ένας παθητικός δέκτης αλλά ένας δημιουργός, ο οποίος χρησιμοποιεί – ελεύθερος – την Τέχνη του ως όχημα εικαστικής μεταφοράς του ποιητικού έργου. Πρόθεσή του είναι να προκαλέσει την αισθητική συγκίνηση που θα συναντήσει την ευαισθησία του θεατή. Κοινό χαρακτηριστικό των έργων της ενότητας αυτής είναι η ονειρική ατμόσφαιρα που μοιάζει να επικαλείται μία μνήμη ή μία επιθυμία. Οι διάφανες ρεμβαστικές επιφάνειες υπαινίσσονται μία ρευστή πραγματικότητα που γίνεται αντιληπτή με το συναίσθημα παρά με την όραση. Ένας ευαίσθητος θεατής θα τις αποκαλούσε “εικόνες ποιητικές» | 
Οι καμπύλες έχουν μια ιδιαίτερη θέση μεταξύ των αισθητικών κριτηρίων που το ανθρώπινο μάτι παίρνει υπ' όψιν του προκειμένου να αξιολογήσει ένα έμψυχο ή άψυχο θέμα...
