Πριν από τριάμισι χρόνια, έπινα καφέ με έναν Έλληνα συγγραφέα. Ήταν λίγες μόλις ημέρες πριν από την προσφυγή της Ελλάδας στο μηχανισμό στήριξης και το διάγγελμα Παπανδρέου από το...Καστελόριζο. Στην διάρκεια της συζήτησης, μου είπε κάτι στο οποίο δεν είχα δώσει τότε ιδιαίτερη σημασία:
Μου είπε «Για μένα, πραγματικά μοντέρνος δημοσιογράφος είναι ο τάδε».
«Ποιος είναι αυτός;» του λέω. «Δεν ξέρεις τον τάδε;» μου κάνει με έκπληξη. «Όχι, δεν τον ξέρω».
Πραγματικά, δεν τον ήξερα. Πρώτη φορά άκουγα αυτό το όνομα. Και μπορεί να μην είμαι δημοσιογράφος αλλά ξέρω τα ονόματα των γνωστών δημοσιογράφων.
«Πού δουλεύει;» του λέω. Μου λέει το μέσο που δουλεύει και τον ρωτάω «Αφού είναι τόσο καλός, γιατί δουλεύει εκεί;»
«Τι εννοείς;»
«Εννοώ πως σε αυτό το μέσο που μου λες δουλεύουν όλοι όσοι είναι στο payroll. Κι αυτό το ΜΜΕ το πληρώνουν οι πολίτες, ενώ δεν το παρακολουθεί κανείς. Έχει πάει άπατο και θα έπρεπε να έχει κλείσει.»
Μούγκα ο συγγραφέας.
Από περιέργεια, ρώτησα φίλους δημοσιογράφους –γνωρίζω πάρα πολλούς δημοσιογράφους- ποιος είναι αυτός ο δημοσιογράφος.
Δεν άκουσα από κανέναν μια θετική κουβέντα. «Πουλητάρι» τον ανέβαζαν, «πουλητάρι» τον κατέβαζαν. Και ατελείωτα σχόλια για τους «χρηματοδότες» του.
Εντάξει, οι δημοσιογράφοι δεν τρέφουν ιδιαίτερη συμπάθεια για τους συναδέλφους τους αλλά για αυτόν όλοι μιλούσαν με αηδία. Η αλήθεια είναι πως, όταν τον είδα, διαπίστωσα πως είναι, όντως, αηδιαστικός. Όχι επειδή είναι κακάσχημος αλλά επειδή έχει κάτι το γλοιώδες και αποκρουστικό. Γλίτσας.
Και δεν ήταν νεαρός, όπως είχα υποθέσει εγώ επειδή δεν γνώριζα το όνομά του. Είχε προλάβει να γράψει την θλιβερή μικρή ιστορία του.
Τέλος πάντων, διάβασα μερικά κείμενά του. Δεν το έχει καθόλου. Εντελώς ατάλαντος. Ίσως, αν παίρνει τα χάπια του, να γράφει καλύτερα.
Θυμήθηκα αυτή την ιστορία αυτές τις ημέρες.
Ο «μοντέρνος δημοσιογράφος» είναι από τα τελευταία χαρτιά του Συγκροτήματος στην προσπάθειά του να επιβιώσει. Υστερικός εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, ερωτευμένος με τους μουρουτοκαφρήλους. Θα έχει τους λόγους του.
Αλλά, αν το Συγκρότημα έχει καταντήσει να εξαρτάται από τέτοια υποκείμενα, έχει πεθάνει ήδη.
Να ζήσουμε να το θυμόμαστε.
pitsirikos.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.