Τα θύματα της νέας Κατοχής

  {Οινοβαρή και οινόφλυγα συναντούσα τον φίλο μου ακόμα και μέρα μεσημέρι. Τρόπος του λέγειν δηλαδή, αφού εδώ και χρόνια προτιμούσε να βουτά στον ξανθό και κρυστάλλινο χυμό της Σκοτίας· το αθώο ουισκάκι πα' να πει.Τον είχα χάσει για καιρό και τον πέτυχα αναπάντεχα στον μόνο χώρο που δεν περίμενα να τον δω: σε μια παρουσίαση βιβλίου. Τον παρατηρούσα κατάπληκτος να παρακολουθεί με προσήλωση τις γλυκανάλατες ομιλίες.

Νταλκάς ανυπέρβλητος η κρίση. Και τα μπαρ τα έχει πετύχει στο δόξα πατρί. Οι στυλοβάτες τους που τις καλές εποχές δεν πολυσκέφτονταν τη «λυπητερή», τώρα ρουφάνε κάνα δυο στα πεταχτά κι εξαφανίζονται. Πες-πες, εντόπισα το φιλαράκι μου βυθισμένο στο «χάος του μηδενός» και θυμήθηκα αίφνης ότι η φράση ανήκει στον Κώστα Βάρναλη, ο οποίος χρημάτισε χρονογράφος στην εφημερίδα «Πρωία» τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής. Αντιγράφω το σχετικό κείμενο:
 Μια τάξη ανθρώπων δοκιμάζεται πολύ αυτόν τον καιρό. Κ΄ είναι οι συμπαθητικότεροι άνθρωποι! Οι μπεκρήδες, από τους απλώς μερακλήδες του κρασιού έως τους αλκοολικούς και τους διψομανείς. Είναι να τους λυπάται κανείς. [...] Κρασί δεν βρίσκουν. Κι αν βρουν, είναι μισό νεράκι. Και λεφτά δεν έχουν να πληρώσουν τις μεγάλες ποσότητες που τους χρειάζονται για να τους “πιάσει”. Αφού μάλιστα είναι το μισό νερό, τους χρειάζονται διπλές ποσότητες από άλλοτες. Πέλαγος!…

Στα 2007, ο Καστανιώτης εξέδωσε τα εν λόγω χρονογραφήματα σ΄ έναν τόμο με τίτλο «Τα φέιγ βολάν της Κατοχής», αλλά δεν φανταζόταν την τραγική επικαιρότητα που θα αποκτούσαν λίγα χρόνια αργότερα. Το τσιγάρο κόβεται· ο καφές κόβεται· το κρασί δεν κόβεται. [...] Μένουν ώρες σωριασμένοι σαν άδεια σακιά σε μια καρέκλα ή σ' ένα πεζούλι έξω απ΄ τις κλεισμένες ταβέρνες, όπως τα πιστά σκυλιά πάνου απ' τον τάφο του αφέντη τους, και βυθίζονται όλο και περισσότερο στο χάος του μηδενός καταλήγει ο μεγάλος μας ποιητής. Στην Κατοχή τα περισσότερα καπηλειά έβαλαν λουκέτο. Σήμερα όμως οι ναοί του αλκοόλ παραμένουν ορθάνοιχτοι και γι' αυτό ο καημός των παλαιών θαμώνων δεν αντέχεται. Οι συμπαθητικότεροι άνθρωποι έχουν κατεβάσει μαύρες πλερέζες. Ο δικός μου τουλάχιστον το 'ριξε στην πνευματική μέθη...} ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Τό παραπάνω κείμενο -ευαίσθητα- επίκαιρο λόγω τών "σφιγμένων καιρών" πού ζούμε (αλλά κυρίως επίκαιρο- εξαιτίας τού νέου ιδιότυπου οικονομικού "Imperium Germanicum" πού ασκείται τά τελευταία χρόνια εντός τής "ευρωπαϊκής επικράτειας", μή εξαιρουμένης βεβαίως -πώς θά γινόταν αλλιώς;- τής δικής μας τσέπης καί όχι μόνο) είναι απόσπασμα από  τήν, ξεχωριστά, αξιόλογη στήλη "Μετέωρος" πού δημοσιεύεται -καθημερινά-  στήν τελευταία σελίδα τής ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ.                                                                                           Δ.Ν.Α.