Το τέλος (;) της προληπτικής λογοκρισίας

ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ
Πολύ σωστά ο υπουργός Εσωτερικών, Γιάννης Μιχελάκης, αποφάσισε την άρση της απαγόρευσης για τη δημοσιοποίηση των δημοσκοπήσεων, η οποία ίσχυε για δύο εβδομάδες πριν από τις εκλογές. Και όχι μόνο για τους λόγους που είπε στη συνέντευξή του στον ραδιοσταθμό Real FM (25.2.2012): «Μέχρι και την Παρασκευή το βράδυ, θα επιτρέπονται οι δημοσκοπήσεις και το ίδιο θα ισχύσει και στον δεύτερο γύρο. Οταν αποφασίστηκε η απαγόρευση, το Διαδίκτυο δεν είχε τη δυναμική που έχει σήμερα. Ο καθένας, παραμονές των εκλογών, υποστήριζε ό,τι ήθελε, με αποτέλεσμα να προκαλεί σύγχυση στην κοινή γνώμη. Αυτό το πράγμα πρέπει να αλλάξει».

Η απαγόρευση της δημοσιοποίησης δημοσκοπήσεων ήταν αντισυνταγματική αφού αποτελεί προληπτική λογοκρισία, η οποία απαγορεύεται από το άρθρο 14 του Συντάγματος. Γράφαμε και παλιότερα ότι «το επιχείρημα υπέρ της απαγόρευσης των δημοσκοπήσεων είναι ότι “επηρεάζουν τους πολίτες”, εξ ου και η απαγόρευση δημοσιοποίησής τους 15 μέρες προ των εκλογών. Αλλά πάλι και η αρθρογραφία επηρεάζει κάποιους ψηφοφόρους. Γιατί δεν αναστέλλεται επί δεκαπενθήμερο η έκδοση εφημερίδων, για να φτάσουν οι ψηφοφόροι ανεπηρέαστοι στις κάλπες; Και τι ακριβώς σημαίνει “ανεπηρέαστος ψηφοφόρος”; Μόνο οι δικτατορίες χρειάζονται ανεπηρέαστους (δηλαδή “τούβλα”) ψηφοφόρους, ώστε να μεταφέρουν στην κάλπη τη μία και μόνη γραμμή. Σκοπός της Δημοκρατίας είναι οι πολλαπλές επιρροές, η κατά το δυνατόν μεγαλύτερη πληροφόρηση του ψηφοφόρου με όλους τους κινδύνους που η ελευθερία του λόγου εμπεριέχει» («Καθημερινή» 27.7.2007).

Αλλά η απαγόρευση δημιουργούσε μια δεύτερη καταστρατήγηση...

... των δημοκρατικών κανόνων, όπως την είχε επισημάνει ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Σταύρος Τσακυράκης: «Η διάκριση μεταξύ πολιτών που διαθέτουν πληροφορίες (ακόμη και αποτελέσματα δημοσκοπήσεων) και άλλων που δεν έχουν πρόσβαση σε αυτές είναι ό,τι πιο διαστροφικό μπορεί να υπάρξει σε μια Δημοκρατία και προσβάλλει βάναυσα την αρχή της ισότητας, ιδιαίτερα σ’ ένα ζήτημα που σχετίζεται με την εκλογική διαδικασία» («Καθημερινή» 26.8.2007). Ολοι ξέραμε ότι τα επιτελεία των κομμάτων, επιχειρηματίες, ακόμη και δημοσιογράφοι γνώριζαν αυτά που στα καφενεία ορθώς ονόμαζαν «μυστικές δημοσκοπήσεις». Προφανώς επηρεάζονταν από αυτές και διαμόρφωναν την εκλογική τους συμπεριφορά. Οι μόνοι που δεν έπρεπε να... επηρεαστούν ήταν οι απλοί πολίτες. Το ερώτημα, όμως, είναι πόσο θα κρατήσει αυτή η ορθή άρση της απαγόρευσης. Κι αυτό διότι έχουμε κακή εμπειρία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η απαγόρευση έγινε επί ΠΑΣΟΚ το 2003, τότε που η κυβέρνηση Σημίτη έχανε τις εκλογές. Το 2007 -όταν όλα έδειχναν ότι η Νέα Δημοκρατία θα κερδίσει τις εκλογές- καταργήθηκε η απαγόρευση. Το 2009 που φαινόταν ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχανε τις εκλογές, έφερε νόμο που ήρε την άρση της απαγόρευσης, δηλαδή λογόκρινε και πάλι τη δημοσιοποίηση των δημοσκοπήσεων δεκαπέντε μέρες πριν από τις εκλογές, με το επιχείρημα (πάλι!) ότι επηρεάζονταν οι ψηφοφόροι.

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι προθέσεις του κ. Μιχελάκη είναι αγαθές και αυτό το αντιδημοκρατικό μέτρο θα καταργηθεί διά παντός. Καλού-κακού, όμως, ας κρατάμε μικρό καλάθι, διότι και το 2007 νομίζαμε ότι δεν θα ερχόταν ξανά η προληπτική λογοκρισία. Και ήρθε δύο χρόνια μετά...
 kathimerini.gr