Μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά...

Δεν θα αναφερθώ καν στον θυμό και την απόλυτα δίκαιη αγανάκτηση που προκαλείται πλέον στον κόσμο όταν ακούει για όλα αυτά τα σκάνδαλα που «σκάνε» καθημερινά στην επικαιρότητα. Δεν θα αναφερθώ ούτε στο γεγονός ότι όλοι αυτοί που επί τόσα χρόνια είχαν στήσει γλέντια εκατομμυρίων στις πλάτες μας – και πολλοί συνεχίζουν ακόμα ατιμώρητοι και ακάθεκτοι να το κάνουν - έπρεπε να ήταν ήδη στη φυλακή με τις περιουσίες τους δημευμένες. Δεν θα αναφερθώ ακόμα στο θράσος τους, καθώς πολλοί από αυτούς τους ίδιους μένουν σήμερα εμβρόντητοι από τις αποκαλύψεις και εξαγγέλλουν έρευνες και ξεκαθαρίσματα.
Ο λόγος που δεν θα αναφερθώ πια σε αυτά είναι γιατί έχουμε γίνει γραφικοί με το να επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια. Δεν υπάρχει τσίπα, δεν υπάρχει αιδώς, δεν υπάρχει συνείδηση. Ακούμε για άλλη μια φορά στα ΜΜΕ – λες και τους είναι πρωτάκουστο – πως τα χρόνια που πέρασαν η Ελλάδα λεηλατήθηκε στην κυριολεξία από ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και από ένα σαθρό πελατειακό κράτος. Παρακολουθούμε με οργή την ασυδοσία και την απληστία των ανθρώπων που κυβερνούσαν την χώρα και των συνεργατών και διαπλεκόμενων φίλων τους και αναλογιζόμαστε με τεράστιο θυμό την κατάντια την δική τους αλλά και την δική μας.

Αναρωτιόμαστε πως τόλμησαν και τολμούν ακόμα - πως δεν ντρέπονται και πως δεν κάθονται με σκυμμένο το κεφάλι απολογούμενοι - να νέμονται την εξουσία, να διακηρύσσουν εαυτούς σωτήρες και να έχουν και το απόλυτο θράσος - αφού μας κατέστρεψαν στην κυριολεξία - να μας κάνουν και από έδρας μαθήματα πολιτικής αγωγής σαν να είμαστε παιδάκια του Δημοτικού που χρειαζόμαστε την καθοδήγησή τους.
Θα αναφερθώ μόνο σε μια πτυχή, υποτιμημένη πτυχή, όλων αυτών που διαμείβονται. Με κάθε νέα αποκάλυψη, με κάθε νέο σκάνδαλο διαφθοράς, κλοπής ή υπεξαίρεσης δημόσιου χρήματος που έρχεται στην επιφάνεια η εμπιστοσύνη του κόσμου αντίστοιχα καταβαραθρώνεται. Και παίρνει σβάρνα ο,τι σχετικό βρεθεί μπροστά του.

Το πιο πρόσφατο σκάνδαλο...

...που ξαφνικά θυμήθηκαν να φέρουν στην επιφάνεια κυβέρνηση και ΜΜΕ – ποιος ξέρει για ποιόν απόκρυφο δικό τους λόγο καθώς εδώ και χρόνια είναι αυτά γνωστά και συζητούνται ευρέως – σχετικά με τις ΜΚΟ είναι ένα καλό παράδειγμα αυτού που θέλω να πω. Υπάρχουν διεθνώς χιλιάδες ΜΚΟ που προσφέρουν σοβαρό και δύσκολο έργο (δεν είναι όλες όργανα αμερικανικής προπαγάνδας...). Στην Ελλάδα επίσης εδώ και πολλά χρόνια υπάρχουν ΜΚΟ που κάτω από ακραία αντίξοες συνθήκες χρηματοδότησης, έλλειψης ξεκάθαρου νομικού ή θεσμικού πλαισίου και προβλήματα οικονομικής επιβίωσης προσφέρουν και δραστηριοποιούνται αποτελεσματικά ανάλογα με τον σκοπό που έχει θέσει η καθεμία και με τις καλύτερες προθέσεις. Και σκέφτομαι πόσο άδικο είναι για όλους αυτούς τους ανθρώπους που χρόνια τώρα εργάζονται είτε σε πολυϊατρεία, είτε με εθνικές μειονότητες, με μετανάστες, με κακοποιημένα παιδιά και γυναίκες, είτε σε κάποιον περιβαλλοντολογικό ή άλλο κοινωνικό τομέα - για να αναφερθώ σε μερικά μόνο παραδείγματα – πόσο θυμωμένοι και απογοητευμένοι πρέπει να είναι που, όπως πάντα σε αυτόν τον τόπο, μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Γιατί η αλήθεια είναι ότι μόλις θα ακούμε ΜΚΟ από δω και πέρα θα είμαστε ακόμα πιο καχύποπτοι και θα αναρωτιόμαστε πόσα, ποιοι και από που έχουν φάει, πόσο κοστίζουν στον Έλληνα φορολογούμενο, μισθωτό ή συνταξιούχο που πλέον δεν έχει την παραμικρή αντοχή και δυνατότητα να υποστεί άλλη επιβάρυνση και περικοπή, που δεν έχει την ψυχική αντοχή για περαιτέρω εμπαιγμό και κοροϊδία, θα σκεφτόμαστε πόσα δεινά έχει υποφέρει η χώρα για να τα τρώνε αυτοί με χρυσά κουτάλια.

Γνωρίζω ότι οι ΜΚΟ έχουν ένα αμφιλεγόμενο ιστορικό και πολλαπλά αμφισβητήσιμο λόγο ύπαρξης και ότι η έλλειψη ενός σαφώς θεσμοθετημένου νομικού πλαισίου βάζει πολλά ερωτηματικά σχετικά με τους σκοπούς και τον ρόλο πολλών από αυτές. Δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω σε πολλές ΜΚΟ, όμως, ότι σε διάφορους τουλάχιστον τομείς δημόσιας υγείας, κοινωνικής πρόνοιας, οικολογικής δράσης κοκ όπου η κρατική μέριμνα - που θα έπρεπε κανονικά να καλύπτει πλήρως τις σχετικές ανάγκες αντί να επαναπαύεται εγκληματικά κατασπαταλώντας τους κρατικούς πόρους - είναι απούσα ή έστω ανεπαρκής εκείνες καλύπτουν με ο,τι δυνάμεις και πόρους διαθέτουν ένα δυσαναπλήρωτο κενό της κυβερνητικής πολιτικής. Δεν κλέβουν, δεν εμπαίζουν τον κόσμο και δεν θεσπίστηκαν με μοναδικό σκοπό να συντηρήσουν και να πλουτίσουν σε βάρος όλων μας κάποιοι γνωστοί κρατικοδίαιτοι συμβουλάτορες και στελέχη υπουργείων.

Και είναι τραγικό ακόμα ότι όλοι αυτοί που λυμαίνονται τα δημόσια ταμεία και τον λαό τόσα χρόνια τώρα δεν θα αφήσουν απολύτως τίποτα όρθιο στο πέρασμα τους, ούτε καλό ούτε γνήσιο, ούτε αληθινό. Ντροπή τους...
tvxs.gr