Κορόιδα και εξαιρέσεις

• 

  kennad123@flickr

Χθες το απόγευμα, κάνοντας βόλτα με την παρέα μου σε έναν κεντρικό πεζόδρομο της Πάτρας, παρατήρησα κάτι που με σόκαρε, κάτι που είχα δει μόνο στο εξωτερικό, κάτι αναπάντεχο: έξω από μια καλαίσθητη μπυραρία στεκόταν ένα μικρό πλήθος ανθρώπων που συζητούσαν μεταξύ τους και κάπνιζαν. Η μπυραρία δεν ήταν εκτός λειτουργίας, λειτουργούσε κανονικά και οι άνθρωποι αυτοί ήταν πελάτες της, στους οποίους δεν είχε επιτραπεί να καπνίσουν εντός του καταστήματος.
Δίχως ούτε μισή δεύτερη σκέψη, προτιμήσαμε αμέσως να πιούμε την μπύρα μας εκεί. Όταν ο σερβιτόρος ήρθε να μας πάρει παραγγελία, του ζητήσαμε να μεταφέρει στη διεύθυνση του καταστήματος ότι ο λόγος που προτιμήσαμε τη συγκεκριμένη μπυραρία ήταν η απόφαση της να εφαρμόσει την αντικαπνιστική νομοθεσία, κάτι το οποίο μας εξασφάλιζε τη δυνατότητα να περάσουμε καλά για κάποιες ώρες, δίχως να εισπνεύσουμε τον καπνό του καθενός, δίχως να πετάξουμε τα ρούχα μας στον κλίβανο κατά την επιστροφή μας στο σπίτι.
Ο σερβιτόρος χαμογέλασε και μας είπε επί λέξει: Ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια, αν και αυτός είναι ο λόγος που είμαστε άδειοι. Δεν το εκτιμούν πολλοί, οι περισσότεροι...
 συνέχεια:
...πάνε αλλού για να καπνίζουν και για να μην «σπάνε» οι παρέες.
Πρόκειται για ακόμα μια ιστορία ενός νομοταγούς επιχειρηματία, που καταντά να νιώθει κορόιδο, θύμα ενός κράτους που όχι μόνο δεν είναι φιλικό απέναντι στην επιχειρηματικότητα αλλά δεν είναι ούτε άδικο με δίκαιο τρόπο, δεν φροντίζει καν να αντιμετωπίζουν όλοι τα ίδια εμπόδια. Όποιος αδιαφορήσει για τους νόμους εκτιμώντας, σχεδόν ορθολογικά, ότι δεν θα τον ελέγξει κανείς, θα αντιμετωπίσει λιγότερες δυσκολίες για να τα καταφέρει.
Αν η συγκεκριμένη μπυραρία συνεχίζει να χάνει πελάτες επειδή τους... σέβεται, ο ευγενικός σερβιτόρος θα χάσει τη δουλειά του. Δεν θα τη χάσει εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, αλλά γιατί το κράτος θα έχει πριμοδοτήσει δια των παραλείψεων του εκείνους τους επιχειρηματίες που δεν τηρούν τους νόμους. Οι Πατρινοί, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν θα πάψουν να πίνουν μπύρες, θα πάψουν απλώς να τις πίνουν εκεί.
Εξάλλου, στη σύντομη ιστορία που σας αφηγήθηκα συγκρούονται πολλές διαφορετικές πρωτιές της χώρας μας. Είμαστε πρωτοπόροι στην ψήφιση εκατοντάδων νόμων που πριν καν ψηφιστούν όλοι ξέρουμε ότι δεν θα εφαρμοστούν ποτέ, πρώτοι στο κόσμο στον κάπνισμα και πρώτοι στην Ευρώπη στην εμφάνιση καρκίνου του πνεύμονα, ο οποίος κυρίως προκαλείται από το κάπνισμα.
Όλα αυτά δεν συμβαίνουν σε μια «ανυποψίαστη» κοινωνία αλλά σε μια κοινωνία που θεωρητικά από το 2009 και μετά, μετρά τα λάθη της και προσπαθεί να τα διορθώσει για να εναρμονιστεί με τις υπόλοιπες δυτικές κοινωνίες, για να μην ξυπνήσει ποτέ ξανά ένα πρωί και να διαπιστώσει ότι ζούσε μέσα σε μια μεγάλη φούσκα.
Όλοι μιλούν με πάθος για αλλαγή κι από πάνω πρέπει πάντα να προσέχεις μήπως υπάρχει ο αστερίσκος «αρκεί να μην με αφορά». Φαίνεται ότι απαιτούμε από το Κράτος να θεσπίζει κανόνες αλλά μάλλον κυρίως επιζητούμε να μας αφορούν οι εξαιρέσεις τους. Καπνίζουμε με το ίδιο πάθος όπως και πριν, επιβραβεύουμε τους ίδιους αεριτζήδες και «μάγκες» επιχειρηματίες με πριν και φυσικά δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με την αδράνεια του κράτους όταν η μη τήρηση των (όποιων) νόμων μας εξυπηρετεί.
Πόσο καιρό λέτε να χρειαστούμε για να ξοδέψουμε το πρωτογενές πλεόνασμα και να επιστρέψουμε πίσω στο πάρτι;
* Ο Μάκης Μυλωνάς γεννήθηκε το μαύρο '89 στην Πάτρα κι από το 2008 διατηρεί το blog parapolitiki.com