Κατά τη διάρκεια της πολυήμερης, σχεδόν τυραννικής αναμονής, στο επίκεντρο βέβαια ήταν ο σταρ και όχι το κόμμα. Και παρέμεινε και μετά την αρνητική απάντηση, την οποία οι αθεόφοβοι του ΣΥΡΙΖΑ ανέλυαν ως πολιτικό κείμενο πολυσήμαντο, για να εξάγουν εκ των ρητώς αναφερομένων ή των συμφραζομένων την αμέριστη συμπαράσταση του αντιμνημονιακού σατιριστή στο κόμμα τους. Αρα ο Λάκης μια χαρά τα πήγε, όπως πάντα. Εστησε την αξιωματική αντιπολίτευση, το κόμμα που δυνητικά μπορεί σε ένα χρόνο ή και λιγότερο να κυβερνήσει τη χώρα, κατέστη επί μακρόν το επίκεντρο της δημοσιότητας και τελικώς προς ευχαρίστηση του κοινού του επέλεξε να μην ξενιτευτεί και να παραμείνει στο «μετερίζι» του σατιρικού δημιουργού για να μάχεται τις τυραννικές εξουσίες. Οση ώρα τουλάχιστον είναι τα φώτα αναμμένα και κρατούν τα ξεκαρδίσματα. Ο,τι κάνει η Ν.Δ. με τον γίγαντα Ζαγοράκη έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Λάκη. Αναζητούν οι μονομάχοι αγωνιωδώς δανεική δημοφιλία για να ενισχύσουν τα άχρωμα ψηφοδέλτιά τους και κυρίως για να δυναμώσουν τον πολιτικό τους λόγο που, ως δημαγωγικός, πείθει ελάχιστους. Αλλά οι πιο παλιοί, της Ν.Δ. δηλαδή, ως λιγότερο ερασιτέχνες, δεν βάζουν το κάρο μπροστά από το άλογο.
Οταν μετά τη «χυλόπιτα» άκουγα τον κ. Πάνο Σκουρλέτη, εκπρόσωπο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, σε ραδιοφωνική εκπομπή να ερμηνεύει τον χρησμό του Λαζόπουλου και σχεδόν ξελιγωμένος για το μέγεθος και την αριστεροσύνη του Λάκη να τού πλέκει το εγκώμιο, τα έχασα. Προς στιγμήν αισθάνθηκα ότι ο Λαζόπουλος ήταν το κόμμα και ο κ. εκπρόσωπος ο καλλιτέχνης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.